Ben Poole Band
Gompelhof, Mol – 31 agustus 2012
Spirit Of 66,Verviers– 3 september 2012

Foto Verslag: Ben Poole - Gompelhof en Spirit of 66, België

Tekst & Video: Walter Vanheuckelom

Vrijdagavond 31 Augustus had Jo van het Gompelhof weer een premiere in zijn Gompelhof.Namelijk de Ben Poole Band kwam er hun eerste concert spelen op Belgische bodem. In Nederland heeft Ben Poole al een schare trouwe fans maar in Belgie blijkt hij nog helemaal onbekend te zijn. Spijtig eigenlijk dat er voor zo een jonge topband niet meer volk komt opdraven. De nu 25 jarige Ben Poole zelf heeft zijn sporen verdiend als gitarist bij Dani Wilde en heeft in Barry Pethers op basgitaar en Alan Taylor op drums de perfecte ritmesectie gevonden voor de muziek die hij brengt. Barry is een heel begaafd basgitarist.Hij is ook iemand die het showelement niet schuwt doch zonder te overdrijven. Alan is een nog jonge maar heel knappe drummer. Ze kunnen het alle drie heel goed met mekaar vinden wat ook een zeer positieve invloed heeft op het podium en hun muziek.  Ben zelf zegt erg geïnspireerd te zijn door Gary Moore,Jeff Beck en John Mayall.Dat hij in het laatste jaar flink aan de weg bergop gewerkt heeft merk je overal aan.De eerste keer dat ik The Ben Poole Band zag was in october 2011. Toen was het een knap  maar toch een speels concert.  Nu spelen ze zoveel keer meer volwassener en dat merk je in alles. In 2011 zag je  al dat deze band het in zich heeft om een mooie toekomst op te bouwen. En dat doen ze dan ook zeer gestadig. Deze zomer hebben ze al in Duitsland en Griekenland op een groot festival gestaan. In oktober gaat Ben zelfs naar de USA.

Het concert in het Gompelhof zelf begon dadelijk met een song “I”m losing you” die iedereen dadelijk imponeerde. Het is ook een ijzersterke song waar Ben  kan laten wat hij op zijn Fender kan en waarbij ook de ritmesectie  zich dadelijk van haar beste kant moet laten zien. De titelsong van Ben’s nieuwste cd “Let’s go upstairs” sloot perfect aan bij de eerste song. Het bewijst ook dat Ben een zeer goede songschrijver is. Het is niet alleen eigen werk dat de Ben Poole Band ten gehore brengt. Ze spelen ook een paar gedurfde covers met een heel grote inbreng van hen zelf.En zonder iets af te doen aan het origineel kan men toch zeggen dat Ben’s versie de originele versie niet verkracht maar wel veel eer aan doet. Neem nu “Have you ever loved a woman” van “Billy Miles” dan hoor je een muis lopen in de zaal zo stil is het dan.

Alleen die perfecte muziek en de stem van Ben. Ook van “Stevie Wonder’s” “I don’t know why i love you” heeft deze band een versie om duimen en vingers van af te likken.  In het soulvolle “ Got a heart but i got no soul” mag Barry met een minutenlange geweldige bas solo laten horen dat hij niet de eerste de beste is.Hij kreeg ook een daverend applaus.  De eerste set werd afgesloten met een nummer dat door vele Bluesrock bands word gespeeld namelijk de “Jimi Hendrix” klassieker “Hey Joe” ,dat een dik kwartier duurde.

Na de pauze ging het gewoon verder zoals de eerste set begonnen was. Er was nog een hele mooie cover van “John Mayer” zijn “Something like Olivia”.Alles leek perfect te kloppen in deze song.Wondermooi. Dan volgde één van Ben’s eerste songs namelijk  het temperamentvolle “Everything i want”. De titelsong van zijn debuut minicd (5 nummers).                                                                            Dan nam Ben de accoustische gitaar en de rest van de band mocht even gaan rusten.In deze intieme omgeving werd “As the crow flies” en “Hangin’ in the balance “ gebracht.Al kwamen halverwege deze laatste song Ben en Alan terug het podium op en ging Ben ook weer de elektrische tour op. Als laatste nummer kwam het mooiste slownummer van Ben’s cd aan de beurt. Namelijk “pain in my heart”.En mijn hart deed pijn omdat de tijd weer voorbij gevlogen was . Dat het concert al weer voorbij was.En omdat mijn hart geraakt was door de prachtige muziek die gebracht werd door deze 3 talentvolle sympathieke Engelse jongens.

Maandag 3 September het 2de optreden in Belgie van onze jonge Engelse vrienden. Maandagavond niet dadelijk de beste avond om veel publiek te lokken naar de Spirit of 66. Ik schat dat er een goede 50 mensen aanwezig waren.Deze hebben zeker geen spijt gehad want Ben, Barry en Alan lieten zich weer van hun beste kant zien. En die aanstekelijke muziek werd heel erg gewaardeerd. De setlist was dezelfde als vrijdag in het Gompelhof.Alleen werden na de pauze de liedjes in een andere volgorde gespeeld.

Ik kan hier weer de knappe gitaarsolo’s enzo gaan vernoemen maar dat word dan spijtig genoeg wat eentonig. Ik ben toch onder de indruk van wat deze band op het podium brengt. En ook zeer dankbaar dat er in Belgie nog mensen zijn zoals Jo van het Gompelhof en Francis van de Spirit of 66 die deze jonge onbekende bands de kans geven om hun muziek te mogen brengen in de beste omstandigheden.

De setlist voor deze beide optredens

Set 1
I’m losing you, Let’s go upstairs, Have you ever loved a woman, I don’t know why i love you, Got a heart but i got no soul,  Love nobody no more,  Hey Joe

Set 2
Satisfied mind,  Something like Olivia,  Ain’t no sunshine, Everything i want, As the crow flies, Hangin’in the balance, It doesn’t have to be that way, Pain in my heart


Ook op Blues Magazine ...