25e BLUESFESTIVAL PEER
17, 18, 19 + 20 juli 2009
Say Blues… think Peer!!
Website : www.brfbe.be
Jubileum ‘Blues Peer’ voor Wolfpin, Hokie Joint & Derek Trucks
Tekst: Gerrit Harmsen | Foto’s: Marco van Rooijen
Algemene sfeer en indrukken
Het ‘Goede Doel’ twijfelde over België. Blues Magazine kent geen twijfels. Een heerlijk relaxte sfeer, vriendelijkheid, gemoedelijk enz.
Het Highlandsfestival in Nederland had als doel zich te onderscheiden. Hopelijk waren zij ook in Peer. Bij de volgende editie gewoon het publiek hun eigen stoel mee laten nemen, hek plaatsen, staan en zitten blijken prima samen te gaan.
En zo’n eigen stoel zit uiteraard veel beter dan die harde banken. Punt van kritiek is toch de belachelijke hoge prijzen voor consumptie bonnen. Maar liefst 2,30 voor een biertje of een glaasje Spa Blauw. Voor de bezoekers die 3 en zelfs 4 dagen gaan is het samen met de entree gewoon weg een rib uit het lijf. Dat mag best minder. Een ander kritische noot gaat toch over de afsluiters van beide dagen. Mag een gerenommeerd bluesfestival afsluiten met artiesten waar de blues lastig is te herkennen? Desondanks een heerlijk weekend.
Vrijdag 17 juli
Moonshine Reunion
Uiteraard krijgt een Belgische band de eer om deze 25ste editie af te trappen. De stampende rockabilly, country & rock and roll blues is een lekker begin van de vrijdagavond.
Voorzichtig loopt het terrein vol en schuift het publiek steeds dichter naar het podium om zich langzaam over te geven tot licht swingen.
Clark Kenis : vocals, bass
Wan : guitar
Jorge : pedal steel
Joris Govers : drums
Website: www.moonshinereunion.com
WOLFPIN
De meest onderschatte bluesrocker van Nederland heeft zijn plaats op deze editie van Peer meer dan verdiend. Waar ‘Blues meets Rock Highlands’, ‘BluesRock’ Tegelen en ‘Bospop’ deze band over het hoofd hebben gezien blijken de Belgen beter op de hoogte wat er in Nederland te koop is.
De bluesrock mix van Rory Gallagher, Stevie Ray en Hendrix knalt er vanaf begin er stevig in. Tevens laat Marcel in ‘Southerman’ zijn liefde voor Lynyrd Skynyrd doorschemeren.
Als afwisseling in de stevige bluesrock is het schitterende ‘Angels from the sky’ een juweeltje van een slowblues. BluesRock Nederland! Boeken die gast.
Wolpin speelt 15 augustus in Giethoorn en 22 augustus 2009 in Culemborg.
Marcel Scherpenzeel: vocals, guitar
Henk Schutten : bas
Maarten Witsel : drums
Website: www.wolfpin.com
Dede Priest
Stevige soulblues van Dede Priest met jawel, een Nederlandse begeleidingsband.
De mix van gospel, blues, soul en een vleugje jazz is erg pakkend. De inmiddels steeds groter geworden publiekschare geniet zichtbaar en laten de heupen heen en weer wiegen. Het zal ons niet verbazen als deze dame en band de komende jaren nog meer van zich doet laten spreken.
Dede Priest : vocals
Richard van Bergen: guitar
Govert van der Kolm : keys
Roelof Klijn : bass
Jody van Ooijen : drums
Website: www.dedepriest.com
Mike Sanchez
Een aantal weken geleden mocht ondergetekende in een schimmig donker zaaltje in Utrecht het Belgische Seatsniffers aanschouwen. Heerlijk dus dat een aantal Seatsniffers deel uit maken van de begeleidingsband van Mike Sanchez. De heerlijke rock & roll zorgt samen met een swingend publiek voor een heerlijke afsluiter van de dag. Samen met bovenstaande bands zorgt dit voor een erg goed afwisselend programma van de vrijdag.
