Supersonic Blues Machine – Road Chronicles: Live
Format: CD – 2LP – Digital / Label: Provogue – Mascot Label Group
Releasedatum: 12 juli 2019
Tekst: Peter Marinus
Het zal de bluesrockers onder ons ongetwijfeld nog diep in het geheugen gegrift staan. Het optreden van Supersonic Blues Machine, samen met Billy Gibbons, in Grolloo. Dit optreden maakte deel uit van de Europese toer waar het trio mee bezig was.
En uit die periode stamt ook het live album dat nu van deze Californische bluesrockers verschenen is. Opgenomen in Italië om precies te zijn.
Voor diegene onder ons, die niet weten wie Supersonic Blues Machine is. Een trio, dat in 2010 werd opgericht toen drummer Kenny Aranoff (o.a. ex-John Cougar en John Fogerty) en bassist Fabrizio Grossi (o.a. ex-Joe Bonamassa, Leslie West en Eric Gales) elkaar ontmoetten toen zij de ritmesectie vormden voor Steve Lukather’s Goodfellas.
Het was Billy Gibbons, van ZZ Top, die de mannen aanspoorde om een eigen band te gaan beginnen. En zo geschiedde, met destijds nog Lance Lopez op zang en gitaar. Nadat Lopez solo ging werd de Engelsman Kris Barras aangetrokken. Dit live album geeft goed weer hoe die optredens tijdens de Europese toernee geklonken hebben. Hard, funky en bluesy!!! Bluesrock, bluesy rock, je komt het allemaal op dit album tegen.
Na een chant-achtige tape begin beukt Kenny Aranoff er gelijk ongenadig groovend op los in de funky bluesrocker I Am Done Missing You met messcherp snijdend gitaarwerk. Vlammend bluesy slidegitaarwerk staat centraal in het krachtig pompende I Ain’t Fallin’ Again, waarin de bluesrock hand in hand gaat met funky metal a la Sammy Hagar. En dat blijkt voorwaar geen beroerde combi te zijn!
Remedy valt onder de noemer “bluesy rock”. Een nummer, dat richting The Babys of de eerdergenoemde Sammy Hagar trekt maar dan wel weer met priemend bluesy gitaarwerk en een licht Black Crowes windje dat door het nummer waait.
Eén van de uitschieters op dit album is de lui pompende bluesrocker Can’t Take It No More met een hard snerpende gitaar en een Southern rock (denk “Stand Back”)-achtige drive. Het publiek krijgt alle kans om mee te brullen in de funky rocker Watchagonnado. Elevate klinkt daarna als een mix van David Coverdale/Glenn Hughes in een soulvol nummer, dat er onverwacht spetterend vandoor gaat. Let It Be is gelukkig geen cover van het Beatles nummer maar een mid-tempo nummer waarin Kris Baras aantoont ook een prima soulzanger te zijn.
En dan komt Billy Gibbons erbij!!! Je begint spontaan “how how how” mee te brullen in de ZZ Top klassieker La Grange. Vol spetterend gitaarwerk natuurlijk van wel drie gitaristen want ook gastgitarist Serge Simic laat zich flink horen. Het blijft feesten met Gibbons want hoewel Broken Heart geen ZZ Top nummer is zit er door de aanwezigheid van Gibbons direct een Top laagje op. Dat geldt trouwens ook voor het massief beukende Running Whiskey. Met Gibbons worden dan ook nog eens de klassiekers Dust My Broom, Got My Mojo Working en Going Down in funky boogies veranderd.
Een absolute aanrader voor iedereen die de band in Grolloo heeft gezien maar ook voor iedereen die dat optreden gemist heeft. Topklasse bluesrock!
Tracklist:
01. I Am Done Missing You
02. I Ain’t Fallin’ Again
03. Remedy
04. Can’t Take It No More
05. Watchagonnado
06. Elevate
07. Bad Boys
08. Let It Be
09. La Grange
10. Broken Heart
11. Dust My Broom
12. Running Whiskey
13. Got My Mojo Working
14. Going Down
Website: Supersonic Blues Machine
We horen graag je mening! Voeg reactie toe