Royal Southern Brotherhood – Songs from the road

Royal Southern Brotherhood – Songs From The Road (cd/dvd)
Ruf Records

Cosmox.nl, BluesCD’s online bestellen

Door: Mark Harmsma (https://twitter.com/markmrblues)

RSB is (op papier?) een supergroep van coryfeeën met een behoorlijke staat van dienst in, en links naar, de muziekstijlen en -invloeden die zo kenmerkend zijn voor de Zuidelijke Staten van de USA: blues, (Southern) soul, Southern rock, de jambands scene, Muscle Shoals en New Orleans Funk.
Gitarist/zanger Devon Allman is zoon van Greggory, Cyril Neville is 1 van de Neville Brothers en oud lid van The Meters – de mannen die de funk mede hebben uitgevonden, Yonrico Scott is laatstelijk bekend van the Derek Trucks Band en gitarist/zanger Mike Zito heeft met zijn geschiedenis in de blues een hele trouwe groep dedicated volgers opgebouwd.

Drie leadzangers en 3 stemmige koortjes derhalve, 2 gitaristen, funky percussie, een zeer vaardige bassist en een beest van een drummer. Een supergroep met behoorlijk pretentieuze naam dus, maar eerlijk is eerlijk, voor mij overstijgt het collectief de som der delen niet op koninklijke wijze. Ik hoor liever The Neville Brothers, The Meters, the Derek Trucks Band of Mike Zito solo.

En als je dit rijtje terugleest, zal het je opvallen dat ik over Devon Allman niet rep. Zijn Honeytribe was het wat mij betreft net niet. Op papier weer een lekkere band, die het podium niet betrad als daar geen ronkende Hammond B3 klaarstond, maar toch waren de songs niet catchy genoeg, werd die B3 onvoldoende vet gelanceerd en was het zang- en gitaarwerk niet sterk genoeg.

Wie mij kent zal beamen dat het voor mij tegennatuurlijk is om een Allman af te vallen, maar zoals ik op het BRBF zelf heb kunnen constateren, Devon Allman is de zwakke schakel in dit collectief – met een veel te prominente rol. Zijn gitaargeluid verzuipt in de, met Yonrico Scott en Charly Wooten toch al royaal vertegenwoordigde, laag- en middenregisters. Zijn zang is goed maar zijn gitaarsolo’s neigen naar een verzameling freaky wilde licks die tezamen niet echt een verhaal vertellen. Gelijk bovenaan die hals, gillen, wah-wah, en dan uit enthousiasme de 5 en de 7 uit de majeur (of blues) toonladder net iets te hoog optrekken. Beter dan al in het eerste nummer op z’n rug te gaan liggen spartelen (Angus?), zou hij eens naar links kunnen kijken en de kunst van het solo opbouwen afkijken van collega Mike Zito. Toen op het Belgium Rhythm & Blues Festival ook nog een van de grootste gitaarbeulen van deze planeet (die daar voor de 2e keer met zijn Gov’t Mule optrad) een nummertje meedeed werd het contrast meer dan schril.

En waarom na 1 album een live plaat uitbrengen met (op 1 na) nummers van je debuutplaat? Vanwege de bijgevoegde DVD of omdat je ieder jaar iets moet uitbrengen van de platenmaatschappij, en door het touren niet aan het opnemen van nieuw materiaal toekomt (waar RSB overigens in november/december 2013 wel mee bezig is geweest)?

Dat is een mooi bruggetje om van de kritische noot naar deze liveplaat te gaan. Dat vele touren heeft dit collectief tot een zeer hecht geheel gemaakt en natuurlijk heeft een liveplaat altijd meer sfeer en mooie uitbouw van nummers, zoals de ruim 13 minuten durende vertolking van Greatful Dead’s Fire On The Mountain. Met de komst van deze package kunnen zij die RSB voor het eerst gaan ontdekken het debuut beter overslaan en gaan voor Songs From The Road.

Het eerste nummer, Fired Up!, staaft direct al mijn verhaal van de licks van DA die geen verhaal vertellen, maar het is verder een swingend nummer met gezellige percussie/drum break. In het tweede southern rock nummer Hurts my Heart, 1 van mijn favoriete van deze plaat, is alles weer vergeven en vergeten als Devon de zang ter hand neemt en het driestemmig koortje zorgdraagt voor een refreintje dat lang in het geheugen kan blijven zitten.

Gotta Keep Rockin’ in Southern rock stijl geeft lekker de ruimte aan Mike Zito voor een goede solo, waarna we lekker funky verder gaan in Neville stijl met Moonlight Over The Mississippi. Left My Heart in Memphis is aangenaam ook voor de afwisseling en dan gaan we die ruime 13 minuten Fire on the Mountain in, met plagende slide licks en gedecideerde solo opbouw van Mike Zito. Dit nummer is misschien RSB wel op z’n best, medium funky, smaakvolle Rob Weir achtige funky Wah van Allman die ook een goede solo geeft, goede zang en lekkere percussie van Neville.

Ways About You is een lekkere ballad met lekkere dubbele leads. Sweet Jelly Donut is een New Orleans second line funky groove, erg smakelijk weer met en goede slide van Mike en goede backing vocals. In New Horizons begint niet alleen Allman freaky maar doen we ook voor de 2e keer door elkaar heen soleren, All Around The World promoveert van leuk naar erg lekker waar Mike Zito nog eens smaakvol inwrijft dat een solo dient te worden opgebouwd. We sluiten af met Gimme Shelter, het enige nummer dat we nog niet kenden van de debuutplaat, niet heel sensationeel en het doet me eerder aan The Cure denken dan aan the Neville Brothers. Al met al een lekkere liveplaat van een lekkere band.


Ook op Blues Magazine ...