Mike Sanchez : vocals, piano
Marc Thijs : guitar
Roel Jacobs : sax
Vincent Brys : sax
Bop De Houwer : bass
Piet De Houwer : drums
Website: www.mikesanchez.co.uk
Zaterdag 18 juli
DAVE ARCARI
One man and his guitar, ga er maar aanstaan. Het Peer festival van de zaterdag openen en dat helemaal in je eentje als een onbekende gitarist uit Schotland Hoewel Dave Arcari toch al 5 cd’s op zijn naam heeft staan. Rocken op de National Steel gitaar. Een samensmelting van punk, country, rockabilly met een stevige bite. De eerste paar honderd man die het hebben mee mogen maken zullen dit optreden niet meer vergeten. De paar duizend man die nog wakker moesten worden hebben ongetwijfeld spijt gekregen door het gezoem over het terrein hoe bijzonder dit optreden geweest is.
Website: www.davearcari.com
The Shiner Twins
Voor liefhebbers van deze band zullen ze ongetwijfeld een goede set hebben neergezet.
De country/americana steekt echter schil af na het spetterende optreden van Dave Arcari en speelt op geen enkele manier tot de verbeelding van de verslaggever. Gelukkig mogen smaken verschillen.
Richard Van Bergen : vocals, guitar
Jack Hustinx : vocals, guitar
Dick Wagensveld : bass,tuba
Jody van Ooijen : drums
Roel Spanjers : keys
Website: www.shinertwins.com
HOKIE JOINT
In verschillende muziekmagazines getipt als een band met een grote toekomst.
Jojo Burgess is een geweldige frontman om de verwachtingen ook live gestalte te geven.
Uiteraard beslaat de set nummers van hun debuutalbum die ook al lovende kritieken kreeg.
De band swingt, stampt, rockt en na 3 nummers hebben ze het publiek te pakken.
Giles King
Voor sommige zou deze performance later op de dag het absolute hoogtepunt blijken.
Website: www.hokiejoint.co.uk
Jojo Burgess : vocals
Joel Fisk : guitar
Giles King : harmonica
Fergie Fulton : bass
Stephen Cutmore : drums
Rod Piazza & The Mighty Flyers
Virtuoos op de bluesharp met een heerlijk stemgeluid. Samen met zijn band wordt de tent op zijn kop gezet door de pakkende en swingende sound die ten gehore wordt gebracht. Ook echtgenote Piazza laat zich op de piano van haar beste kant zien. Als Rod zelf met bluesharp in het publiek verdwijnt is het enthousiasme van de aanwezigen oorverdovend. Na de Hokie Joint een prima vervolg.
Website: www.themightyflyers.com
Rod Piazza : vocals, harmonica
Honey Piazza : piano
Kirk Fletcher : guitar
Dave Kida : drums
Joe Bonamassa:
De kritiekloze Bonamassa fans kunnen dit stukje beter aan zich voorbij laten gaan.
De gitarist zal voor velen ongetwijfeld een van de groten zijn geweest om richting Peer te vetrekken. Logisch, het is immers een begenadigd gitarist. Toch? Wat missen we t.o.v. zeg maar 2 jaar geleden? Deze verslaggever mist gevoel op het podium. O.a. groot geworden door zijn grote voorbeeld B.B.King lijkt Joe Bonamassa vergeten waar hij vandaan komt, vergeten dat hij voor publiek speelt. Zijn ego lijkt inmiddels groter dan zijn Double Neck gitaar waarvan hij slechts 1 gitaarhals gebruikt. Als er dan ook nog geweigerd wordt een toegift te geven, hij niet komt opdagen bij de afgesproken signeer sessie dan … Tja.
Geef mij maar de Joe Bonamassa van een aantal jaren geleden…
Joe Bonamassa : vocals, guitar
Rick Melick : keyboards
Carmine Rojas : bass
Bogie Bowles : drums
Website: www.jbonamassa.com
Steve Winwood
De volgende publiekstrekker en afsluiter van de zaterdag is niemand minder dan Steve Winwood. De nieuwe CD/DVD release “Live From Madison Square Garden” samen met Eric Clapton staat vol van de blues. Solo is Winwood echter een ander verhaal. Met de beste wil van de wereld valt er geen blues in te ontdekken. Dat de organisatie breder programmeert om een groter publiek te trekken is aller zins te begrijpen. Dat ze echter geen bluesact laten afsluiten op een van oorsprong BLUESfestival is moeilijker te bevatten.
