Recensies

De uit Brooklin afkomstige Chris Bergson levert met deze schijf inmiddels zijn vierde album al af . Ook nu bewijst hij weer een man te zijn waar hij voor staat, de Blues and Beyond naar mijn idee. Duidelijk is dat deze Chris veel heeft opgestoken van The Allman brothers, Van Morrison, De Stax Soul periode, Steve Cropper, maar net zo gemakkelijk ook mensen als BB King en Jimi Hendrix, en dan weet je natuurlijk dat je een plaat krijgt die bol staat van vakmanschap en variatie ... Lees artikel

Het beluisteren van platen van gitaarvirtuozen wil nog wel eens uiterst vermoeiend uitpakken. Veel van hen trachten zoveel mogelijk noten in een seconde te persen, met als resultaat dat de dappere luisteraar na een half uurtje als een groggy bokser in de muzikale touwen hangt. Merkwaardig genoeg is dat bij Jeff Beck niet het geval ... Lees artikel

De uit Amerika afkomstige Erin McCallum heeft een stijl die je kan zien als een mengeling van traditionele blues met Roots invloeden en ook Boogie Woogie. Zou wat mij betreft zo met mr Boogie Woogie mee kumnnen doen. Haar stem is er een die, doet denken aan Tineke Schoenmaker soms, maar ook wat van de vroegere Etta James weg heeft, en behoorlijk rauw kan klinken. De nummers zijn uiterst variabel als je het mij vraagt, prima Slow-blues, Boogie blues en ook Rock-achtige Blues, waarbij een grote rol is wegelegd voor de lead-guitar, die vooral dat vrij aardig doet, en veel variatie in zijn spel gooit ... Lees artikel

Twee jaar geleden mochten we eindelijk weer eens smullen van de laid back muziek van JJ Cale. Dat was een volledige samenwerking met Eric Clapton getiteld "Road to Escondido". Nu is er dan weer een echt soloproject van Cale, waarin de meester weer bijna alle instrumenten ter hand neemt en z’n ongeëvenaarde stijl ouderwets over weet te brengen op de relaxte luisteraar. Het is weer een album waarbij je bij de openhaard kunt weg zwijmelen onder de warme en krachtige klanken van deze American Troubadour ... Lees artikel

Nou, daar is ie dan, het nieuwe album van gigant Joe Bonamassa waar behoorlijk geheimzinnig over is gedaan, en elke keer tracks zo druppelsgewijs te horen waren. Een album wat er vooral weer is om te zoenen, en weer een andere Joe laat zien (ja hij blijft ons verbazen). Joe laat weer diverse kanten van zijn toch al rijke arsenaal zien. Dit album herbergt weer erg mooie staaltjes in zich, en echt niet alleen maar guitar-juweeltjes, maar de begeleiding is strak, vakkundig en vooral ook wat uitgebreider ... Lees artikel

In Hollywood werden deze week de ‘Oscars’ uitgereikt in de meest uiteenlopende categorieën. Van beste acteur tot beste geluidsman en van beste special effects tot beste science-fiction film. Als er ook een categorie voor Beste Blues-film was geweest dan weet ik zeker dat “Cadillac Records” met alle hoofdprijzen aan de haal was gegaan. Deze film die handelt over de opkomst en neergang van het beroemde Chess-label boeit van begin tot eind. Een goed scenario, goed vertokte filmrollen en bovenal ook zeer mooie muzikale uitvoeringen van de bluesklassiekers van Chess. De film geeft je een uitgebreide kijk in de keuken van de Chicagoblues uit de jaren 50 en 60 ... Lees artikel

The Soul of John Black is een soortement van muziekcollectief welke vorm is gegeven door John JB Bigham, een zanger, entertainer die vooral altijd naar veel avontuur zoekt, getuige acties als schrijver o.a. voor Miles Davis, maar ook heel veel sidework voor de allerbekenste uit de R&B en Soul en Funkwereld. We hebben hier met een man te maken die veel stijlen combineert met elkaar, een zogenaamde Crossover van Blues, Soul, Funk, begeleidt door een aantal zeer bekwame backing vocalisten, wat het geheel een zeer smeu-ig geheel geeft ... Lees artikel

