Maxwell Street was “the New Orleans of the North,” where partnerships between blacks and Jews spawned the earliest recording studios and launched both the modern blues and the earliest rock and roll ... Verder lezen

With this win double of a release we not only hear the reassuring and hugely satisfying; gospel inflected soulful blues of Johnny; vocals, guitar and his two sterling sidemen Greg Allen; bass and David Span; drums. But we also see how well the band coax the audience in this small intimate setting, out of their chairs and onto the dancefloor with a mixture of a homely presence and a friendly demeanour; combined with a consummate relaxed easygoing southern style that comforts and inspires everybody to simply throw their cares away and groove to the tunes ... Verder lezen

The DVD only contains six tracks, but Gibson seems to have the ability to turn every song into a blues marathon of sing-along, wicked harp solos, vocals, interaction with the audience. He’s constantly on the move on the stage, whether talking to fans in the front row, jumping ecstatically up and down to the music, or focusing intently on the harp with his back to the audience, Gibson is relentless ... Verder lezen

Luisteren we naar dit album, dan schieten namen als Howlin Wolf, Ian Siegal, Tom Waits je te binnen. “How blue can You get?” zeg ik dan, want je kan het niet beter hebben. Deze boys doen hun vooral niet na, maar hebben wel invloeden ervan, en het stemgeluid van Burgess lijkt er af en toe een beetje op, maar is ook soms een beetje jawel fatal flowers-achtig, en klinkt gewoon lekker. Deze mondharmonica speler Giles King is ronduit fenomenaal als je het mij vraagt, en deze band heeft veel potentie ... Verder lezen

Popa houd ervan om nuziekstijlen te mixen met Blues-rock en dat pakt altijd weer verassend uit. Nu weer heeft hij samen met zijn vrouw Galea een album opgenomen dat vooral veel Rock and Roll en Country-staaltjes herbergt die naar mijn idee best wel leuk uitpakken. Een aantal covers als "I'll fly away" en "sleepwalk" zijn leuke dingen, maar Popa zou zijn naam geen eer aan doen als ie ook niet wat bluesgeweld zou etaleren ... Verder lezen

Nearly a year in the making and brimming with a newfound focus on original material, "Already Free" is The Derek Trucks Band's natural evolution as they move forward integrating influences that span a variety of musical genres. Known for their blues roots, the group takes this album well beyond blues to incorporate the larger sounds of rock & soul. "Already Free", features a stirring cover of Bob Dylan's Down In The Flood as well as the new songs, Down Don't Bother Me and Get What You Deserve. Guest appearances on the album include vocals from Susan Tedeschi and Doyle Bramhall II ... Verder lezen

Volgend op het fantastische live album “Live at Havana”, dat werd opgenomen toen hij pas 15 jaar was, is dit jaar op zijn 17de het studioalbum “Feels Like Home” verschenen. Op deze cd is de snelle ontwikkeling die Eric Steckel momenteel doormaakt onmiskenbaar. Naast een paar prima covers, bestaan de meeste nummers wederom uit eigen, sterke composities en dito teksten. Zijn stem wordt ook steeds beter! ... Verder lezen

De Tilburgse rockformatie Sean Walsh Band levert met ‘Timetravellersexmachine’ hun tweede album af. En evenals hun debuut album ‘Velvet Sessions’ worden we getrakteerd op stevige blues rock van een bovengemiddeld niveau ... Verder lezen

This DVD captures Little Milton’s very last performance in July 2005 on one of the more prestigious festivals on the East Coast, just a few weeks before he died. Die hard blues fans know Little Milton as a superb all around electric bluesman, a soulful singer, an evocative guitarist, an accomplished songwriter, and a skillful bandleader ... Verder lezen

On Friday, August 24, 2007, Mitch Kashmar was invited to perform at the 9th Annual Edmonton’s Labatt Blues Festival in Western Canada, and fortunately for blues fans everywhere, the event was captured for posterity in front of an enthusiastic crowd by the Canadian Broadcasting Corporation ... Verder lezen

Dit is inmiddels het derde album van deze fantastische singer-songwriter wat werkelijk zijn weerga niet kent. Songs doordrenkt van blues, soul, depressie, melancholie, en verdriet met een oh zo mooie invulling van het instrumentarium. Dit noem ik met recht “een streling voor je oren”. Ga er maar eens voor zitten ... Verder lezen

Jaren geleden hoorde ik een heel bijzondere uitvoering van mijn kanjer “Little wing”, in een uitvoering die werkelijk mij op de grondvesten deed schudden. De uitvoering werd gespeeld door een man die wel een heel bijzondere gitaartechniek had, hij speelde nl. op een akoestische gitaar op een geelektrificeerde manier en vooral erg bevlogen. De man luistert naar de prachtige naam Monte Montgomery ... Verder lezen

