Verslag: 25ste WESTENDORP BLUESNIGHT – Zaal De Vos, Westendorp 31 Januari 2015

25ste Westendorp Bluesnight
Zaal De Vos in Westendorp
31 januari 2015

Tekst: Andre Wittebroek en foto’s: Paul Scholman

Zaterdag 31 januari vierde de Westendorp Blues Night haar 25ste editie op de vaste plek nl. Zaal De Vos in Westendorp bij Doetinchem. In al die jaren hebben er veel bekende en onbekende bluesartiesten hun opwachting gemaakt. Dit jaar zijn de volgende bands aan de beurt: The Claptunes, Kingsdeal, The Jimi Barbiani Band (IT) en Neal Black & Healers (USA).

De organisatoren Gert Lovink (eigenaar café De Vos) en Mario Tenk hadden weer een prachtig programma samengesteld waarmee de ongeveer de 500 bezoekers zeer tevreden waren. Omdat het festival in de regio erg bekend en geliefd is trekt het al jaren tussen de 500 en 600 bezoekers. Een bekende trend is volgens Gert Lovink wel dat er elk jaar ouderen afvallen door leeftijd en er minder jongeren bijkomen. Met 700 bezoekers haalde men enkele jaren geleden het hoogste aantal. Deze trend zie ik ook veel bij andere locaties. Diverse zalen en festivals hebben de laatste jaren helaas moeten stoppen met live-optredens, waarschijnlijk ook mede door de gevolgen van de crisis. Helaas.

De zaal had dit jaar voor het eerst een andere indeling gekregen, omdat het voorcafé waar altijd een band speelde tijdens de ombouwpauze van het hoofdpodium, niet beschikbaar was. Nu had men een kleiner podium achter in de zaal gebouwd waar de band The Claptunes de pauzes prima opvulde. Deze band bestaat uit muzikanten uit de regio die vooral de muziek van Eric Clapton speelt zoals uit de naam The Claptunes wel duidelijk is. Verder natuurlijk ook van Derek & The Dominos, Cream, Blind Faith e.d. Van zo’n coverband denk je al snel dat ze er alleen zijn ter opvulling, maar dat was nu absoluut niet het geval. Ze waren verbazingwekkend goed. Goede zang en goede instrumentalisten. Gitarist Stef Woestenenk toverde heerlijk relaxte solo’s uit zijn gitaar evenals Henk Buiting op Hammond orgel. Ze werden degelijk ondersteund door Han Thie op bas en Ronald Buiting op drums. Dat ze goed waren bleek wel uit het feit dat het tijdens hun optredens bomvol was rond hun podium en dat ze veel bijval kregen. Bij alle optredens in de pauzes wilde het publiek een toegift maar dat kon niet omdat de andere band op het hoofdpodium moest beginnen! Als verrassing en zeer gewaardeerd door het publiek kwam als gastgitarist Alain Gascoigne (Gaspiepe), oud-gitarist van Normaal en bekende Achterhoeker, enkele nummers opdagen. Stef en Alain maakten er een swingend potje van, lekker ongecompliceerd en in stijl van The Allman Brothers Band. Het geluid van dit optreden was vol, warm en vet, precies zoals het moet zijn bij deze muziek. Complimenten Claptunes!!

Om 21.30 uur was het de beurt aan Kingsdeal, een nieuwe swingende bluesband in Chicagostijl uit de buurt van Deventer en Enter. De eerste nummers swingden direct, vooral door de manier waarop Paul Nagtegaal zijn contrabas ‘geselde’ , die hij verder in de set afwisselde met een gewone basgitaar. Zanger Arjan de Bree, een treffende gelijkenis in stijl en uiterlijk van Paul Rodgers, beschikt over een fantastische stem: zwaar, vol, diep en zeer zuiver en afgewisseld met prima harmonicaspel. Enkele nummers zong Arjan door een apparaatje/microfoon die het stemgeluid vervormt en dat vond ik wat minder. Gitarist Thijs Westenberg speelde geweldig met heerlijke riffs en grooves en prima solowerk. Invaller drummer Marco Groen ( vaste drummer Eric Broer van Dijk kon na een operatie niet spelen), legde een mooi fundament neer voor de anderen met strak, erg strak drumwerk. De band speelde vooral swingblues, maar rockblues, jazzblues en boogie kwamen ook in de set aan de orde. Een minpunt van het optreden was de te lange tijd van instrumenten stemmen en overleg tussen de songs. Zat je lekker in de swing, haalde dat je er een beetje uit. Misschien omdat de band voor het eerst in deze samenstelling speelde was even overleggen nodig. Voor de rest een zeer aangename verrassing van een band die ik nog niet kende. Prima band en zeker een bezoekje waard als ze ergens in de buurt (en verder) spelen. Ik ga ze dan weer zien!

