Rory Gallagher – Tattoo
Format: CD – LP – Digital / Label: Universal Music
Releasedatum: 8 maart 2018

 Tekst: Paul Op den Kamp

Het woord tattoo komt van het Tahitiaanse woord markering, het permanent teken van een ontwikkeling of herinnering. Een metafoor voor dit gelijknamige album van ieders favoriete Ierse artiest, na de aarzelende ontwikkeling van zijn eerste albums viel in de vroege jaren zeventig alle muzikale puzzelstukjes op zijn plaats. Als een kruispunt van r&b, blues met een vleugje soul bereikt hij in 1973 grote hoogten daar in dat jaar maar liefst twee albums uit te brengen, in februari van dat jaar ‘Against The Grain‘ en in augustus dit album. