The Black Keys – Let’s Rock
Format: CD – Vinyl – Digital / Label: Easy Eye Sound – Nonesuch Records
Releasedatum: 28 juni 2019

Tekst: Martijn Wesseling

Wat baalde ik. Op 23 februari 2015 zou ik The Black Keys voor de derde keer live gaan bekijken. Sinds het intro van Everlasting Light, van het zesde studio album genaamd ‘Brothers’, ben ik groot liefhebber van de rauwe bluesrock die de heren voort brengen. De eerste keer stonden ze in het Klokgebouw in Eindhoven en de tweede keer in de Ziggodome. Beide keren was ik onder de indruk van de band, maar vooral in de Ziggo bewezen ze uitgegroeid te zijn naar een stadionact van formaat. Dit zonder concessies te doen en nog altijd alsof de heren voor het eerst spelen in een garage voor een handjevol publiek. Wat een energie en wat een fijne muziek! De energie die natuurlijk ook goed terug te horen is op ‘El Camino’, het zevende studio album waarmee het duo (live overigens een volledige band) definitief doorbrak naar een groot publiek.

De derde keer live bewonderen ging dus helaas niet door, in eerste instantie door een schouderblessure van Patrick Carney. Dit bleek echter slechts de start van een lange pauze. Het duo had even rust nodig, van het lange toeren en van elkaar. Na ‘Turn Blue’, de zeer wisselend ontvangen achtste leg, was de energie op. Voor Dan Auerbach begon de zoektocht naar een wat ander geluid. Dit experiment was al begonnen bij ‘Turn Blue’, Op dit album is de blues wat meer los gelaten en zijn er flinke scheuten psychedelische rock en soul voor in de plaats gekomen. Vooral Weight Of Love had niet misstaan op een plaat van Pink Floyd.

De afgelopen vijf jaren lijken vooral voor Patrick Carney rustig te zijn geweest. Naast wat productie werk, waaronder voor Michelle Branch waarmee hij dit jaar trouwde, leek het muzikaal erg stil. Pas dit jaar heeft hij een album uitgebracht met een eigen project onder de naam ‘Sad Planets’. Zijn Black Keys wederhelft heeft ondertussen een album en wat singles uitgebracht met zijn band The Arcs, waarmee hij ook nog is gaan toeren. Hij heeft een tweede solo album uitgebracht, zijn eigen studio opgericht en veel artiesten geproduceerd. Dit alles leek nodig om vervolgens weer met zijn maatje samen te komen en een ouderwets rock album op te nemen.

Na vijf jaren is het namelijk zo ver, The Black Keys keren terug met ‘Let’s Rock’. De titel zegt natuurlijk al genoeg, maar op het negende album keert het duo terug naar de roots. Ze leveren een onvervalst rock album.
Dit is al direct duidelijk bij de intro van Shine A Little Light, waarbij het vet geproduceerde gitaargeluid in één klap laat weten dat The Black Keys weer terug zijn. Dit geluid zetten ze voort met de twee nummers die volgen, Eagle Birds en Lo/Hi. Twee liedjes die al eerder te horen waren via de digitale kanalen. Eerstgenoemde is een heerlijk vuig rock liedje wat het erg goed doet achter het stuur op een mooie zonnige dag. Lo/Hi werd al her en der vergeleken met de muziek van ZZ Top en dat kun je vooral in de riff goed terug horen. Het nummer is niet vernieuwend, maar wel ontzettend aanstekelijk. Een op en top The Black Keys liedje, wat zich nestelt in je hoofd, vol zit met bluesrock en ontzettend dansbaar is.

 Zoals gezegd is dit een ouderwets album voor de heren en staat de bluesrock weer centraal. Tegelijkertijd klinkt het ook allemaal wat relaxer. De invloeden van de Easy Eye Sound en Auerbach’s solo werk lijken hoorbaar in het meer ontspannen geluid. Dit is vooral goed te horen in de volgende liedjes Walk Across The Water en Tell Me Lies, heerlijke rock voor de zomer. Wat dat betreft komt dit album op een goed moment. Het is wat mij betreft een prima soundtrack voor warme dagen in de zon met een fijne BBQ.

Met dit album leveren The Black Keys niet het beste werk uit hun carrière. Met voorgangers als ‘Rubber Factory’, ‘Brothers’, ‘El Camino’ en wat mij betreft ook ‘Turn Blue’ is dat ook vrij lastig. Tevens laten ze niet het meest originele geluid horen. De elementen zijn bekend van rockacts uit andere decennia, maar ook van eerder genoemde albums van de heren zelf. Maar de cocktail die zij er van brouwen is wederom onweerstaanbaar.
Ondanks het gebrek aan originaliteit klinkt het fris, authentiek en kwalitatief sterk. Jonge bands als Greta von Fleet zullen toch nog even moeten wachten voor ze de troon overnemen.. De heren zijn op dit moment aan het touren in Amerika, maar wat mij betreft komen ze snel terug om het afgezegde concert in de Ziggo goed te maken!


Tracklist
01. Shine a Little Light
02. Eagle Birds
03. Lo/Hi
04. Walk Across the Water
05. Tell Me Lies
06. Every Little Thing
07. Get Yourself Together
08. Sit Around and Miss You
09. Go
10. Breaking Down
11. Under the Gun
12. Fire Walk With Me

Website: The Black Keys


Ook op Blues Magazine ...