Format: Album: 13 tracks, CD/vinyl/digital
label: Analogue Recordings
Release: 9 september 2022
Tekst: Jos Verhagen
Wat kan een review van een album je soms tot wanhoop drijven. The Analogues side show is zo’n album. Vooropgesteld het is een schitterend album, alleen hoe voorzie je zo’n album van een passend oordeel dat recht doet aan de prestatie. The Analogues is niet zomaar een band. In het genre dat zij vertegenwoordigen zijn zij de wereldtop, zie het aantal Spotify hits van honderdduizend per maand. Zij zijn daarmee een uithangbord van de Nederlandse popmuziek gelijk André Rieu en Within Temptation.
Voor de muziek liefhebber behoeft The Analogues geen nadere introductie, als internationaal vermaarde Beatles tribute band hebben zijn hun naam al gevestigd. En zoals met vele bands gebeurd is hebben ook zij nagenoeg twee jaar stilgelegen. Nou stilgelegen niet echt, er borrelde tal van ideeën op voor nieuw liedjes. Immers de muzikanten hebben een historie in tal van Nederlandse bands, dus zelf liedjes schrijven is hen niet vreemd. De Beatles spelen blijft hun core business maar onder de naam van the Analogues Sideshow was het heerlijk om muzikaal bezig te zijn. “Het komt allemaal voort uit dezelfde drijfveer: liefde voor muziek” aldus Fred Gehring, drummer en medeoprichter van The Analogues.
Om het album Sideshow van the Analogues weg te zetten als een Beatles cloon, dat is te kort door de bocht. Doordat ze gebruik van dezelfde instrumenten klinkt het wel als hun Beatles live albums, en toch is het anders. De Beatles, die invloeden zijn wel terug te vinden maar ik voel ook Pink Floyd, Steelers wheel bijvoorbeeld. Afwisselend gezongen door alle band leden, is het een gedegen vrolijk klinkend op en top muziek album. De productie van Bart van Poppel en Felix Maginn is super, alle instrumenten komen perfect in balans uit je speaker.
Vanaf de opener Patience, de tweede single van dit album valt de variatie aan nummers op. Het gevoelige Say that you will, het sterk gitaar gedreven Don’t fade away; Nothing can hurt me today, klinkt erg als de Beatles, maar is wel een verdomd fijn nummer. Het album komt er mee op stoom. Het modern poppy klinkende Pawn in your pocket vormt samen met het lekker doordrammende Damned if you do en het schitterende Turned in to sand het muzikale middenstuk van dit album. Het zijn stuk voor stuk muzikale juweeltjes, die aantonen dat the Analogues meer zijn dan een tribute band. Waar hoor je heden ten dagen nog zulke klasse gemaakte popmuziek.
Goodfoot was de eerste kennismaking met the Sideshow van de Analogues, op een staccato drum ritme trekt een keur aan instrumenten voorbij in een haast improviserend jazzy slot zou ik willen zeggen. Ingetogen is Magnetic fields, een rustpuntje op dit album alleen ondersteunt door gitaar verhaalt het over aantrekkingskracht tussen twee geliefden, prachtig. Can’t figure it out en Through Thick and thin zijn beide tijdloze muziek perfectie. Ze gaan over in het rocky Yeah, Yeah , Yeah, het doet me in de verte denken aan My Sharona van the Knack. Het is wat dissonant op dit album maar niet minder mooi. Het album sluit af met Still waiting compositorisch wordt alles uit de kast getrokken, het langgerekte muzikale outro, met heerlijk viool partijen, verborgen gitaar licks, rond blazende Hammond, het zegt genoeg.
Conclusie:
Met dit Album The analogues Side Show bewijzen the Analogues dat zij ook toonaangevend kunnen zijn met hun eigenwerk. Gedurende de lockdown creëerde zij hun eigen stijl en leveren een klasse album af, waarvan ik hoop dat het niet bij deze ene blijft.
Tracklist:
1. Patience
2. Say That You Will
3. Don’t Fade Away
4. Nothing Can Hurt Me Today
5. Pawn In Your Pocket
6. Damned If You Do
7. Turned Into Sand
8. Goodfoot
9. Can’t Figure You Out
10. Magnetic Fields
11. Through Thick And Thin
12. Yeah Yeah Yeah
13. Still Waiting
Website: https://www.theanalogues.net/sideshow
We horen graag je mening! Voeg reactie toe