The BluesBones - Live @ De Bosuil 2013

The BluesBones – Live @ De Bosuil 2013 (cd + DVD)
Cosmox.nl, BluesCD’s online bestellen

Door Antoine Légat

De stormwaarschuwing had zijn werk gedaan: we waren dus op de hoogte dat een Belgische bluesband met orkaankracht vijf de zondagmiddag zou opvrolijken op het More Bluesfestival in het Oost-Vlaamse Zottegem (12 mei)

‘Opvrolijken’, want net die middag komen de burgers van de stad het festival met hun bezoek vereren. De traditionele maaltijd (varkenshaasje of vispannetje!) wacht hen op. Gelukkig zijn deze brave lieden een en ander gewend in deze muzikale gemeenschap, maar we beelden ons in dat elders een stampede richting uitgang op gang zou komen met wat The Bluesbones, want over die gaat het, op een toneel zoal uitrichten. Het is echter zoals met Katrina: je mag dan verwittigd zijn, je wordt toch nog weggeblazen.

Daarvoor hebben The Bluesbones enkel nood aan een stel zelfgepende potente bluessongs die pendelen tussen Chicago en Texas, maar vooral graag kamperen in het zuiden van de States. Jonge band, dat wel, maar vier van de vijf leden hebben de messen al eerder geslepen in niet onverdienstelijke bands als The BluesConspiracy, Cora Lee en No Trouble. Bij echt goeie bands merk je een chemie die het geheel net iets boven de som van de delen heft. Het is daarom enigszins spijtig om die delen apart te citeren, want het is die interactie die het verschil maakt. Toch even detailleren. Bassist Ronald Burssens en drummer Dominique Christens (die wel enige gelijkenis bezit met een overbekende Amerikaanse drummer… de naam ontschiet ons even) staan garant voor de stevige basis die dit soort muziek nu eenmaal vereist.

De frontlijn beschikt over drie zware troeven: Nico De Cock is niet alleen een begenadigd zanger, begiftigd met een heerlijke stem van grofkorrelig schuurpapier. Hij straalt op podium ook persoonlijkheid uit en komt sympathiek over. Op de koop toe schrijft hij klassieke, oerdegelijke songs en goeie songteksten, die een groot deel van het groepsrepertoire uitmaken, al doen alle groepsleden hun duit in het zakje. Nico’s teksten zijn dikwijls uit zijn eigen leven gegrepen, wat hij niet nalaat kort en krachtig te documenteren op podium. The Bluesbones spelen nog twee troefkaarten uit, twee kersen op de taart, zeg maar. Je hebt gitaristen en gitaristen en dan heb je de ‘Steve Hunter & Dick Wagner’ van deze bluesgeneratie. Andy Aerts is een routinier en iets meer gereserveerd dan zijn kompaan. Hoewel die kompaan de aandacht onweerstaanbaar naar zich toe zuigt is het eens te meer de interactie die voor meerwaarde zorgt.

Amper achttien is benjamin Stef Paglia, maar hij werd al met lof overladen door Danny Bryant, Eric Steckel en Roberto ‘Morblus’ Morbioli, stuk voor stuk gitaristen van stand, die bij de liefhebber geen introductie behoeven. Wat Stef op More Blues presteerde in ‘Little Wing’ van Jimi Hendrix hebben we uiterst zelden gezien, zelfs in een tijd waarin al lang àlles gedaan werd wat redelijkerwijs met een gitaar aan te vangen valt. Toch is Stef geen Einzelgänger: het is met hun vijven dat de heren die broeierige set van straight rockers, boogies en shuffles neerzetten om occasioneel wat gas terug te nemen. De nadruk die we hier leggen op het live aspect van The Bluesbones heeft te maken met de cd die de neerslag is van een concert in Weert. ‘Live @ De Bosuil 2013’ bestaat als cd en als DVD. Het staat op geen van beide vermeld, maar het concert ging door op zaterdag 13 april. Fotograaf van dienst was overigens Bluesmagazines eigen Marco Van Rooijen.

Dat er een live cd komt vrij kort na een studioplaat met hetzelfde repertoire is zeker geen unicum in de blueswereld, maar er is een goeie reden om dit verlengstuk te breien. We hoorden die eerste ‘Voodoo Guitar’ nà het Zottegems concert en het viel ons op dat de band in de korte tijd tussen opnames en concert met rasse schreden vooruit was gegaan. Let wel: ‘Voodoo Guitar’ is op zich al een uitstekende schijf, waar weinig verkeerd mee is. Bovendien blijkt het podium toch de natuurlijke habitat te zijn van deze bende. Dat blijkt volop uit ‘Live @ De Bosuil 2013’. De versies van andermans songs, die er live misschien geweest zijn, werden eruit gehaald (op ‘Voodoo Guitar’ staan er ook een handvol covers, zoals ‘Mr. Highwayman’ van Chester Burnett AKA Howlin’ Wolf), maar de negen eigen songs klokken nu al af op 56 minuten. Daar zal dus niemand over vallen.

Dat The Bluesbones live niets minder dan een sensatie zijn, blijkt even goed uit het potige werk (‘The Witchdoctor’, ‘Broken Down Car’, ‘Cruisin’’) als uit de rustpunten, die overigens telkens wel hun intense momenten kennen en naar een climax oprijzen (‘Voodoo Guitar’, ‘Broken Tears’, ‘Believe Me’) Met ‘Whiskey Drinkin’ Woman’ heeft Nico een story, sterk genoeg om een set naar zijn uitgesponnen hoogtepunt te brengen. Deze live cd doet The Bluesbones dus recht: voortaan valt ook in de huiskamer of het bluescafé te genieten van het kwintet. De DVD volgt volledig de cd en biedt de beelden zonder franje vanuit enkele camerastandpunten. Zo zijn The Bluesbones nu eenmaal, geconcentreerd op het muziek maken, en zo hebben we dat het liefst. Cd en DVD maken één ding duidelijk: als ze in de buurt zijn, is er geen reden, zelfs geen broken down car of whiskey drinking woman, om niet te gaan kijken en luisteren.

Website: www.thebluesbones.be


Ook op Blues Magazine ...