In Gesprek Met: THE CALIFORNIA HONEYDROPS
Den Haag, Grote Markt
1 Juli 2009
Door Jeroen Bakker
Voor de tweede maal in korte tijd zijn The California Honeydrops in Europa om het debuut-album ‘Soul Tub!’ (zie album recensie op BluesMagazine.nl) onder de aandacht te brengen. Na optredens in Duitsland en België (o.a. Antwerpen, Crossroads Bluescafé) is vanavond Den Haag aan de beurt waar Café September de eer heeft om dit bijzondere gezelschap te huisvesten.
Het terras op de Grote Markt is op deze prachtige zomeravond goed bezet als de bandleden iets na zeven uur met de instrumenten bepakt het Café binnenlopen om zich voor te bereiden op het optreden. Behalve een toetsenbord, gitaar en diverse tassen zien we de muzikanten niet alleen een wasbord maar ook een emmer met bezemsteel dragen, althans zo lijkt het. Navraag leert dat het hier een echte Soul Tub betreft maar daarover later meer.
BluesMagazine spreekt de California Honeydrops op het terras waar de Belgische biersoorten prima blijken te smaken en waar de band-leden als ontspannen toeristen genieten van een paar dagen in Nederland.
De tweede keer in Europa en deze week in o.a. in de Bosuil te Weert gespeeld. Hoe is het daar gegaan en hoe verloopt de Europese tournee tot dusver?
Lech: Het verloopt tot nu toe prima en er staan voor de komende tijd veel optredens gepland waaronder enkele in Polen waar ik oorspronkelijk vandaan kom. Hier spelen we ook graag want we merken dat het publiek erg enthousiast reageert op onze optredens. Na een aanvankelijk rustig begin werd het een enorm leuke party in Weert. We moeten nog steeds aan onze naamsbekendheid werken maar we hebben hier al behoorlijk veel vrienden gemaakt. Ons eerste album wordt hier goed ontvangen en we vermaken ons uitstekend. Zo zijn we vandaag lekker naar het strand gegaan.
De discografie van The California Honeydrops omvat slechts één album maar jullie hebben al een prima live-reputatie en de optredens schijnen dikwijls uit te monden in een enorm feest. Hoe lukt het dan toch om een avondvullende show te kunnen geven?
Ben: We spelen behalve ons gehele album veel nummers van artiesten die voor ons van grote invloed zijn geweest zoals Wilson Pickett, Ray Charles en Jimmy Reed. Die gasten hebben geweldig sfeervolle nummers geschreven waarmee menige tent in vuur en vlam is gezet en dat is iets dat wij ook altijd als doel hebben. Bovendien verdient die muziek het om gehoord en gespeeld te worden.
Jullie album ‘Soul Tub!’ is opgenomen in The Bluescave en klinkt alsof het in één keer is opgenomen. Wat is The Bluescave voor studio?
Ben: The Bluescave is eigenlijk gewoon bij ons thuis in Oakland, California. We hebben alle benodigde apparatuur daar neergezet zodat we ieder moment van de dag onder de meest comfortabele omstandigheden en zonder tijdsdruk van een dure studio kunnen opnemen. Dat live-geluid klopt want we hebben nauwelijks gebruik gemaakt van overdubs en dergelijke.
Het enige nadeel is de buurt. Er wordt nogal eens geklaagd over geluidsoverlast.
Geluidsoverlast? The Honeydrops spelen toch voornamelijk semi-akoestisch?
Ben: Ja maar als we bij elkaar zijn en spelen wil het nog wel eens hard tekeer gaan. Als we op dreef zijn en elkaar stimuleren blijkt The Honeydrops een heel ruige band te zijn.
Jullie hebben vaak ondergronds gespeeld in de metro-stations. Hebben jullie elkaar daar ook ontmoet en vervolgens deze band opgericht?
Nansamba: Nee hoor, we hebben elkaar leren kennen op een een muziek-school waar Lech en ik American Folk Music studeerden. We hadden toen al onze eigen bands maar zijn uiteindelijk met Ben en Chris deze band gestart toen bleek dat we allemaal een zelfde idee hadden. Het resultaat hiervan is een mix van diverse stijlen die je kunt samenvatten als Roots Rhythm & Blues en die zul je vanavond gaan ervaren.