Mensen die houden van New Orleans klanken zullen hier hun vingers bij af likken, want als je dit hoort, schieten je meteen namen als Allen Toussaint, Dr. John, Marc Broussard en de Meters te binnen. Dat houdt dus in een mix van Blues met een behoorlijke Funk saus er over heen, en Live is dat natuurlijk altijd lekker om bij weg te swingen ... Lees artikel

Een tijdje geleden werd ik dan eindelijk verrast met het live album van deze switzerse kanjer, die kenmerken van Freddie King, Alvin Lee, Hendrix, Stevie Ray Vaughan, Johnny Winter in zijn nummers gooit alsof het niets is, en nagenoeg hier nog maar weinig bekendheid geniet volgens mij. Andy heeft al aardig wat dingen meegemaakt, en met de beste mensen het podium gedeeld tijdens optredens en festivals. Mensen als Bernard Allison bijvoorbeeld ... Lees artikel

Halverwege de eerste luisterbeurt van Saint Jude’s ‘Diary Of A Soul Fiend’ toch nog even het schijfje gecontroleerd. Er was BluesMagazine.nl namelijk ingefluisterd dat het hier een debuut-album betrof van een zeer getalenteerd Brits muziekgezelschap dat zo rond 2005 zou zijn opgericht. Groot is de verrassing wanneer er prettig lome southern-rock uit de speakers knalt zoals dat in het nummer ‘Angel’ te horen is. De muziek is ook bij collega-muzikanten niet onopgemerkt gebleven waardoor het zomaar kan gebeuren dat je zowel Ron Wood als Jimmy Page bij een Saint Jude-optreden tegen het lijf loopt. Niet verwonderlijk dat we Wood terughoren als gast-gitarist op dit album! Lynne Jackaman’s krachtige zangpartijen klinken nergens geforceerd en met groot gemak wordt wordt ge-switched van blues naar rock en soul ... Lees artikel

‘Van the Man’ voegt weer een album toe aan zijn toch al rijke arsenaal van producties. Dit maal mogen we genieten van een complete live reproductie van het Astral Weeks repertoire waarmee de Dubliner zijn solocarrière startte in 1968. Astral Weeks werd destijds al gebombardeerd tot klassieker, maar werd nooit een megasucces van de platenindustrie. Vooral the Them-fans konden het vertrek van Van en zijn omwenteling niet echt waarderen. Maar Van Morrison is toch gegroeid tot een van de meest gerespecteerde soloartiesten van de moderne popmuziek. Ik waardeer hem zeer voor zijn grote variatie aan stijlen die hij steeds weet te brengen. Blues, jazz, soul, country en Iers traditioneel(Celtic). In elk van deze hokjes zijn wel producties van hem te vinden. Maar hij is begonnen met Astral Weeks, waarvan we nu mogen genieten van een gedurfde remake in de vorm van een voortreffelijk live concert ... Lees artikel

Ruthie is een zangeres die afkomstig is uit Texas, en vroeger mede door haar moeder zwaar beinvloed is door Aretha Franklin, die natuurlijk vroeger boekdelen sprak in de wereld van de toenmalige R&B, Soul, Blues en zelfs ook Jazz. Het nieuwe album is weer een prachtige mix met begeleiding van een stel kanjers uit de muziek. We noemen o.m supergitarist Robben Ford, Jim Dickinson en ja de fameuze Memphis Horns. Dat levert een album op wat bol staat van variatie en kwaliteit ... ... Lees artikel

Het titelnummer is er een om je vingers bij af te likken, met de geest van Maggie Bell van de vroegere Stone The Crows, en stukje ala ”I rather go blind”, met ook mooie koorpartijen er in , gewoon een pracht ballade dus. Vervolgens een Chicago-blues in “Take out some Insurance”. Het volgende nummer, is een Funkyachtig ritme met een “Rumble” geluid, en hoofdrollen voor de Bluesharp weggelegd, die vooral ook de drive van het nummer lekker ondersteund en ook het hammond doet daar lekker aan mee. “Sunday kind of love” is een Jazzy-Blues met een Mellow BJ in de gelederen. Zo gaat het maar door qua stijlen, Funk, Latin, jazzy, Rock and traditional Blues ... Lees artikel

