Foto Recensie: Vendetta drive - Vendetta drive

Vendetta drive – Vendetta drive
Format: CD, Digital
Label: Captain Organ Records
Release: 10 december 2021

Tekst: Jos Verhagen

Om Vendetta drive nu als een DeWolff kloon weg te zetten omdat zij de Hammond ook een belangrijke rol geven in hun muziek doet deze jongens te kort. Vendetta drive maakt een lekker blues/rock mix, waarbij ik voor de Hammond meer de vergelijking met Deep purple’s John Lord zie. Die ronkende Hammond, gecombineerd met dikke gitaarriffs resulteert in wat zij zelf Progblues noemen.

Vendetta drive is hiermee een mooie aanvulling op bands als DeWolff, Navarone en hun gelijknamige debuutalbum zit vol heerlijke nummers. De opener Move, opent met tonen die je doen denken aan Deep purple’s Lazy. Ook bij het tweede nummer Sugar Honey, krijg je dat Deep purple gevoel. Twee lekkere rocky nummers, goed om je album mee te openen. Vendetta Drive is in 2016 ontstaan uit The Blackwater experience en heeft de Covid tijd gebruikt om dit debuutalbum op te nemen in de PNL Studio in Melderslo.

De aandacht trekken van je luisteraars dat is wat zij doen in de twee stevige openingstracks maar er is meer te beleven, mooie gevoelige tracks als Father time en Hit ‘n run. Zeker hoe de Hammond in in Hit ‘n run verweven zit heerlijk. Het dik zeven minuten durende nummer zit vol wendingen, mooie dubbel zang en dito gitaarsolo’s. Het afsluitende Till we meet again, is een akoestisch nummer waarin zanger gitarist Joep Hoebers, als een soort van Myles Kennedy, laat horen wat hij in zijn mars heeft en dat is veel. Drijvend op het solide bas en drumwerk van Luc Verdellen en Rens Coenen maakt hij als gitarist met de Hammond van Ray Groothuis de sound van Vendetta drive.

Vendetta drive maakt met hun gelijknamige debuutalbum een mooi gevarieerd en goed klinkend rock album dat de aandacht verdient.


Ook op Blues Magazine ...