Ry Cooder – Paris, Texas
Format: LP / Label: Newbury Comics
Releasedatum: 1 maart 2019

Tekst: Paul Op den Kamp

Wat is nu de beste soundtrack aller tijden. Eigenlijk gewoon dit album! Nu weer uitgebracht in een speciale (maar limited) editie. De muzikale ondersteuning bij het verhaal van Travis en zijn gedoemde liefde voor Jane.

Met deze soundtrack bereikte Ry Cooder een nieuwe hoogtepunt in een carrière vol artistieke hoogstandjes. In tien voornamelijk instrumentale nummers vertolkt hij fragmentarisch het desolate gevoel uit de film. Het desolate en uitgestrektheid van de woestijn als metafoor voor het complexe gevoelsleven van de hoofdpersonen. Dwalend gaan ze door het leven. Ergens in de verste ligt de oplossing maar de vraag is waar? Welke route te volgen als je letterlijk alles om je heen leeg lijkt. Of qua afstand ver is.

De monoloog uit de film die in het nummer I Knew These People krijgt met de thematiek in je hoofd iets van een gedicht. De tragiek die binnen deze regels verscholen ligt heeft op een wat sombere manier ook een bepaalde schoonheid. Als de verbeelding hoe keuzes soms leiden tot een volstrekt ander leven.

Het muzikale geheel krijgt met de woestijn in gedachten een ambient karakter. Er is niet zozeer sprake van een opvolging van akkoord en muzieknoten. Maar de totale verbeelding van een fysieke omgeving. Je voelt de fysieke ruimte van de woestijn. De schoonheid maar ook het gevaar, de warmte van overdag en de koude nacht. Hiermee volgt ook het besef van nietigheid. Hoe je als mens niet altijd bent opgewassen tegen bepaalde geografische omstandigheden, zo ook niet tegen de gebeurtenissen van het leven. Waarmee nogmaals de gebruikte metafoor wordt aangehaald.
Anderzijds zijn er ook bijzondere culturele lijntjes te ontwaren in de muziek en film. Een Duitse filmmaker kijkt liefdevol naar de Amerikaanse cultuur en samenleving. Hij maakt een Europese film in een Amerikaanse setting. De thematiek is misschien hetzelfde maar de gebruikte omgeving niet. Maar juist die outsider aanpak werkt juist zo goed. De gemaakte reis in de film vervormt het verhaal door te zorgen voor meer diepgang. Het gaat niet om het einddoel maar de weg ernaar toe.

Bij het maken van de soundtrack baseerde Ry Cooder zich op ‘Dark Was The Night, Could Was The Ground’. Een nummer van blueszanger Blind Willie Johnson uit 1927. De titel van het nummer komt dan weer uit een hymne uit 1792.
Qua tekst zou het nummer gaan over de kruisiging van Jesus Christus. En is er in Travis, de getroebleerde hoofdpersoon ook niet iets van een saint te ontwaren. Een heilige die op weg gaat maar eigenlijk al weet heeft van zijn eigen noodlot.
Met die kennis krijgt Texas bijna iets van Getsemane. Zoals ook ooit ene Jesus van Nazareth weet Travis dat zijn missie een ander doel dient. Jane zal hem niet terugnemen maar vergeving voor zijn zonden is misschien voldoende.  De botsing van de oude wereld versus de nieuwe wereld, de symboliek van het nieuwe testament in de moderne wereld.
Samengevat gaat het om culture en spirituele verschillen, nog al wat om samen te proppen in een film van 147 minuten. Toch lijkt het er allemaal in te zitten. Dan volgt ook nog de realisatie wat voor een goede gitarist Ry Cooder is. Om zulk lijden, hoop en liefde te vertolken in spaarzame gitaarklanken is een teken van talent. De uiting van een groot artiest die weet dat er kracht schuilt in minimalisme.

Dat de albumhoes nu ook lijkt op de filmposter is een goede vondst. Als luisteraar wordt je bijna automatisch meegezogen in de wereld die op het witte doek verbeeld wordt. Wat mij betreft een mooiere hoes dan de oorspronkelijke versie met alleen de titel.


Tracklist:
01. Paris, Texas
02. Brothers
03. Nothing Out There
04. Canción Mixteca
05. No Safety Zone
06. Houston In Two Seconds
07. She’s Leaving The Bank
08. On The Couch
09. I Knew These People
10. Dark Was The Night

Website: Ry Cooder


Ook op Blues Magazine ...

Geen berichten gevonden.