Tommy Grills – The Hard Side Of The Blues
Format: CD – Digital / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 1 augustus 2019
Tekst: Peter Marinus
Als een album een titel als ‘The Hard Side Of The Blues’ heeft wil dat niet automatisch zeggen dat we dan met een bluesrock album te maken hebben. In het geval van zanger-gitarist Tommy Grills uit Rochester, NY, zit het “harde” hem namelijk in zijn gitaarspel. Dat klinkt hard, snerpend en gierend, terwijl de muziek zich begeeft in het gebied van de soulblues en traditionele blues.
Muziek werd de jonge Tommy met de paplepel ingegeven gezien het feit, dat zijn vader een nachtclub had waar Tommy artiesten als Miles Davis, John Hammond en Freddie King zag optreden.
Al snel trad Tommy toe tot de band van James Cotton. Begin jaren ’90 had Tommy zijn eigen Tommy Grills Band en was hij ook nog eens lid van de band van Big Pete Pearson, met wie hij het album ‘One More Drink’ opnam in 2001.
En nu is er dus een soloalbum dat geproduceerd werd door Kenny Neal, die ook op twee nummers te horen is met zijn harmonica. Daarnaast wordt Tommy begeleid door Fredrick “Red” Neal (toetsen), Darnell Neal (bas), Gralin Hoffman (drums) en John Dubroc (harmonica op twee nummers).
Tommy opent zijn album met de funky soulblues Driving Me Away. Een loom swingend nummer met Tommy’s snerpend harde gitaar en zijn doorleefde stemgeluid. Qua stijl moet je hier gaan denken richting Freddie King, Fenton Robisnon of zelfs Robert Cray.
Hardside Of The Blues is van het soort ongecompliceerde rockers die je ook wel tegenkwam op de vroege albums van Ronnie Earle en Duke Robillard. De gitaar van Tommy klinkt hier hard en fel en Fredrick “Red” Neal is te horen met swingend pianowerk. Help Me is een cover van het alom bekende Sonny Boy Williamson nummer. In deze lui pompende funky cover is Kenny Neal te horen met zijn huilende harmonica. Tommy bedrijft op een hard snerpende Wijze de liefde met zijn gitaar. Zijn vlammende spel staat geheel op de voorgrond in de zwoele slowblues On The Blues Side Of Town.
Kenny Neal treedt weer aan in de ontspannen bluesshuffle That’s Alright. Hij laat een kermende solo op je los, die gevolgd wordt door Kenny’s hard brullende gitaar. De cover van de Willie Dixon klassieker Little Red Rooster is verrassend aangezien we hier te maken hebben met een akoestisch duet van Tommy met de harmonica van John Dubroc, die er behoorlijk op los brult.
Ook in de afsluiter van het album, een cover van T-Bone Walker’s Mean Old World zijn Tommy en John samen te horen en wederom met een akoestische cover. Running From The Law is een opwinende instrumentale rocker met een zeer hoog surfgehalte. Dat komt vooral door de hard twangende en scheurende gitaar van Tommy.
Dan volgt een lui pompende lofzang op een Peanut Butter Woman, die zo “creamy and smooth” is. Volgens mij is zij ook nog behoorlijk nymfomaan want ze blijft de hele dag “aan de gang”. Tommy is daar hoorbaar blij mee getuige zijn jubelende en priemende gitaarspel. Bad Bad Love is een bronstig en rauw pompende shuffle over een totaal andere minnares, die alleen maar voor ellende zorgt. Vandaar ook Tommy’s gepijnigde en rauwe gitaarwerk in dit nummer.
Tommy Grills zal met dit zeer aangename bluesalbum de liefhebbers van het betere gitaarwerk een zeer groot plezier doen!
Tracklist:
01. Driving Me Away
02. Hardside Of The Blues
03. Help Me
04. On The Blues Side Of Town
05. That’s Alright
06. Little Red Rooster
07. Running From The Law
08. Peanut Butter Woman
09. Bad Bad Love
10. Mean Old World
Website: Tommy Grills
We horen graag je mening! Voeg reactie toe