Steve Winwood : vocals, guitar, Hammond
Jose Neto : guitar
Richard Bailey : drums
Paul Booth : sax, flute, organ
Karl Vanden Bossche : percussion
Website: www.stevewinwood.com
Zondag 19 juli
Lightnin’ Guy & The Mighty Gators
Dromen dat je ooit op Peer mag spelen. En ja, daar sta je dan als openingsact van de zondag. En dan ook nog tijdens de jubileumeditie. Sommige dromen komen dus uit. Voor de jongens van ‘Lightnin’ Guy zeker. Trots, plezier, ongeloof, verbazing, het viel van de gezichten af te lezen. Heerlijke covers die lekker werden meegezongen. Een geweldig opening als opmaat voor de rest van de dag?
Guy Verlinde : vocals, harmonica, guitar
Arne Demets : guitar
Dominique Buysse : bass
Thierry Stievenart : drums
Dominique Vantomme : piano
www.myspace.com/lightninguythemightygators
Boo Boo Davis
Yeeaaaaaahh, thank you Peeeeeeeer!!
Boo Boo Davis laat dit meerdere malen door de tent galmen. Zittend op een oogverblindende kruk laat de bluesharp man zijn instrument het werk doen. De vocalen knallen net als zijn kreet de tent in. De blues is te voelen tot in je tenen. Heerlijk om er een oude zwarte bluesman tussen te hebben. Scherpe kijkers is het opgevallen dat gitarist Jan Mittendorp op een leuke manier de spot drijft door “blues sucks” op zijn gitaar en t-shirt te hebben staan.
Boo Boo Davis : vocals, harmonica
Jan Mittendorp : guitar
John Gerritse : drums
www.booboodavis.com
THE DEREK TRUCKS BAND
Inderdaad ja, geschreven in hoofdletters. Derek Trucks is die ingetogen jonge knul van ‘The Allman Brothers’. ‘Werelds beste slidegitarist van dit moment. En wat een begeleidingsband.
Een heerlijke drummer, bass, percussie, keyboards samen met de schitterende vocalen van Mike Mattison, deze zanger speelt met zijn vocalen mogelijkheden alsof het niks is.
Top muzikanten die zich in dienst stellen van de man waar alles omdraait.
Derek speelt de slide zonder een plectrum te gebruiken. Fingerpicken stijl van ongekende hoogte. Dit citaat zegt alles over Derek Trucks: “het is heel gewoon om bijzonder te zijn, maar het is heel bijzonder om gewoon te zijn”. Wat een klasbak! Was dit het hoogtepunt van deze 25ste jubileumeditie van Peer? Zie ook het verslag van Derek Trucks op North Sea Jazz Rotterdam.
Derek Trucks : guitar
Mike Mattison : vocals
Kofi Burbridge : keyboards, flute
Todd Smallie : bass
Yonrico Scott : drums
Count M’Butu : percussion
Website: www.derektrucks.com
John Mayall
Niet alleen wielrenner Amstrong kwam terug op zijn besluit om te stoppen. Ook John Mayll kon het niet laten en stelde een nieuwe bluesbreakers samen. Wat hij hierbij over het hoofd heeft gezien is het aanstellen van een goede geluidscrew. Bij opkomst geen geluid in de microfoon. Na 10 minuten wachten een nieuwe poging. Tot zijn verbijstering is er geen geluid in de keyboards. Het kistje met mondharminica’s vergeten. Een gitaar die na bijna een heel nummer pas te horen is. John Mayall zal zich een betere start gewenst hebben. Na deze schermutselingen krijgen we echter een prima set met heerlijk stampende en ingetogen blues. Veel oude songs komen voorbij en ook het nieuwe “Move Out, Move On”. Gelukkig krijgt gitarist Rocky Athas alle ruimte en klinken er weer eens, simpele maar, geweldige gitaarsolo’s over het terrein.
En natuurlijk krijgen we de kraker “Room To Move” over ons heen.
John Mayall: vocals, keyboards, harmonica & guitar
Rocky Athas: guitar
Tom Canning: keyboards
Greg Rzab: bass
Jay Davenport: drums
Website: www.johnmayall.com
SouthSide Johnny & The Asbury Jukes
Of er een muur van lawaai over je heen valt. Dit overkomt je als ze de knoppen openzetten om hun stampende, energieke soulblues over je heen storten. De blazerssectie is overweldigend en bepalend voor de muziek van deze band. De voorman heeft trekjes die af en toe aan Joe Cocker doen denken alleen met 3x zoveel energie. Een prima performance wat best de afsluiter van deze dag had kunnen zijn. We krijgen echter nog de legendarische Jeff Beck.
