The Blue Quarantinos – Phoning It In
Format: Digital
Label: Keeping the Blues Alive Records
Release: April 2021
The Blue Quarantinos are Jimmy Vivino, Jesse Williams & Rob Paparozzi
Cover Artwork by: Kate Moss
Tekst: Hans Wolven
Dat er in dit vreemde Covid 19 tijdperk de mooiste initiatieven ontstaan is niet vreemd. Maar dat er een aantal bluesmuzikanten in de bres springen voor noodlijdende collega’s mag zeker prijzenswaardig worden genoemd.
Zo ook het initiatief van Jimmy Vivino. Hij trommelde een aantal muzikanten bij elkaar die allen de weg in de blueswereld zeker hebben verdiend. Na diverse opnames in de studio bij Keeping the blues Alive Record Label had hij het voor elkaar. De groep kreeg een naam The Blue Quarantinos. En het album kreeg de naam Phoning It In. Een album met 12 bijzondere tracks.
The Blue Quarantinos zijn Jimmy Vivino, Jesse Williams en Rob Paparozzi
Dit alles geproduceerd door Jimmy Vivino and Sam Avery Miller.
Dit album heeft 20 speciale gasten inclusief Dion, Joe Bonamassa, North Mississippi All Stars, Shemekia Copeland en nog een aantal. De gehele opbrengst van dit album komt terecht bij het Fueling Musicians Program die artiesten helpt welke in deze periode zouden toeren. En zonder inkomsten kwamen te staan. Dankzij de pandemie Covid 19.
Al bij het horen van het eerste nummer van dit album hoor je al dat er een kwaliteitsproduct staat.
1. Mojo Hand
Shawn Pelton: Wasbord, Koffer Bass Drum, Verschillende huishoudartikelen om de maat aan te geven / Jimmy Vivino: Gitaar en Vocals / Jesse Williams: Electrische bas Bass en Rob Paparozzi: Harp.
Al bij de eerste tonen voel je de sfeer al van de deelnemende muzikanten. Met name de harp van Rob Paparozzi. Een simpel schema, maar daarentegen doelmatig en relaxed gespeeld.
2. Hoodoo Man Blues
Dion: Gitaar en Vocals / Jimmy Vivino: Gitaar en Jesse Williams: Plukbas.
Een nummer dat gespeeld is door velen. Een nummer dat lekker in het gehoor ligt. En dusdanig gespeeld dat ik het jammer vind dat het zo kort is. Hier zou wel iets meer van te maken zijn geweest.
3. I’m Yours And I’m Hers.
Een nummer dat in eerste instantie doet denken aan een variant van Johnny Winter. Maar al gaande hoor je duidelijk de invloeden van Joe Bonamassa. En ben je benieuwd welke tonen hij tevoorschijn laat komen in dit aparte arrangement.
Joe Bonamassa: Gitaar, Vince Fossett Jr: Drums, Jimmy Vivino: Gitaar en Vocals en Jesse Williams: Electrische Bass
4. Leaving Trunk
John Sebastian: Gitaar / James Wormworth: Snaar Drum / Jimmy Vivino: Veillette Gryphon Mandoline, Gitaar en Vocals, en stampende voet. / Jesse Williams: Pluk Bas & Rob Paparozzi: Harp.
Door het arrangement en de bezetting komt dit nummer sterk over als gebaseerd op de country blues. De inbreng van de genoemde instrumenten geeft dit nummer wat het nodig heeft.
5. What Is That She Got
Joe Louis Walker: Gitaar / Lavon Henry Collins: Drums / Jimmy Vivino: Gitaar en Vocals / Jesse Williams: Plukbas & Rob Paparozzi: Harp.
Twee gitaren voor de prijs van een. Toch passen de slide en de gewoon gestemde gitaar perfect bij elkaar. Een leuk nummer, leuke bezetting maar voor mij een nummer als dertien in een dozijn.
6. Down On Bended Knees
Shemekia Copeland: Vocal / Wayne Baker Brooks: Gitaar / Frank Pagano: Drums / Jimmy Vivino: Gitaar / Jesse Williams: Electrische Bass / Rob Paparozzi: Harp / Sam Avery Miller: Acoustische Gitaar.
Al bij de eerste toon weet je al waar je mee te maken hebt. Shemekia Copeland in de schijnwerpers. Met haar meeslepende stem weet zij dit nummer de guts te geven die het nodig heeft.
7. Rockin’ Daddy
Rich Pagano: Drums / Jimmy Vivino: Gitaar en Vocals / Jesse Williams: Plukbas & Rob Paparozzi: Harp.
Een nummer dat mij eerlijk gezegd weinig kan boeien. Het is recht toe recht aan. Alhoewel de gitaar invulling wel interessant is. Jimmy Vivino was lekker bezig.
8. Skinny Woman.
Een,twee,drie. Hier gaat de trein lopen. Zeven wagons vol. Leuk gedaan, maar zonder geluidseffecten nog leuker.
Luther Dickinson: Gitaar / Cody Dickinson: Electrisch Wasbord / Sam Avery Miller: Snaar Drum / Jimmy Vivino: Gitaar, Vocal, en stampende voet / Jesse Williams: Electrische Bas & Rob Paparozzi: Harp
9. Mercy
Bob Margolin: Vocal and Gitaar / Jimmy Vivino: Gitaar/ Jesse Williams: Plukbas en Rob Paparozzi: Harp.
Met deze vier muzikanten komt dit arrangement wel op een speciale manier tot zijn recht. Een eenvoudige doch voedzame blues.
10. Shake Em on Down
Bernard “Pretty” Purdie: Drums / Jimmy Vivino: Gitaar en Vocal / Jesse Williams: Electrische Bass en Rob Paparozzi: Harp.
Een nummer dat mij in de verte wel iets deed denken aan Sony Terry en Brownie Magee. Ze weten de sfeer prima neer te zetten.
11. Write Me A Few Lines.
Opvallend door een grappig tempo verschil. En de combinatie van de harp met de slide. Dat de harp hier de prima boventoon speelt is goed te horen. Rob Paparozzo deed zijn best.
Larry Campbell: Mandoline / Jimmy Vivino: Gitaar, Vocal, en maatgevende voet. / Jesse Williams: Plukbas & Rob Paparozzi: Harp
12. Belly Button Window.
Het afsluitende nummer van dit album valt op door het arrangement. Diverse licks klinken bekend, maar niet in deze samenstelling. Het is niet iets geworden als een kers op de taart.
Kat Dyson: Gitaar / Wally Ingram: Drums /Jimmy Vivino: Gitaar en Vocal / Jesse Williams: Plukbas en Rob Paparozzi: Harp.
Samenvattend een album waar sterke en minder sterke nummers op staan, maar gezien de doelstelling is dit een geweldig initiatief. Iets dat hier in ons land wellicht ook uitgevoerd zou kunnen worden?
We horen graag je mening! Voeg reactie toe