Foto Recensie: Timo Gross - Fallen From Grace

Timo Gross  –  Fallen From Grace

Format: CD/ Label: ZYX Records/ Release: 9 september 2011
Cosmox.nl, Blues CD’s online bestellen

Tekst: Andre Wittebroek

Sinds  een jaar of twee komt de muziek van Timo Gross regelmatig in Bluesmagazine aan de orde:  CD’s zijn besproken, een interview is er geweest en een liveoptreden besproken. . Hieruit blijkt wel dat er veel waardering  is voor deze Duitse muzikant en meer dan terecht zoals op deze  nieuwste uitgave  weer blijkt. Na zijn Live Album Road Worn is men nu  de studio weer ingedoken en het is weer een pareltje geworden. Je moet er even voor gaan zitten  maar dan is het genieten van Delta-blues, New Orleans-blues, Mississippi blues puur.

De nummers zijn prikkelend,traditioneel, jammend en o zo relaxt en groovend. Al bij het eerste nummer, het titelnummer Fallen From Grace waan je je op een veranda, onder de brandende zon in het hete zuiden van de V.S. Een akoestisch gitaarintro, een zacht pianodeuntje, dan Timo’s ‘krakende’stem, een beetje Dr.John– achtig,  een vrouwenkoortje die allemaal  samen perfect de zuidelijke sfeer oproepen. Midden in het nummer een lekkere gitaarsolo en eindigend  in een wegstervend pianoriedeltje. Deze kenmerken  zoals hier beschreven  zitten  door  de hele CD verweven.   Dat in het achterhoofd hebbende zal ik de specifieke dingen van elk nummer kort aanhalen anders wordt het wel een erg lang verhaal.

In het volgende nummer  Slow Down wordt de dobro erbij gehaald en is het een stuk ritmischer  en vlotter geworden. Stand Up wordt gedomineerd door de E-gitaar en is een rockiger en funkier song met zelfs een stuk close-harmony erin. Nummer vier  Open  Road begint stevig met een meer sprekende dan zingende Timo, heerlijke drums en orgel op de achtergrond, niet bij stil te zitten. Het volgende Bad is meer jazzy, donker en nachtclubverdachtig en een geweldige groove die onze   eigen King Mo zo kenmerkt; heerlijk. De slowblues Will You Take Me heeft een heerlijk puntige solo die zo door Sjors Nederhoff (King Mo) gespeeld had kunnen zijn. Dan komen we bij Right On Time een in mijn ogen wat minder nummer dan de rest; het refrein wordt vaak herhaald waardoor het wat eentoniger wordt, eigenlijk geldt dat ook wel  een beetje  voor Small Town Blues, ondanks de ingetogen solo op het eind. Bij Travellin’Man zijn we er weer helemaal, het ritmische  een beetje a la Creedence Clearwater klinkt erg lekker, het dameskoortje past er perfect bij. Het een na laatste nummer Love Ain’t Given Up On Me groovt lekker weg, de slepende gitaar geeft het net dat extra. Om swingend en funky te kunnen eindigen zijn er  in het laatste nummer I don’t Know Why een  batterij blazers aan toegevoegd, de strakke drums en bas maken het erg dansbaar een vrolijke afsluiter.

Conclusie:
Met  deze CD heeft Timo Gross weer  bewezen een zeer gedreven,  gepassioneerde liefhebber te zijn van de Deltablues uit de V.S. Goed geschreven en  goed uitgevoerde  zuidelijke blues met een soms funky, soms jazzy inslag. Heerlijke muziek voor een lome, warme avond  in de tuin of op het balkon met een glas bourbon maar ook  om op een koude winteravond  dat lome, relaxte gevoel  te krijgen. ( Met een goede koptelefoon komt het nog beter tot zijn recht)

www.timogross.com

Tourdata Nederland:
01-10-2011 Enschede, Nix Podium
07-10-2011 Eindhoven, The Rambler,
14-10-2011 Texel ,Texel Blues
15-10-2011 Roermond, De Weegbrug
16-10-2011 Amen, De Amer
22-10-2011 Assen, De Witte Bal


Ook op Blues Magazine ...