WALTER TROUT – Battle Scars
Format: CD – 2LP/ Label: Provogue Records
Releasedatum: 23 oktober 2015
Tekst: Roelof Passies
Het mag gewoon een wonder heten dat hij er is, dit album van Walter Trout. Vorig jaar balanceerde Walter nog op het randje van de dood. Zelfs zijn kinderen herkenden hem niet meer, zoveel had hij “uitgedaan”. Het vorige album ‘The Blues Came Callin’ uit 2014 schreef hij deels tijdens zijn ziekteperiode. Een indrukwekkend album uit een grote reeks. In de zomer van 2014 krijgt hij na een geld inzameling bij familie, vrienden en fans een noodzakelijke levertransplantatie. Daarna gaat het snel, niet dat alles vanzelfsprekend is, maar hij voelt zich zo goed dat hij direct een nieuw album opneemt en zelfs eind dit jaar on tour gaat. Het album is een soort concept album geworden dat helemaal in het teken staat van de gebeurtenissen uit de afgelopen tijd. De titel van het album is veelzeggend: ‘Battle Scars’ wat zoiets betekent als littekens uit een gevecht tegen dood. In eerste instantie had Walter een heel opgewekt album geschreven maar door toedoen van zijn vrouw Marie die hem confronteerde met het feit dat er weinig diepgang in het nieuwe werk zat en het erg clichématig klonk heeft hij het roer omgegooid. Veertien dagen later lag er een nieuw concept waarin alle gevoelens tijdens zijn ziekbed zowel muzikaal als tekstueel in opgesloten zaten.
Het album opent met Almost Gone meteen met één van de beste nummers van het album. De titel zegt eigenlijk alles, helemaal raak. De gitaren en mondharmonica knallen eruit, alsof hij zeggen wil “almost gone, maar hier ben ik weer” en ik laat meteen maar horen wat ik nog in petto heb. Vervolgens hoor je in Omaha Prelude de sirenes gillen om over te gaan in het nummer Omaha met dreigende drums en zware bassen. Tomorrow Seems So Far Away is een echt een blues-rock nummer wat me soms doet denken aan Lenny Kravitz. Halverwege komt er een waanzinnige goede mondharmanica in die even later over genomen wordt door een gillende gitaar. Een fantastisch nummer. Het nummer Please Take Me Home is een welkome verrassing tussen al het blues en rock geweld. Met veel samenzang lijkt het een beetje country rock a la The Eagles. Maar dat is dan ook maar voor even want daarna lijkt het wel of ZZ Top is aangeschoven, Playin` Hideaway laat je helemaal opjagen. Elk nummer heeft een verhaal en is direct te plaatsen naar de afgelopen periode. “The devil is on the loose, he’s is laughing in my face, there is darknes all around me cause I’m” Haunted By The Night. Ook weer een fantastisch nummer waarin Walter laat horen dat zijn gitaarspel er niet slechter op is geworden. Opzwepend met heerlijke gitaarriffs doorheen. “I’m looking in the Hell”. Net als in het nummer Fly Away waarin de gitaren ook een hoofdrol hebben. Walter neemt vanaf nu even geen gas meer terug, getuige nummers als Move On en My Ship Came In om daarna met het nummer Cold, Cold Ground nog eens te laten horen dat hij ook onvervalste blues in zijn repertoire heeft. Daarna een heel emotioneel nummer Gonna Live Again, akoestisch gespeeld, fantastisch. Het album wordt afgesloten met twee rustige nummers helemaal in de bluessfeer.
Resumerend kun je stellen dat Walter Trout weer als vanouds kan uithalen en speelt hij weer op de top van zijn kunnen. Hij is herboren als songwriter, zanger, gitarist en ook als mens. Hij geeft ons een album terug voor alle steun die hij tijdens zijn ziekte heeft mogen ervaren. Voor diegene die nog een leuk kerstcadeau moet bedenken voor een echte blues fan, dan is ‘Battle Scars’ een hele goede tip.
Tracklist:
01. Almost Gone
02. Omaha Prelude
03. Omaha
04. Tomorrow Seems So Far Away
05. Please Take Me Home
06. Playin` Hideaway
07. Haunted By The Night
08. Fly Away
09. Move On
10. My Ship Came In
11. Cold, Cold Ground
12. Gonna Live Again
13. Things Aint’t What They Used To Be
14. Hell To Pray
Website: Walter Trout
Het is inderdaad een geweldig album die je raakt!
He is awunderful Musician and Songwriter. Wlater,this is a great Album. Vera Hes
“Pritty rough” aldus Walter; diep respect voor hem
Prima album!
Live onverslaanbaar bluesman, maar ook zijn studio werk is prachtig. En wat hij heeft mee gemaakt maak hem een bluseman #1 na BB-King voor mij.