Recensie: Steve Winwood – Winwood Greatest Hits Live

Steve Winwood – Winwood Greatest Hits Live
Format: LP – CD – Digital / Label: Wincraft Records
Releasedatum: 1 september 2017

Tekst: Fons Delemarre

‘Winwood, Greatest Hits Live’, zo to the point kan een titel zijn. Winwood heeft een tour gedaan onder deze titel en deze fraaie dubbelaar is daar voor een deel de neerslag van. Wat de cd interessant maakt is dat Winwood er niet voor gekozen heeft de originelen klakkeloos na te spelen, maar mooie –vaak lange- nieuwe versies maken, met ruimte voor solo’s van de bandleden en van zichzelf op Hammond B3 en gitaar. Soms laat hij zich zelfs verleiden tot medley-achtige uitvoeringen. Zo loopt de lang uitgesponnen, funky uitvoering van I’m A Man naadloos over in Them Changes (van Hendrix’ drummer Buddy Miles) en de prachtige uitvoering van Low Spark of High Heeled Boys in Empty Pages. Alle periodes uit de carrière van Winwood komen aan bod: Spencer Davis Group, Traffic, Blind Faith en natuurlijk zijn uitgebreide solocarrière. Wat het geluid van de opnames betreft: soms klinkt het orgel of de sax naar mijn smaak te hard in de mix, zeker in de eerste nummers (I’m A Man en Them Changes) Over het algemeen genomen komen de wat meer akoestisch uitgevoerde nummer zoals Back In The High Live Again (met Winwood op mandoline!), 40.000 Headman en Pearly Queen het beste uit de verf. Absolute toppers zijn Dear Mr. Fantasy en Low Spark Of High Heeled Boys, allebei met een prachtig opgebouwde gitaarsolo van Winwood. Op Low Spark speelt Winwood zelfs Santana-achtig, zowel qua toon als qua opbouw.

Op cd 2 verdient vooral de uitvoering van John Barleycorn vermelding. De mix van de meeste opnames klinkt lekker dichtbij; je hoort alleen bij het eind van nummers dat er publiek bij is. Gelukkig vrijwel geen hoorbaar geroep, laat staan hinderlijk meezingen of uit de maat meeklappen. Opvallend is ook het totaal ontbreken van aankondigingen, oproepen tot publieksparticipatie of voorstellen van de band. Alleen in Medicated Goo vraagt Winwood hoe het met het publiek gaat. Aankondigingen van de band zouden overigens geen overbodige luxe zou zijn geweest, gezien het totaal ontbreken van informatie over ‘wie’, ‘wanneer’ ‘waar’ ‘wat’ speelt. Tevergeefs zoekend naar informatie kwam ik een lang en interessant interview met Winwood tegen. (zie: https://beta.prx.org/stories/213775 ) In het interview noemt Winwood een live-album, ook zijn ‘Greatest Hits Live’, een soort muzikale hybride. Het is geen concert dat je bijwoont, met alle beperkingen en extra’s van dien. Het is ook geen studio-album waar eindeloos aan gewerkt kan worden en dat mede vorm krijgt door alle mogelijkheden die het werken in een studio met zich meebrengt. Ik zou daar aan toe willen voegen dat live-opnames altijd behelpen blijven, omdat je alleen de registratie van de muziek hoort en al het andere dat livemuziek zo mooi maakt (live-geluid/volume, licht, show, expressie, gezelschap, drank, etc.) moet missen. Voor de goede orde: dat láát zich ook niet vastleggen. Alles wat livemuziek zo mooi maakt er alleen maar op het moment van spelen zelf. Winwood geeft in het interview bij All Acess zelf aan dat de opnames op het album afkomstig zijn van allerlei momenten en locaties. Zo komen we weer bij het grootste euvel van dit prachtige album: de belabberd summiere informatie. Info over vrijwel alles ontbreekt: data, locaties, bezettingen: niets van dat alles. Zo te horen zijn cd 1 en de eerste vier nummers van cd 2 gespeeld door de band waar Winwood al een aantal jaren mee tourt. De rest lijkt te komen uit de tijd van de reünie in Traffic in 1994 en de laatste twee nummers stammen vrijwel zeker uit eind jaren ’80, begin jaren ’90. De inlay van de cd bestaat uit welgeteld vier kleine kantjes met wat onbenullige fotootjes en gaat niet verder dan wat opmerkingen over rechten van nummers/personen. Waarom vrijwel alle relevante informatie ontbreekt, is onduidelijk. Des te onbegrijpelijker omdat de doelgroep van dit album waarschijnlijk al heel wat muziek van Winwood in huis heeft, zowel van de Spencer Davis Group, als van Traffic, Blind Faith en van zijn solowerk. Die potentiële kopers zullen het gemis aan informatie zeker betreuren. Ondanks dit minpunt is deze dubbelaar een verrijking van je collectie. Prachtig!

Bezetting (in grote lijnen):
– Steve Winwood: zang, gitaar, Hammond B3
– Jose Pires de Almeida Neto: gitaar,
– Richard Bailey: drums
– Walfredo Reyes: drums
– Paul Booth: sax, fluit en andere blaasinstrumenten
– Randall Bramlett: keyboards, sax
– Edson Aparecido (Café) da Silva: percussie

Tracks:
CD 1
01. I’m a Man
2. Them Changes
03. Fly
04. Can’t Find My Way Home
05. Had To Cry Today
06. Low Spark Of High Heeled Boys
07. Empty Pages
08. Back In The High Life Again
09. Higher Love
10. Dear Mr. Fantasy
11. Gimme Some Lovin

CD 2
01. Rainmaker
02. Pearly Queen
03. Glad
04. Why Can’t We Live Together
05. 40,000 Headmen
06. Walking In The Wind
07. Medicated Goo
08. John Barleycorn
09. While You See A Chance
10. Arc Of A Diver
11. Freedom Overspill
12. Roll With It

Website: Steve Winwood