De cd “Feel so Good” is werkelijk een feestje om naar te luisteren, eerst 2 nummers ”recht toe recht aan rock”, en dan nummer 3 een lange ingetogen rock-ballade en heel veel gitaarimprovisatie, “Sleep” dus. Dan het hoogtepunt in de vorm van een medley van Muddy Waters and Little Feat- “Hoochie Coochie man-Dixie Little Chicken”. Wat een sfeer zit er in dat nummer: funkend, zingend met publiek en uitmuntende solo's ... Lees artikel

Dit album schoteld ons weer een Todd voor die vooral van afwisseling houd, in de vorm van Southern-Rock “Baby I'm down”, "You're not the only one” en Carlifornia ook. Dan Slowblues met een rauwe rand van hoog kaliber in “Cold Black Night”, "If this is Love"- zeer subtiel, een beetje Soulachtig, met een glansrol voor vocaliste Mary Hawkins ... Lees artikel

Dit album is opgenomen in een soortement van intieme club in Stockholm en de sfeer is erg lekker en ontspannen, en Brian speelt naar hartelust in allerei genres, of het nu ballades ala songwriter zijn, of pure Delta Blues licks en gezangen, en of hij nu met een hele band speelt of met een mandoline of percussion begeleiding, het is erg de moeite waard ... Lees artikel

Chicago blues guitarist Vince Agwada is er een die al heel wat jaren actief is in de Chicago-bluesscene van heden ten dage, maar eigenlijk in europa nog niet vreselijk bekend is, vandaar dat ik dit album maar eens even ga aanprijzen. Want jawel, dat ga ik doen, POWER-BLUES van het hoogste niveau, denk-Hendrix, Allison, buddy guy, Rico mc. Farland, dus ook doorspekt met funky-tunes, en dingen die niet altijd voor de hand liggen, maar oh zo interessant ... Lees artikel

Singer-songwriter Steve Postell bewees met zijn vorige album al dat hij hele goede songs kon schrijven en vooral ook altijd mensen om zich heen heeft die zijn weerga niet kent. Mensen als Bonnie Rait zijn hele goede maatjes van deze vriend. Hij doet heel erg denken aan een soort opvolger van Ry Cooder, maar heeft dat totaal niet nodig, want deze man weet van wanten, en dat blijkt ook maar weer eens bij het beluisteren van dit nieuwe album “Time still knocking” ... Lees artikel

Hier volgt een recensie van een album wat zich in de categorie "Rootsrock" mag scharen. We hebben hier te doen met de Amerikaanse formatie Horsehead, die hiermee hun tweede album aflevert. Ik had nog nooit van hun gehoord, en wat is dat een gemis zeg, en ben daarom ook reuze benieuwd naar hun eerste album . Dit album is gevuld met Americana, Roots en heel veel invloeden ala The Byrds, The Band, Neil Young en ook Tom Petty and the Heartbreakers. Prachtige samenzang in tracks die erg goed in elkaar zitten qua Songwriting maar ook qua compositie ... Lees artikel

Het album is een bloemlezing van grote artiesten als Watermelon Slim en Paul Reddick die schuil gaan onder de paraplu van Northern Blues, en dat heeft al menig succes opgeleverd. Het is een cd om iemand mee te verassen, of als je zelf interesse hebt voor Blues met wat andere dingen door vooral nieuwe mensen in de scene ... Lees artikel

Het 3 tal JeeBee is al enige tijd zeer bekend in het circuit der Blues-vertolkers, en komt dan nu terecht met een debuut album, wat denk ik wel eens hoge ogen kan gaan scoren. Dit Powertrio doopt Blues in een Rock-funky sound die vooral lekker fris klinkt ... Lees artikel

Deze schoonheid komt uit Canada, en heeft inmiddels hiermee haar derde album afgeleverd. Shelley’s invloeden bevatten een bereik van Jazz, Blues, Folk, Gospel, Singer Songwriter items. Jazz hoorde deze dame vaak van Sarah Vaughn, Blues van Etta James en ga maar zo door. Toch heeft deze Shelley wel degelijk een eigen stijl in elkaar gezet, en dat maakt haar albums meer dan de moeite waard ... Lees artikel

Bobby Jones is een bluesveteraan die vroeger al met mensen als Dave Myers in de legendarische Aces zat, en een beetje in de vergetelheid is geraakt. Dankzij de inspanningen van o.m. de Mannish Boys , die hun album “Big Plans” aan het vorm geven waren, is deze man min of meer een vaste waarde bij hun geworden, want hij was ook al te horen in het album ”Lowdown feeling”. Dit album legt het accent echter op Jones zelf ... Lees artikel