Deze band is geheel nieuw voor mij, en komt gewoon uit ons eigen Brabant dus, en dat ze daar weten wat Blues and beyond is, lijkt me na het beluisteren van deze schijf meer dan duidelijk. Naar mijn idee heeft deze band veel potentie, en speelt bluesmuziek, in al zijn vormen met invloeden en ook nummers van BB, Luther, Thorogood, Trout, maar ook prachtige ballades ... Verder lezen

Dit album kenmerkt zich weer door de nodige variatie, die van mooie ballades tot aan Down home blues gaat, en wat Jazzy in zich heeft. Needless to say dat de texten weer boekdelen spreken, maar dat mag je zelf ontdekken. Wel bijzonder is de bijdrage van niemand minder dan Elvis Costello, die toch even een prachtig tintje aan iets kan geven door zijn zeer goede maar vooral ongeëvenaarde stem qua geluid en bereik-prachtig gewoon ... Verder lezen

De titel van dit album verraadt al een beetje wat er in dit album te ontdekken is, namelijk franse chansons en texas invloeden dus. We denken hierbij aan mensen als Josephine Baker, Edith Piaff, Mdelene Peroux, en uiteraard haar eigen stemgeluid wat toch ook wel de sfeer bepaalt. Mooie ballades, maar ook catchy Jazzy-tunes, en net zo gemakkelijk beleef je de Blues ook regelmatig ... Verder lezen

Dit abum heeft een Bluesy touch, maar schuwt ook de Rock niet. Onze vriend Rich kan uitstekende zangpartijen en gitaar-riedels neer zetten, en dat maakt dit album erg prettig om naar te luisteren. Soms horen we wat Tony Joe White, maar ook af en toe Eagles, die opduiken qua idee,dus laat je eens verassen met een heel aardige release ... Verder lezen

Het dubbel album bevat het optreden van de band op Moulin Blues 2008 en een sublieme registratie van een solo concert van Little Louis in de Groene Engel te Oss. Het album komt uit op het platenlabel Porcupine Records en de distributie wordt verzorgd door Sonic Rendezvous. ... Verder lezen

Kwaliteit verloochent zich niet, dat blijkt wel weer als 's werelds beste singer-songwriter weer van zich laat horen. Op dit nieuwe album heeft hij geen enkel nummer zelf gepend trouwens, maar de uitvoeringen van deze tracks spreken boekdelen ... Verder lezen

San Francisco bluesman Walker heeft een staat van dienst om U tegen te zeggen, en behoort zonder pardon tot de aller grootsten in de scene. Joe heeft zich altijd verleid tot vooral veel variatie in zijn muziek te gooien, of het nu traditionele deuntjes zijn, of Funky en Soulachtige tracks, Hij kan het gewoon allemaal, en net zo gemakkelijk zet hij de meest gevoelige slow-blues neer en laat zijn gitaar gieren, kermen, huilen, lachen alsof zijn leven ervan af hangt ... Verder lezen

Het nieuwe album van Studebaker John is zojuist verschenen op het Avantie Records label. Hierbij het originele persbericht ... Waiting on the Sun contains nearly 80 minutes of all original, highly accessible guitar and harmonica blues and rock. Simply not content to make the same album over and over again, Studebaker John's Waiting on the Sun is a breathtaking sunrise of different musical elements ... Verder lezen

Een overzicht van nieuwe releases in oktober 2008 met o.a. Ry Cooder, Katie Melua, Taj Mahal, Amos Lee, Todd Wolfe, Ronnie Earl, ... Verder lezen

Dit album laat wederom zien dat deze gitarist en uitstekende zanger zich niet in een hokje laat duwen. Op dit album staan bluesrockers, maar ook chicago-blues en prachtige ballades, die door een paar tonen op de gitaar een wereld totaal kunnen veranderen. Man wat heeft die man een touch and feel-rillingen gewoon over mijn huid. Zijn vorige album bevatte ook al meer bluesdingen dan normaal, en dit album is gewoon pure blues uit het hart ... Verder lezen

De dame in kwestie luister naar de naam Kate Campbell, die de toehoorder verrast met erg mooie verhaaltjes, die soms een beetje sprookjesachtig aandoen, maar verpakt zijn in wonderschone composities die klinken als een mix van Country, Folk, Blues en Singer Songwriting. Kate kan inmiddels al aardig wat mensen tot haar bewonderaars rekenen, en als je naar deze schijf luistert kan je je eigenlijk alleen nog maar aansluiten daarbij ... Verder lezen