Toch handig zo’n opleiding. Hier in Nederland heb je een soortgelijk iets. Het heet Rock-Academie waar je o.a. leert hoe je als rock-ster dient te gedragen en daarnaast hoor je alles over de zakelijke aspecten van de muziek-scene.
Alle bandleden lijken verrast over dat laatste:
Chris: Zakelijke aspecten? Bij ons weet je na de opleiding nog steeds niets daarvan tenzij je al praktijkervaring hebt opgedaan. Je studeert af en vervolgens ga je proberen om met gelijkgestemden een band te vormen. Daarna zie je maar hoe het loopt.
Nansamba: Het is in de jazz- en folksector bij ons heel moeilijk om aan de bak te komen dus je moet gewoon keihard bewijzen dat je een goede muzikant bent. Het is een vorm van overleven. Wij hebben niet een soort vangnet wanneer het niet mocht lukken.
Ben: Ja hoor, vanavond gaan we hier enorm overleven!
Met dat instrumentarium waaronder een wasbord hebben jullie een niet-alledaags geluid maar hoe zit het met die één-snarige bak voorzien van bezemsteel?
Ben: Dat is geen bucket maar een Soul Tub. Het is eigenlijk een voorloper van de bas zoals we die tegenwoordig kennen. Het bestaat al heel lang en als je het precies wilt weten luister dan naar het titelnummer van onze cd ‘Soul Tub’.
Concert Verslag THE CALIFORNIA HONEYDROPS
Café September, Den Haag
1 Juli 2009
Door Jeroen Bakker
The California Honeydrops zijn met hun bijzondere instrumentarium in Den Haag neergestreken waar op deze warme zomeravond een optreden in Café September zal worden gegeven. Het terras is goed bezet en naar het zich laat aanzien zijn velen geenszins van plan om de avond binnen voort te zetten. The Honeydrops hebben dat na een korte sound-check ook in de gaten maar weten als ervaren straatmuzikanten hoe men in dit soort situaties dient te handelen.
Het is kwart over elf als Ben Malament met snare-drum + cowbell samen met zanger/gitarist/trompettist Lech Wierzynski het terras op lopen om een einde te maken aan de Haagse conversaties en het publiek te bewegen om de avond in het Café voor te zetten. Met trompet en luide stem stem wordt iedereen door Lech uitgenodigd om binnen een feestje te vieren.Voor even verandert het Haagse plein in New Orleans en alsof het een jazz-funeral betreft volgt men de band naar het podium waar Chris Burns achter de piano zit en waar de enige vrouw van het gezelschap, Nansamba Ssensalo, die bijzondere tub (één-snarig bas-instrument, zie foto) bespeelt. We horen in de eerste nummers verschillende stijlen zoals (‘Massive’) Soul, Folk en Blues voorbij komen waarbij het authentieke New Orleans-geluid nadrukkelijk aanwezig is. Uit eerder verschenen reviews viel op te maken dat het een zeer muzikaal gezelschap betreft en daar blijkt inderdaad geen woord van gelogen. De vocalen van Lech zijn krachtig, en hoewel blank, enorm soulvol. Daarnaast schakelt hij net zo gemakkelijk over van trompet op gitaar. Chris Burns laat bij vlagen fenomenaal toetsenwerk horen, wordt niet voor niets gezien als ‘The Oakland Piano Veteraan’, is de oudste maar ook meest ervaren muzikant van het stel. Zo deelde hij eerder het podium met artiesten als Albert Collins of Maria Muldaur. Ben die ook regelmatig de vocalen voor zijn rekening neemt bespeelt de drums als Nansamba de tub bespeelt terwijl Nansamba ook diverse malen als percussioniste te bewonderen is. De variaties zijn ongekend en de eigen nummers van het debuut-album, met onder meer een tribute aan de Soul Tub, worden moeiteloos afgewisseld met semi-bekende klassiekers. Er wordt respectvol omgegaan met ‘The Legacy’ van artiesten als Ray Charles, Wilson ‘Wicked’ Pickett en Sam Cooke. ‘Bring It On Home’, ‘I’m So Glad When You’re Dead’ maar ook ‘Hell Yes, I Cheated (And I Do It Again)’ wordt door iedereen keihard meegezongen en dan kunnen we om 1.00 uur ’s nachts concluderen dat het binnen inderdaad een goed feest is geworden.
Website The California Honeydrops : myspace.com/thecaliforniahoneydrops
Interview en verslag maken me wel nieuwsgierig naar deze band. Tot vandaag nog nooit van gehoord !