Format: Digital
Label: BFD/The Orchard
Tekst: Henk Wegeling
Ik ontdekte de zanger, Steve Louw, bij toeval toen ik iets zat te googelen over Joe Bonamassa, die meedoet op derde nummer van dit album (Mother don’t go). Bij nader onderzoek op de site van Bluesmagazine bleek dat er nog nooit iets over Steve Louw gepubliceerd is en dat vond ik opmerkelijk. Na verder onderzoek bleek dat deze Zuid-Afrikaanse muzikant in Den Haag is geboren op 16 september 1955. Hij is sinds 1981 actief en heeft al heel wat albums op zijn naam staan. o.a. met de band Big Sky, wat mij ook niets zegde. Naar dit album luisterend, moet ik constateren dat hij een heerlijk Bluesrock album heeft gemaakt. Hij doet mij af en toe vaag denken aan Nils Lofgren/ John Hiatt. Het is een constante plaat van hoog niveau zonder echte uitschieters of het moet het eerder genoemde nummer Mother don’t go zijn met Joe Bonamassa. Ook de ballad The Road Fades from Sight, wat een lekker nummer is dat. Zo gezegd, slechte nummers staan er niet op en wat mij betreft is Steve Louw mijn ontdekking van 2022 en zet ik hem voorlopig op # 1 in mijn persoonlijke jaarlijstje van 2022.
Steve Louw een ontdekking, check ook zijn album Headlight dreams uit 2021, zeer de moeite waard.
Tracks:
1.Thunder And Rain
2.I’ll Be Back
3.Mother, Don’t Go (featuring Joe Bonamassa)
4.Giving Up On Me
5.Take Me Down
6.My Stony Bed
7.The Road Fades From Sight
8.Driving Through The Night
9.Standing In The Rain
10.I’m Coming Home
Website: https://stevelouw.com/
We horen graag je mening! Voeg reactie toe