Na de volgende pauze ( weer met The Claptunes) kwamen de heren van de Italiaanse band The Jimi Barbiani Band op het podium. Het is een driemansformatie bestaande uit Jimi Barbiani op vooral slidegitaar, gitaar en zang, Daniele Vicario basgitaar en zang en Gianluca Zavan op drums. De heren kwamen zoals echte Italianen betaamt op in sjieke smoking en dat zag er strak uit! Net als hun muziek. Jimi noemt de band een Powertrio, stevige rockblues, met invloeden van ZZ Top, Jeff Beck, Jimi Hendrix en Joe Bonamassa. Jimi Barbiani staat bekend als een van de beste slidegitaristen van Europa en dat maakte hij helemaal waar. Hoewel ikzelf niet zo’n slidegitaarliefhebber ben, was ook ik erg onder de indruk van zijn spel. Zijn spel lijkt veel op dat van Duane Allman en dat zegt wel iets. Bassist Daniele speelde gewoon fantastisch, gedreven, soepel en makkelijk en dat kwam allemaal bij elkaar in een schitterende bassolo. Drummer Gianluca was degelijk, strak en inventief. Hij ging een heerlijk duel aan met gitarist Jimi tot groot genoegen van het publiek, goed gespeeld en goed geshowd! De set bestond uit eigen nummers o.a. van hun laatste CD ‘Blue Side’ zoals Looking Good, Sixty Nine aangevuld met nummers van o.a. Jeff Beck( het prachtig gespeelde Cause We Ended As Lovers) en ZZ.Top (La Grange). De muziek kwam erg goed over bij het publiek en er werd gedanst en geswingd voor het podium. Na afloop vertelden diverse bezoekers waaronder werkcollega Michael Wentink dat deze band de grootste verrassing was van de avond. Men kende ze niet, Italianen die blues spelen!. Wat kun je daar nou van verwachten? Een prima optreden dus.

Als afsluiter kwamen Neal Black & Healers op het podium. Het wordt misschien vervelend en saai, maar weer een superoptreden! Deze band stond als het bekende huis, zeer gedreven en professioneel. Neal Black was mij bekend van de live CD ‘Live and More’ van B.T.C Blues Revue, waarin (Neal) Black, (Fred) Chapellier en ( Nico Wayne) Toussaint de sterren van de blueshemel spelen. Neal, oorspronkelijk afkomstig uit San Antonio Texas, is getrouwd met een Francaise en woont daarom al 12 jaar in Zuid-Frankrijk, toert veel in Europa en zeker Frankrijk. Zijn muziek bestaat uit een mix van blues, jazz, rock en roots. Zijn laatste album ‘Before Daylight’ stond nr. 1 in Frankrijk, was Album van de Week in Nederland en België en kreeg 5 sterren in Duitsland. De band bestaat uit toetsenist Mike Lattrell uit New York en bassist Dyon en drummer Jean Michael Tallet uit Frankrijk. Het handelsmerk van Neal is zijn doorleefde, diepe, gruizige stem, zijn gitaarspel krachtig en vol Texaanse invloeden. Toetsenist Mike stal de show met adembenemend spel en maakte er een hele show bij, bassist Dyon was erg funky in zijn spel en van drummer Jean Michael spatte het spelplezier af. Hij beulde de trommels en bekkens wanneer nodig, maar aaide ze in de slowblues. Top! Het geheel was een zeer professioneel optreden van een erg goed geoliede band. Voor het podium was het op het laatst één deinende massa. Wat een heerlijk gezicht, zoveel mensen, zoveel plezier!

Conclusie: Het was weer een feestje daar in Westendorp en alle bands verrasten zeer positief. Prima organisatie, prima sfeer, prima muziek: dus een topavond!!
P.S. Blues Magazine bedankt Gert Lovink en Mario Tenk voor de prima accreditatie. Tot volgend jaar!

Ook op Blues Magazine ...

Verslag: 24e Westendorp BluesNight, 25 januari 2014