Interview met Ryan mcGarvey.

Door  Andre Wittebroek.

Eerst even een korte toelichting:

Om te beginnen moet ik eerlijk bekennen dat Ryan’s muziek  voor mij redelijk onbekend was tot een half jaar geleden. Zijn naam was mij wel bekend via het Joe Bonamassaforum en vooral door de niet aflatende promotie van Eva
(Blues Sissi). Na enkele filmpjes gezien te hebben op You Tube was mijn interesse snel gewekt. Richard Hoelscher van het Grolsch  Schoeppingen Blues Festival ingelicht en die was direct enthousiast en aangezien een andere artiest verhinderd was, kon Ryan direct aan de bak! Er moest nog wel een tour aangekoppeld worden i.v.m. de kosten maar dat deden de jongens van Bluesmoose en Manni Kusters meer dan uitstekend. De dag voor dit festival
speelde Ryan een soort try out in Groesbeek bij Bluesmoose en ondergetekende was totaal onder de indruk van de  3 en 1/2 uur durende show. Na  een succesvol  optreden in Schoeppingen was er tijd voor wat meer vragen.

-Het is je eerste keer in Europa en wat zijn de eerste indrukken?

Fantastisch!  Ik ben hier nog maar een paar dagen maar we kijken onze ogen uit. Het is hier fantastisch, heel anders dan in Amerika, vooral waar wij vandaan komen. We komen  uit  Albuquerque in New Mexico en dat ligt in een groot woestijngebied. Hier is alles zo groen en levendig. We zijn een paar dagen geleden in Amsterdam geweest en dat is precies zoals de Amerikanen denken dat het is:  mooie gebouwen, de grachten,  the red light district, internationaal
en druk. Die fietsers! Elke Amerikaanse artiest wil naar Amsterdam en nu kunnen wij  zeggen dat we  er geweest ben! Het heeft voor veel Amerikanen iets magisch en terecht blijkt nu. Het bij ons wel vreemd gegaan.  Meestal toert men al jaren door  de V.S. voordat men  de kans krijgt , als men die al krijgt, om naar Europa te kunnen. Bij ons is het eigenlijk precies andersom. We zijn nog niet veel buiten New Mexico geweest maar nu wel hier.  Wat een geluk!!

-Wanneer ben je met de muziek begonnen en hoe gaat  met jouw muzikale loopbaan in de V.S.?

Op mijn 6de ben ik met gitaarspelen begonnen. Mijn vader speelde gitaar en er lag altijd wel een gitaar in de buurt en ik was een nieuwsgierige jongen en begon erop te spelen. Mijn vader zag mijn interesse en leerde mij de beginselen. De eerste 2 jaar speelde ik alleen akoestisch. Les heb ik nooit gehad, mijn vader leerde alles het tot het moment dat ik beter werd dan hij…….In mijn highschoolperiode, zo rond mijn 14de begon ik in clubs te spelen en even later werd het mijn beroep. In de V.S. spelen we vooral in New Mexico,  maar sinds het Crossroadsfestival van Eric Clapton  hebben we meer bekendheid gekregen en zullen we zeker meer buiten New Mexico gaan spelen.

-Iedereen heeft het over dat Crossroadsfestival?  Kun je er wat meer  over vertellen voor de mensen die het niet kennen?

Elk jaar organiseert Eric Clapton dat festival en hij nodigt de muzikanten ervoor uit. Het doel is geld in te zamelen voor de afkickkliniek die Eric heeft opgericht. Het is een eer om daar te mogen spelen, omdat Eric je persoonlijk uitnodigt. Dat hij ons uit 4000 inzendingen heeft gekozen  en  wij daar mochten spelen, beschouw ik als mijn absolute muzikale hoogtepunt tot nu toe.

-Hoe kwam je op het idee  aan de ‘wedstrijd”mee te doen en je gegevens en muziek op te sturen?

Door onze fans.  Ik dacht eerst daar heb je weer zo’n wedstrijd en we waren hard bezig met andere dingen. De fans bleven schrijven en toen hebben we een profielschets gemaakt en opgestuurd.  De inschrijvingen waren al bijna 3 maanden open en we zijn als een van de laatsten binnengekomen. Eric koos ons!!  Ik denk dat wij de enigste onbekenden op het festival waren tussen mensen als  BB.King,  Jeff Beck,  Derek Trucks , Joe Bonamassa,  ZZ Top, John Mayer, Johnny Lang e.d. Ik wilde Eric Clapton graag bedanken als ik hem zou zien maar  toen ik samen met hem in dezelfde ruimte stond  was ik te verlegen. Ik genoot alleen al van zijn aanwezigheid!  Met Clapton in dezelfde ruimte, zo dichtbij!!
Jeff Beck heb ik nog wel gesproken. Erg aardige man. Als beginnende muzikant daar zijn en dan al die grootheden zien en spreken waar je altijd zo tegenop gekeken hebt was  een droom die uitkwam!

-Je hebt tot nu toe  1 CD gemaakt Forward in Reverse uit 2007, een echt geweldige CD, maar wordt het geen tijd voor een nieuwe?

We zijn  ermee bezig en we hebben materiaal genoeg voor  zeker 2 CDs. We zullen dit najaar zeker een CD uitbrengen, misschien wel twee. Ik denk ook aan een electrische en  misschien  nog een akoestische. Daar zijn we nog niet uit maar een electrische komt er zeker.

-Hoe komen je songs tot stand?  Eerst wat  ‘pielen” op de gitaar of eerst de teksten of de melodie?

Dat wisselt. Als je erg druk bent dan komt er van het tekstschrijven niet veel, de gitaar pak je dan als eerste en dan ontstaat er een riff, een melodie. De teksten  komen  er dan later bij. De inspiratie zijn mijn persoonlijke ervaringen, zeg maar alles wat er met mij en om mij heen gebeurt. Het einde houd ik vaak open zodat de luisteraar zijn eigen invulling kan geven.
Hij heeft misschien dezelfde dingen meegemaakt in eenzelfde situatie en als hij dat herkent vind ik mijn tekst geslaagd.

– Mag ik je bedanken voor dit gesprek  en veel succes  wensen met de tour en misschien tot een volgende tour?

Jullie van www.bluesmagazine.nl   bedankt voor de interesse en ik hoop  in de toekomst nog veel lezers bij onze shows te mogen begroeten, hopelijk bij ook nog een volgende toer!!

(P.S:  Verslag door drukte en vakantie wat later dan normaal)

 

Inmiddels is bekend dat die tour er komt; vanaf 4 november t/m 27 november is Ryan in  Europa en beschikbaar voor optredens.

informeer bij www.bluesmoosebookings.com , [email protected]

 

 

 

 

 


Ook op Blues Magazine ...