Sari Schorr – A Force Of Nature
Format: cd / Label: Manhaton Records
Releasedatum: 2 september 2016
Door: Jan Hogenberg
Zo vlak voor de zomervakantie ontving ik een berichtje van een Facebook-vriend uit Schotland met een linkje naar een YouTube-filmpje waarvan hij dacht dat ik dat wel leuk zou vinden. Het betrof een voor mij totaal de onbekende zangeres Sari Schorr met band welke wild tekeer ging op het Guitare En Scène Festival in Frankrijk dit jaar alwaar zij haar debuutalbum reeds presenteerde. Mede door haar prettige verschijning en nog meer door de energieke bluesrock was ik direct om. Dit moet ik verder zien en horen.
Direct zoeken op internet levert een zeer informatieve site op waarop duidelijk wordt dat haar debuutplaat ‘A Force Of Nature’ nog moet worden uitgebracht in september. Waarop direct een mailtje naar haar management volgde met een verzoek om haar album te mogen recenseren. Aldus geschiedde en hierbij het gevolg van deze mooie ontdekking.
Sari Schorr zal niet direct bij iedereen bekend zijn maar als je haar stem hoort dan zullen de meesten haar willen vergelijken met Janis Joplin of Beth Hart en Dana Fuchs. Ruige stem met grote uithalen en een vleugje soul wat precies bij de prachtige bluesrock muziek past die zij samen met haar band maakt. Wie haar wel herkent zullen wellicht eerder bij een concert van Popa Chubby of Joe Louis Walker zijn geweest waar Sari al schitterde met haar volumineuze stem.
Met dus een behoorlijke basis aan ervaring in zingen maar ook het schrijven van liedjes stond Sari Schorr vorig jaar opeens op het podium in Memphis bij het Internationale Blues Challenge Festival. Tijdens dit festival werd de gerenommeerde producer Mike Vernon in de watten gelegd door de jury voor zijn baanbrekende werk in de bluesscene met een Keeping The Blues Alive Award. Mike Vernon heeft zijn strepen verdiend voor zijn werk voor onder meer Fleetwood Mac, Eric Clapton en John Mayall. Behalve het ontvangen van deze prestigieuze award hoorde Mike ook de vocale kunsten van Sari Schorr en bedacht zich geen moment. Hij bood haar direct zijn diensten aan om haar debuutalbum te produceren voor het Manhaton Records label uit New York. Dit blues label bracht al eerder goed werk uit van Eric Bibb, Robin Trower, Jon Amor en Stevie Nimmo.
Eenmaal in de studio, grotendeels in Sevilla en deels in Londen, moest er natuurlijk een band om haar heen worden gevormd. Vanuit het grote netwerk van Mike werden diverse muzikanten gevraagd met allen een behoorlijke staat van dienst. Zoals John Baggot op keyboards, Oli Brown op solo gitaar, Quique Bonal op rhythm guitar, Jose Mena drums, Nani Conde bass, Julian Maeso organ, Jesús Lavilla piano & keyboards, achtergrondzangeres Rietta Austin en niemand minder dan Innes Sibun met zijn fantastisch gitaarwerk. Innes speelde eerder voor Robert Plant’s band en is speciaal voor de opnames van dit album gevraagd.
Eenmaal klaar met de opnames zat Sari Schorr met de handen in het haar want hoe krijg ik live de sound van deze opnames op het podium. Uiteindelijk kwam Innes Sibun met het antwoord. Hij was namelijk zelf al een tijdje op zoek naar een nieuwe uitdaging en mede door de enorme synergie tussen Sari en de fantastische muziek die ze samen hebben opgenomen is de begeleidingsband The Engine Room ontstaan. Voor Innes een perfecte overstap.
Het album ‘A Force Of Nature’ mag wel een droomdebuut genoemd worden. Met een band die elke genoemde vergelijkingszangeres wel als begeleidingsband zou willen, een van de allerbeste producers op bluesgebied en met last-but-not-least Sari’s eigen schitterende stem zijn alle benodigdheden hiervoor aanwezig. Het album kent stevige bluesrock als in de opener van het album Ain’t Got No Money en het daaropvolgende rockende Aunt Hazel met een vlammende gitaarsolo van Innes Sibun. De bluesrock wordt nog even flink doorgetrokken in Damn The Reason waarin een gastrol is weggelegd voor Oli Brown. Een funky Cat And Mouse waarbij ik eerst dacht dat Sass Jordan de plaats van Sari had ingenomen. Ook echte blues maar dan soulvol ingezongen zoals in Kiss Me waarbij uiteindelijk de rock het overneemt. Afsluitend in dit album elementen van jazz (Ordinary Live).
Veelal eigen geschreven nummers van de hand van Sari en enkele in samenwerking met Innes Sibun. Ook een aantal covers van ondermeer Lead Belly en The Supremes. Het idee van de cover van Lead Belly is ontstaan voor het festival ter ere van deze blueszanger. Samen met Innes bedacht ze de schitterende bewerking van Black Betty welke we beter kennen in de uitvoering van hardrocktrio Ram Jam.
Niet minder is de alternatieve versie van Stop! In The Name Of Love van Diana Ross & The Supremes. Een opmerkelijke gastrol is weggelegd voor Walter Trout met de soulvolle vertolking van Sari Schorr met zijn eigen nummer Work No More. Zie het interview met Sari Schorr waarin zij verteld over haar samenwerking met Walter Trout.
Heerlijk lekker slepende bluestracks zijn de nummers Demolition Man en mijn eerste kennismaking met deze zeer gedreven zangeres Kiss Me.
Al met al een schitterend album waarin de vocale kunsten van Sari Schorr natuurlijk de boventoon voeren. Zeer belovenswaardig album welke een garantie geeft voor een energieke avond vol scheurende gitaren en stembanden tijdens een live-concert. Begin dit jaar is de tour begonnen op het Lead Belly Fest in de Carnegie Hall. Daarna een ronde door de US en vervolgens afgelopen augustus naar Europa voor diverse bluesfestivals in Noorwegen, België en Engeland. Wij zijn nu aan de beurt en eind deze week mag het Nederlandse publiek kennis maken met deze bluesdame. Nogmaals een dank aan Graham Robertson voor het delen van zijn uitstekende smaak op gebied van bluesmuziek.
Tracklist:
Ain’t Got No Money
Aunt Hazel
Damn The Reason
Cat And Mouse
Black Betty
Work No More
Demolition Man
Oklahoma
Letting Go
Kiss Me
Stop! In The Name Of Love
Ordinary Live
3 september, Paradiso, Amsterdam
Website: www.sarischorr.com
We horen graag je mening! Voeg reactie toe