Ryan Perry – High Risk, Low Reward
Release: 13 maart 2020
Label: Ruf Records
Tekst : André Wittebroek
De Amerikaan Ryan Perry staat sinds vorig jaar onder contract bij RUF records in Duitsland en heeft nu zijn eerste cd ‘High Risk, Low Reward’ op dat label gemaakt. Hiervoor zat hij met zijn broer en zus in The Homemade Jamz Blues Band en waren ze in 2016 voor het eerst in Europa op het Grolsch Schöppingen Blues festival. De cd is opgenomen in Studio Erde in Berlijn en geproduceerd door de in de blueswereld zeer bekende bassist Roger Inniss. Ryan speelt dit jaar in de Bluescaravan waarin Roger Inniss al jaren de vaste bassist is. Productie en geluidskwaliteit zijn meer dan voortreffelijk. Een genot om naar te luisteren.
Van de elf nummers op de cd zijn er acht door Ryan zelf geschreven en Roger Inniss bespeelt, naast de productie, ook de basgitaar. De cd opent met Ain’t Afraid To Eat Alone en het gitaarintro is hemels, mooi en vloeiend, voordat Ryan met zijn prachtige, warme, diepe, volle stem invalt. Een heerlijke soulvolle groove volgt, met prachtig laidback gitaarspel.
In Homesick geven de ritmesectie en gitaarriffs een funky touch aan de song, fijne breaks en fijne luistermuziek en weer het vloeiende gitaarspel met een mooi damesachtergrondkoortje. Pride heeft de groove, vooral door het soepel lopende basspel van Roger, goede meerstemmige zang en een heldere gitaartoon. Soulvolle funkblues komt in A Heart I Didn’t Break met een heldere gitaarklank waarna de eerste cover Why I Sing The Blues van Dave Clark, B.B. King volgt, een uptempo blues met puntig gitaarspel.
Na een wat vreemd kort intro wordt het ritmisch sterk in One Thing’s For Certain. Korte noten en mooie wisselende zang en dan plotseling een heel ingetogen eindstuk. Top. Het titelnummer High Risk, Low Reward is een fantastische deltablues en grooved lekker weg en met passende ‘smerige’ zang en gitaar. Rustig begint en blijft Changing Blues met alleen gitaar en die prachtige, donkere stem, waarna drums en bas passend invallen. Iets steviger wordt het in de coverslowblues Oh No van Wilson Blount (Big Daddy Wilson) waarin opvalt hoe goed de ritme sectie met Roger op basgitaar en Lucy Piper op drums op elkaar ingespeeld zijn.
Van Willie Dixon is de stevige rockblues Evil Is Going On met scheurende gitaarriffs en krachtige drums en breaks. De cd sluit af met het donker gekleurde en groovy Hard Times dat een stevige, rollende beat heeft die uren door mag denderen!
Conclusie:
Ryan Perry verrast met een werkelijk fantastisch bluesalbum, waarin alles klopt. Muzikaal en tekstueel. Teksten die persoonlijk zijn en prima gespeeld. Zang en gitaar top. Ik betrap me erop dat wanneer de cd afgelopen is, ik hem meteen nog een keer afspeel. Zo lekker. Het is nog begin 2020 maar deze cd zal heel hoog eindigen in mijn cd top 2020. Verplichte kost voor de bluesliefhebber!!
Tracks:
01: Ain’t Afraid To Eat Alone
02: Homesick
03: Pride
04: A Heart I Didn’t Break
05: Why I Sing The Blues
06: One Thing’s For Certain
07: High Risk, Low Reward
08: Changing Blues
09: Oh No
10: Evil Is Going On
11: Hard Times
Line-up:
Ryan Perry: vocals, guitars
Roger Inniss: bass
Lucy Piper: drums
Jeffrey Staten: backing vocals
Stefanie Bechtold: backing vocals
Inderdaad verrassend leuke blues plaat van deze mij ook onbekende zanger gitarist. Cd klinkt in Ieder geval erg fris en mooi puur opgenomen. Perry heeft een heerlijk stemgeluid en een uitstekende bluesgitaar techniek. Tuurlijk. Je hoort BB King Robert Cray en Luther Allison. Maar Perry blijft prima overeind. Ook wat funky invloeden. Mooi. Een van de betere bluesplaten van de laatste jaren.
Homemade Jamz Blues Band waren al in 2008 in Nederland en volgens mij zelfs in 2007. Voor het eerst gehaald door onvermoeibare Kwadendamme Blues Festival.Daarn heb ik hun met Bepop een paar x geboekt