Southside Johnny : vocals, harmonica
Glenn Alexander : guitar
John Conte : bass
Joe Bellia : drums
Jeff Kazee : keyboards
Chris Anderson : trumpet
Neal Pawley : trombone
Joey Stann : sax
Eddie Manion : baritone sax
Website: www.southsidejohnny.com
Jeff Beck
Na vorige week op Bospop behoort uw verslaggever tot de gelukkigen die Jeff Beck in één week tijd maar liefst 2x tot zich mag nemen. Technisch een zeer begaafd gitarist. Je moet er zeg maar van houden … Blues?
Jeff Beck : guitar
Tal Wilkenfeld : bass
Vinnie Colaiuta : drums
Jason Rebello : keys
Website: www.jeffbeck.com
Lisay Haley & The Zydeatsflyers en Roger McGuinn heb ik helaas moeten missen vanwege het verzorgen van de inwendige maag. En John Fogerty omdat er toch ook gewoon gewerkt moet worden. Verder wil deze verslaggever Leo en Petra bedanken voor de lift naar Heeze. Toch makkelijker dan met de duim omhoog langs de weg staan. Thanks!
Say Blues… think Peer!!
25 jaar Blues Rock Festival Peer, een impressie
Ingestuurd verslag door : Leo Cor Broeke
Vrijdag 17 juli starte de 25ste editie van dit 3 daagse festival met naam in Peer (BE) met een top programmering met o.a Jeff Beck, Steve Winwood, Wolfpin, Joe Banamassa, John Mayall, Lisa Haley en vele anderen.
De opzet van dit festival was als te verwachten, groots opgezet met een mega stage, super geluid, grote video schermen, perfecte catering, en het belangrijkste, een geweldige gemoedelijke sfeer en super optredens.
De vrijdag begon met een leuke opwarmer, Moonshine Reunion een band van eigen Belgische bodum, Ook de fraai uitgedoste DeDe Priest met haar geweldige bluezy soul sound was een lust voor oog en oor al viel de begeleiding band hier en daar wat tegen. Mike Sanchez met zijn mix van boogie woogie en blues was weer als van ouds. Maar de echte blues en rock, en voor velen de band van de avond, was toch wel Wolfpin (NL)waarbij het publiek echt los ging op alleen nummers van eigenwerk van hun laatste cd “remember” en dat is knap, en een herinnering was het, want alle blues invloeden spetterde het podium af door deze 3 super muzikanten.
Op zaterdag stonden er maar liefst zeven bands geprogrammeerd. waarvan op de avond niemand minder dan Joe Bonamassa die de show stal met anderhalf uur vlammen, alleen deed zijn dubbel gitaar iets te lomp aan, maar het ging natuurlijk wel om het gitaar spel en dat ging als een wervel wind het publiek in. Steve Winwood was voor deze avond de afsluiter en dat was niet voor niets, met een heerlijk geoliede band, Steve zijn zang, gitaarspel en zijn heerlijke geluid en spel op de Hammond was hij een geweldige afsluiter.
De zondag kon ik helaas niet meemaken, maar ook dit zal ongetwijfeld weer een feest zijn geweest met namen als JefF Beck, Southside Johnny, John Mayall en Boo Boo Davis !
Voor die dit alles gemist hebben moeten er zeker volgend jaar naar toe gaan, want een organisatie met 25 jaar ervaring weten wel iets neer te zetten.
Op naar de volgende 25 jaar BRFP !!!
