SYMPHONY IN BLUES
An Evening With The Guitarlegends Of Blues
met o.a. Matt Schofield, Tineke Schoenmaker, Ian Siegal, Ted Oberg, Mick Hup, Julian Sas, Snowy White, Jan Hoving, Ana Popovic
013, Tilburg
13 september 2009

Symphony in Blues

Symphony in Blues

» KLIK HIER VOOR DE SYMPHONY IN BLUES 2009 FOTO GALLERIE / DIASHOW ! «

Tekst : Jeroen Bakker | Foto’s : Marco van Rooijen

Over het algemeen kenmerkt de blues zich door eenvoud waarbij men geneigd is terug te kijken naar het verleden. De uitdrukking ‘Geen muzieksoort is zo behoudend als de blues’ moet de organisator van Symphony in Blues dusdanige ergernis hebben opgeleverd dat hij besloot het tegendeel te bewijzen door zes topgitaristen uit binnen- en buitenland op wel heel ongebruikelijke wijze in de schijnwerpers te zetten.

Met behulp van het uit dertig muzikanten bestaande Magnum Opus Orchestra onder leiding van Marcel Heijen en de geoliede begeleidingsband Gino & The Bulldoze opent Matt Schofield het spektakel dat op geen enkele wijze aan een bluesfestival doet denken. Behalve eigen nummers wordt door iedere gitarist een klassieker ‘onder handen genomen’ en Schofield heeft gekozen voor Albert Collins’ ‘Lights Are On But Nobody’s Home’ waarmee het eerste hoogtepunt van de avond zich meteen heeft aangediend.

Symphony in Blues

Symphony in Blues

‘Special guest’ Tineke Schoenmaker van het in 1973(!) opgerichte Barrelhouse neemt het stokje over en bewijst nog eens tot één van Nederlands sterkste vocalisten te behoren in ‘Beware’. Haar ‘I’d Rather Go Blind’ met Matt Schofield en orkest klinken op deze wijze betoverend.
Met het ‘enfant terrible’ van de hedendaagse Britblues in de persoon van Ian Siegal is het moment van showtime aangebroken. Siegal, over wiens ruige leven de wildste verhalen rondgaan, komt deze keer niet met een blauw oog of gekneusde rib (zoals op Ribs&Blues 2008) maar met een kruk het podium op waggelen als een oude bluesveteraan op zoek naar zijn stoel. Siegal werd ’s middags op de Tilburgse terrassen gesignaleerd waar hij zich, terwijl hij op zoek was naar zijn hotel, beklaagde over ‘Dangerous People Everywhere’ die hem iets te drinken aanboden. Wanneer hij na het van Howlin’ Wolf bekende ‘Meet Me In The Bottom’ gaat staan voor het soulvolle ‘Try A Little Tenderness’ van Otis, klinkt er een luide ‘Hallelujah’ gevolgd door een ‘Amen’ alsof het hier een Gospeldienst betreft en kan Siegal niet meer stuk in de lang niet uitverkochte Dommelsch-zaal van de 013.

Symphony in Blues

Ted Oberg is de laatste maanden drukker dan ooit maar heeft, terecht zoals blijkt, een plaatsje op dit prachtige affiche afgedwongen. Met ‘Wang Dang Doodle’ uit 1970 (van Willie Dixon) waarmee internationaal werd ‘gescoord’ wordt deze avond wederom succes geoogst. Samen met Black Top’s Mick Hup wordt een ouderwets gitaarduel uitgevochten waar beiden als winnaar uitkomen.

Symphony in Blues

Symphony in Blues

Julian Sas levert precies een week na het indrukwekkende optreden op het BluesRock Festival in Tegelen nogmaals een waardig eerbetoon aan Rory Gallagher in ‘Messin With The Kid’ en voegt daar nu ook een Peter Green-‘Moment’ aan toe. Een groter contrast is niet denkbaar: Van het ‘podiumbeest’ Sas naar de bescheiden en als verschijning nauwelijks opvallende Snowy White.

Symphony in Blues

Bijzonder is het optreden van White omdat ‘Bird of Paradise’, weliswaar instrumentaal, gespeeld wordt. White heeft regelmatig verklaard het nummer spuugzat te zijn maar na het recente ‘misbruik’ ervan in een commercial lijkt het, in tegenstelling tot zijn optredens alhier van kort geleden, bittere noodzaak. White bereikt trouwens als eerste het, tegenwoordig unieke, moment van absolute stilte in de zaal!

Symphony in Blues

Ondersteund door de vocale krachtpatser Jan Hoving klinkt ‘Red Wine Blues’ door de Dommelsch-zaal. Hoving vervolgt, vergezeld door Mick Hup, zijn set met Bobby Bland’s ‘Ain’t No Love In The Heart of The City’, die in deze uitvoering de Whitesnake-versie benadert, maar wie Ana Popovic aan het werk ziet weet wel beter en ziet hier in het Tilburgse Popcentrum verliefde blikken om zich heen.

Symphony in Blues

‘Blind For Love’ heet toevalligerwijs Ana’s laatste album en alleen deze blues-vamp kan zich twee nieuwe tracks permitteren dus krijgen we ‘Wrong Woman’ en ‘Nothing Personal’. De blues blijkt enorm sexy te zijn maar ook swingend zoals haar uitvoering van Stevie’s (Wonder en Vaughan) ‘Superstition’.

Afgesloten wordt er op geheel traditionele wijze met een ‘superjam’ waarbij we alle artiesten samen aan het werk zien in ‘One Way Out’ van The Allman Brothers Band. De enige persoon die daarbij ontbreekt maar als een bovennatuurlijk verschijnsel staat te springen in de coulissen is … U raadt het al: Ian Siegal. Ook Snowy White was niet van de partij bij het slot offensief. Hoewel de angst voor een Night of The Proms-achtig tafereel op de loer ligt blijft de muzikale integriteit vanavond meer dan gewaarborgd.

De organisatie van Symphony In Blues kan met een zeer tevreden gevoel terugkijken op de eerste editie van dit buitengewoon bijzondere evenement dat volgend jaar een vervolg verdient te krijgen!!!

Symphony in Blues

» KLIK HIER VOOR DE SYMPHONY IN BLUES 2009 FOTO GALLERIE / DIASHOW ! «

Video compilatie

(jammergenoeg is het geluid slecht maar wel leuk om terug te zien)


Ook op Blues Magazine ...