Best of Blues met The Rhythm Chiefs, Oli Brown en Eric Sardinas
De Boerderij, Zoetermeer
8 oktober 2010
Verslag: Stan van der Lugt / Foto’s: Marco van Rooijen
Na 2 eerdere edities met o.a. Snowy White en Peter Green was De Boerderij vrijdagavond opnieuw het decor van drie uitstekende blues bands.
De vlag dekt niet altijd de lading want THE RHYTHM CHIEFS spelen geen blues, maar lijken voornamelijk geïnspireerd door Rockabilly en C&W.
Onder aanvoering van gitarist Dusty Ciggaar mochten de CHIEFS om 19.30 uur het muzikale feest openen en werden we getrakteerd op een uurtje hoogstaande vetkuivenmuziek.
Woensdag 13 oktober staan de jonge talenten Dusty, Danny en Raphael in het voorprogramma van grootmeester Jeff Beck in Utrecht, een hele eer voor deze band uit Dordrecht.
Om 21.00 uur werd het donker in de zaal en begon het te donderen alsof er ieder moment een inpandige regenbui zou kunnen losbarsten. Een passend intro die het optreden van OLI BROWN aankondigde waarin werd geopende met een eigentijdse versie van, jawel I Cant Stand’t the Rain.
De toon voor het optreden was gezet en wat zou volgen was een fijn staaltje moderne blues, met oog voor klassiekers als Fever en Hoochie Coochie Man.
Het optreden werd door het publiek goed ontvangen en na afloop verkocht Oli dan ook een aardig aantal cd’s.
Helaas is Oli nog geen vaste verschijning op de Nederlandse podia, blijkbaar wordt dit grote talent hier nog niet door iedereen op zijn waarde geschat. In thuisland Engeland krijgt hij wel de waardering die hij verdient want bij The British Blues Awards 2010 kreeg Oli twee onderscheidingen voor “Male Vocalist of the Year” en “Young Artist of the Year”
Vermeng het DNA van Elmore James, Muddy Waters, en Rory Gallagher, voeg er nog wat ADHD aan toe en op het podium wordt een monster gecreëerd waar dr. Frankenstein nog jaloers op zou zijn. ERIC SARDINAS is de naam van deze orkaan die zijn gitaar met veel satanisch genoegen aanvalt en met huid en haar lijkt op te eten. Puristen zullen ongetwijfeld gruwen van de harde bluesrock van deze getatoeëerde woesteling maar daar hebben Eric en zijn fans terecht geen boodschap aan.
Tussen al het geweld toch nog een opvallend rustpuntje, zonder versterking en zonder begeleiding speelde Eric in een muisstille zaal een prachtige versie van Robert Johnson’s Hellhound On My Trail, een waar kippenvel moment.
Met Roadhouse Blues kwam er na middennacht, niet alleen een einde aan een weergaloos optreden van Eric Sardinas, maar ook een einde aan een geweldige avond in De Boerderij met louter topmuzikanten.
Hulde voor de organisatie en tot de volgende editie van Best Of Blues.
Foto Album , zie : https://bluesmagazine.nl/foto-album-best-of-blues-met-eric-sardinas-oli-brown-en-the-rhythm-chiefs
Bedankt voor je mooie verslag.Zelf vind ik Oli Brown een topper.