"Rich Man Falling" is het debuut van de uit Belfast afkomstige Simon McBride en zal op 13 oktober a.s. verschijnen op het onvolprezen Nugene Records (o.a. Ian Siegal en Matt Schofield). Volgens Guitarist Magazine (UK) "The next Rory Gallagher / Gary Moore to come out of Ireland" en men zou het wel eens bij het rechte eind kunnen hebben. Young Mr. McBride is een bijzonder getalenteerd gitarist en beschikt daarnaast ook nog eens over een erg prettig stemgeluid ... Verder lezen

De blues-liefhebbers mogen zich weer verblijden met een nieuw album van onze blues-parel van heden ten dage. Ian Siegal heeft in de afgelopen jaren al een onuitwisbare indruk achter gelaten tijdens zijn optredens maar ook veel opzien gebaard met zijn albums. Dit is de volgende in successie als je het mij vraagt. Het album is voornamelijk acoustisch, maar er staan ook een paar live-tracks op ... Verder lezen

16 september 2008 wordt hij 83, de oude bluesbaas. En met de release van One Kind Favor laat The King door samenwerking met T-Bone Burnett (Alison Kraus & Robert Plant, Roy Orbison, Elvis Costello) zien dat hij nog steeds The King is! Al bij de eerste luisterbeurt weet je dat deze samenwerking goed was en hoop je dat de koning 100 jaar mag worden. T-Bone wilde graag produceren maar hield het geluid van een BB King concert ergens in de sixties in zijn achterhoofd ... Verder lezen

Watermelon Slim is er zo een waarvan je in het begin denkt? wat is dit in hemelsnaam maar reken er maar op dat ie je wel inpakt hoor. Deze man heeft al een aantal albums genaakt die als zeer goed zijn ontvangen door de pers, en ook ondergetekende vind dat vooral, en zijn nieuwe album gaat gewoon ook weer boekdelen spreken. Wat kan deze man veel zeg. Fantastisch harmonica - rauwe strot - beheerste en variable guitar-techniek, wat wil je nog meer? Nou vooral veel want op dit album laat ie weer van allerlei staaltjes van zijn kunnnen zien, die gaan van mississippi invloeden tot swingende songs met een akelige strakke band ... Verder lezen

Toen ik de titel zag van dit album schoot me meteen een van mijn kanjers door het hoofd, jawel Tom Waits. Ik dacht: zou het echt waar zijn, dat iemand zich weer waagt aan zijn songs? Het is namelijk zo dat de nummers van Waits al de nodige uitvoeringen hebben opgeleverd met de een wel geslaagd, maar sommige ook niet. Vrouwen als Diana krall, Mariane Faithfull en anderen lieten zien dat deze werkstukjes van Waits werkelijk mooie dingen waren, waar je veel mee kon doen. Welnu, Southside Johnny is een man die de rock-blues, maar ook gewone pop-songs toch wel aardig beheerst, en meneer gaat ook al heel lang mee, en weet ons regelmatig te verassen met zijn schijfjes. Nu doet ie dat weer, en hoe ... Verder lezen

Travis is een Delta-man die al heel lang mee gaat in de muziek-scene, en laat op elke cd weer horen waar zijn roots liggen. Haddix maakt een mix van traditonele bluesklanken met echte soul-invloeden met een stem die klinkt als een klok. Niet allen in zijn slow-bluesdingen maar vooral ook erg lekker in zijn up tempo nummers. Hij heeft een gitaarstijl, die wel naar mijn idee appart mag worden beschouwd. Natuurlijk hij speelt ook de bekende lickjes, maar wel op een erg eigenzinnige manier, waardoor hij gewoon helemaal zichzelf is, en eigenlijk zich ook niet laat vergelijken ... Verder lezen

BB king had het al snel in de gaten, dat ie met een man van ongekend talent had te doen, en heeft hem ook min of meer ontdekt. Bonamassa begon zijn loopbaan bij de band Bloodline, maar opereert al heel wat jaren op zichzelf nu en hoe. Het grote succes kwam eigenlijk pas met "Blues de luxe" van een aantal jaren terug, waarop hij een eerbetoon gaf naar zijn voorbeelden uit de blues-wereld. Dat ie daar zijn eigen draai aan geeft, laat alleen maar zien met wie we eigenlijk te doen hebben, Joe laat zich niet in een hokje plaatsen en zijn gitaarspel al helemaal niet, Hij speelt traditionele klanken net zo gemakkelijk als loeiharde hendrix-rifs en zelf symphonisch kan hij prima uit de voeten. Als we dan ook nog zijn inmiddels gegroeide stemgeluid erbij tellen, dan kan je je borst echt nat maken voor deze uitstekende dubbelaar, waarin deze ster-gitarist laat zien waartoe hij in staat is. Op dit album etaleert hij de hoogtepunten uit zijn inmiddels omvangrijk oevre ... Verder lezen