Deze New-yorkse formatie brengt een donkere mix van Blues vermengd met allerlei soorten van muziek. De ene keer hoor je Blues-rock en net zo gemakkelijk een Tango in efamira's Tango, terwijl ie daarvoor nog droevenis alom was in “All of heaven fallin' rain"- ala Tom Waits. Dit nummer wordt prachtig ingekleurd met accordeon. Deze mensen maken heel veel gebruik van allerlei percussie-instrumenten, en zowiezo allerlei instrumenten, waardoor elke track iets heel bijzonders krijgt ... Lees artikel

Dit album is een vrij intiem album maar dat houdt niet in dat het een “belegen album” is geworden, in tegendeel zelfs, het is weer erg variabel , mooi en ingetogen bij vlagen, maar ook opzwepend, Groovend, Funky en swingend als altijd. Hulp krijgt ie van Doyle Bramhall II en z'n vrouw Susan Tedeschi, die weleens een soortement van nieuwe Bonny Rait genoemd wordt. Het album klinkt heerlijk ontspannen, en gaat zoals gezegd alle kanten op, met een zeer kundige begeleiding, en een prima vocalist, en een uiterst scherpe Trucks dus ... Lees artikel

Mick Hup - lead vocals/gitaar, Anne Maarten Hills van Heuvelen - lead vocals/bass, Theo Thumper - drums/backing vocals laten een mix horen van Rock, vermengd met Rock ' N Roll en natuurlijk Bluesrock. Als we het stukje rock pakken, horen we invloeden van Thin Lizzy, Status Quo. Bluesrock a la Stevie Ray, maar vooral ook ZZ Top, Echter dit album is veel meer kan ik je melden, en daar ben ik ook erg blij mee, want buiten deze hokjes staat er ook een prachtige ballade a la ZZ Top op , en ook nog een John Mayall achtig riedeltje en a la oude Fleetwood Mac qua structuur der accoorden ... Lees artikel

Charlton speelt zelf piano, guitar banjo, harmonica en zing dus ook zelf, en soms in samenwerking met anderen. Het album doet bij vlagen denken aan mensen als Ryan Adams, maar is zeker zo goed . Nummers als “change will come”, "Southern Comfort", "Daytime Blues" zijn werkelijk erg mooie songs, met soms ook een bluesey and Rocky touch in zich. Ja, wie vroeger gecharmeerd was van Dylan e.d, moet zeker dit eens beluisteren ... Lees artikel

Het nieuwe album van Steve Howell is weer een staaltje van het erfgoed uit de folkblues voorzien van een aantal pareltjes uit de geschiedenis, en wel op een eigen manier vorm gegeven. “Louise” is een heerlijk nummer, waarin Steve etaleert dat hij dat heel goed zelf ook kan, goed slide spel van deze kanjer Track 3 “all my friends are gone” - prachtige fingerpicking en mooie vocals in een prachtige ragtime-bluessong ... Lees artikel

Deze Amerikaanse Singer-songwriter laat ons vertoeven in een Gumbo van muziekstijlen als Southern Rock, Jazz, Old Blues, en Americana. Het vorige album van deze Ted, scoorde in 2007 al erg hoog in de lijst van de beste 40 americana releases in the States. Dat album was getiteld “Divisadero”, en dit nieuwe album gaat nog meer kanten op. Als je naar het intro luistert van de eerste track ”Just a yesterday away” denk je meteen aan Bob Dylan, die ongetwijfeld een grote inspirator was, maar al gauw slaat het roer naar de Byrds, Little Feat en ook Firefall, die dus ook af en toe een beetje in de southern hoek zitten. Des te meer is dit album spannend te noemen, en bekende mensen als Leon Russel spelen ook een bescheiden rolletje op dit album ... Lees artikel

We hebben hier te maken met de oudste zoon van Muddy Waters. Deze live-cd werd in Jersey opgenomen met The dirty Aces. Het album is pure Chicago-blues maar wel een met een beetje rauw randje, en een Mud die ook ietsje minder donker en diep klinkt, en een band die driftig en zeer bewogen hun soli neer zet ... Lees artikel