The Bluesbones – Voodoo Guitar

Format: CD/ Label: eigen beheer/ Release: september 2012

Tekst: Walter Vanheuckelom

Eerste cd van deze Belgische formatie. Volledig uitgebracht in eigen beheer en te verkrijgen bij de optredens van The Bluesbones.

Dat het soms heel snel kan gaan word hier weer bewezen. In Mei 2012 speelden de jongens van The Bluesbones hun eerste gig in het “Gompelhof” als supportact van “Larry Miller”.Toen al was dadelijk te
merken dat dit een veelbelovende band was. Nu nog geen 4 maanden later hebben deze jongens al hun eerste cd uit. En snel betekent niet altijd dat het niet goed is. Dat merk je als je deze pracht cd beluisterd. Deze cd met een deel zelf geschreven sterke nummers en een paar covers waar ze een eigen tint aan gegeven hebben zal ongetwijfeld poorten openen voor deze band.
The Bluesbones bestaan uit 2 jongens uit het voormalige “Blues Conspiracy”, namelijk “Nico De Cock”(zang) en “Andy Aerts” (gitaar) en 2 jongens uit “Cora Lee” en “No Trouble”,dat zijn “Ronald Burssens” (bass) en “Domenique Christens” (drums) en als kers op de taart een groot talent van 18 jaar op de gitaar “Stef Paglia”.

De cd begint met het eigen geschreven “ The witchdoctor”geweldig gezongen door Nico.Dat Nico een prachtstem heeft zal u verder wel horen op deze cd.Hij was trouwens uitgenodigd voor The voice op VTM voor verdere selectie.Ook in deze song krijg je al een eerste beklijvende gitaarsolo ten gehore.
”Cruisin” gaat meer de rocktour op.Een swingende roadsong. De titelsong “Voodoo guitar” brengt ons al dadelijk aan de Mexicaanse grens door dat specifieke gitaargeluid. Het tweede bewijs dat Nico en Andy ook heel sterke nummers kunnen schrijven. Een nummer dat je nooit moe word. Deze muziek maakt me blij. Nogmaals mag Stef Paglia op dit nummer ons van zijn kunnen laten genieten.Stef stond al samen te jammen met gitaarheroes als Danny Bryant en Eric Steckel en beiden waren onder de indruk van deze jonge man. Na de blues terug naar de rock met “Allergic to work” .
Het volgende nummer is een cover die meerdere Bluesrock bands in hun repertoire hebben namelijk “She’s got the devil in her”.
Het is een nummer dat Nico op het lijf geschreven is.Een steengoed nummer waar The Bluesbones hun eigen inbreng aan hebben gegeven.
Terwijl de ritmesectie dat meeslepend ritme blijft aangeven worden we weer verwend door de prachtige gitaarsolo. Het voordeel van The Bluesbones is ook dat ze niet alleen Stef Paglia hebben als goede leadgitarist maar ook Andy Aerts weet verduiveld goed hoe hij met dit instrument moet omgaan.
Dan gaan we naar “Howlin’Wolf” zijn Mr.Higwayman en het heel swingende “Riding out”.Dit laatste is een eigen geschreven nummer. En live op een festivalweide kan ik me best voorstellen dat er heel de wei aan het swingen is. Een song om moeilijk stil bij blijven te zitten.
Beste lied op de cd is ongetwijfeld “Believe me”.Muzikaal een echte parel en echt knap gezongen met veel gevoel door Nico. Ik in ieder geval believe him. En na die voice komt dan die mooie
jankende ,smekende gitaar.om het kort en duidelijk te zeggen. Deze song is topklasse.
Ronald mag met zijn stevig basgeluid “World starts bleeding”beginnen. De cd is bijna ten einde en zoals Nico zingt in deze song het is Time for judgement day. Voor mij zijn The Bluesbones geslaagd met grote onderscheiding. Hopelijk krijgen ze door deze prachtige debuut cd vol variatie wel een contract bij een platenmaatschappij en kunnen ze rustig hun schrijverstalent en muzikale talent verder ontwikkelen.
Er staat ook nog een bonustrack op deze cd. Deze song hebben we al gehoord namelijk Believe me.”Tim Janssens” de producer van deze cd heeft er een symfonisch arrangement op gemaakt en dus horen we dit pareltje opnieuw met strijkers en piano.Welke van de 2 versies het mooiste is moet jezelf maar uitmaken. Het zal een moeilijke keuze zijn.
Ook nog vermelden dat Tim Janssens mooi werk geleverd heeft op deze cd.


Ook op Blues Magazine ...