Bezoekt u concerten? BluesMagazine.nl vindt het altijd leuk om uw concert ervaringen te horen en te delen met de vele bezoekers van de site. Verslagen, foto’s, en dergelijke kunnen gemaild worden naar webmaster@bluesmagazine.nl, of via ons contact formulier
Hoi, ik vind na het lezen hiervan, veel groepen zeer kort door de bocht belicht worden, en ze verdienen beter denk ik, sorry, frank van engelen-foto"s zijn prachtig en bepaalde dingen die geschreven worden zijn ook leuk, maar toch. Volgende keer ook een verslag over iets andere blues zou ik minstens zoveel waarderen? Chicago Blues byvoorbeeld
SCHITTERENDE CONCERTEN WEL SPIJTIG DAT IK DE MOOIE STICKER NOOIT TOEKREEG :-(
woorden schieten tekort om de 25ste Peer Blues te beschrijven met zo’n affiche ! deed me terugdenken aan
Jazz Bilzen van weleer ( met o.a. Rory Gallagher , Humble Pie , Blossom Toes ,Roland ,e.v.a……. ,weliswaar bloootgesteld aan weer en wind ,maar dat namen we er toen met de glimlach bij ….) .Heb zowaar een traantje weggepinkt bij “Chestnut mare” van Roger (en niet JIM ,zoals een lieve dame mij terecht verbeterde ) McGuinn .
Pol , het stickerpakketje was te koop voor 1 eur. aan de inkom ,maar als je ze perse wil mag je de mijne gratis
hebben . Stuur ze op als je een of ander adres of postbus doorgeeft ,anders verdwijnen ze hier toch maar in een of andere kast .
Nog effe melden dat ik het feit dat Jeff Beck voor geen meter zingt , wat de man uiteraard zijn goed recht is , toch een gemiste kans vond . Zijn meesterlijk gitaarwerk klonk hierdoor een beetje als ELP zonder zanger . Spijtig ,maar wie zijn wij niwaar ? Doei
Gezellig festival,ook hoedje af voor Hubert van Hoof prima presentatie.
John Mayall goed concert.Jeff Beck niet van deze planeet,(WAANZINNIG)
zeer goede organisatie,prima geluid kortom een 9+
ik vond het Peer festival een super festival! Super line up.
Geluid vond ik wel bar en bar slecht. Ik heb zelfs oordoppen moeten gebruiken. De presentatrice (vrij en za) vond ik ook bar en bar slecht en volgens mij is zij ook de schuldige van het niet geven van toegiften van Hokie Joint en Joe Bonamassa. Wij (ik en het publiek) hebben erook een kunst van gemaakt om haar weg te fluiten. De presentator van zondag was wel met blues hart en super!
Jammer overigens dat er wel gefilmd is, maar dit niet wordt uitgezonden i.v.m. de rechten van de artiesten.
De recensent is overmatig enthousiast over het aanbod van de vrijdagavond, gezien zijn kreten als “meest onderschatte bluesrocker” en “De mix van gospel, blues, soul en een vleugje jazz is erg pakkend”.
De gitarist van Wolfpin is net een maatje te klein, of dit podium een maatje te groot voor zijn – in kroegen ongetwijfeld bevredigende – performance. Als gitarist is hij niet goed en veelzijdig genoeg, hij werkt niet echt naar een climax toe. De solo’s vertellen geen verhaal maar zijn eigenlijk een verzameling goed uitgevoerde blueslicks.
En Dede Priest is misschien wel pakkend maar niet pakkend genoeg. Onderhoudend is een beter woord. De echte swing kwam er niet in, het publiek ging ook niet echt los. Dit alles niet in de laatste plaats door haar gebrek aan volume. Ze kon niet echt imponeren, zoals bijvoorbeeld tijdens afgelopen edities Bettye Lavette, Mavis Staples of Shemikia Copeland – die zonder microfoon de uithoeken van de tent nog wist te bereiken.
Dede priest is naar mijn idee altijd een beetje afwachten wat het gaat worden, de ene keer is zij vlammend aanwezig met een behoorlijke Power, en een andere keer, voorzichtig en bedeesd. In Zoetermeer, was het vooral een groot spektakel trouwens, en een Superband toen. Dan de vergelijking met Shemekia en ook Bettye Lavette en ook Mavis, daar is ze wat mij betreft qua niveau niet mee te vergelijken. Shemekia heeft een krachtige uitstraling en strot van heb ik jouw daar, en Bettye is een legende op zich en laat je in haar nummers mee huilen en weg zakken. Mavis daartegen is een vrouw die erg mooi maar ook ongemeen rauw kan uithalen, en legt haar enoties weer op een eigen mannier bloot. Dede Priest is naar mijn idee nog een zangeres die nog steeds moet groeien terwijl ze toch al een aardig loopbaan heeft opgebouwd zou je toch zeggen nietwaar? Blueseyfrank
Voor mij was het zondermeer het beste wat ik in 15 jaar heb mogen horen op het BRBF.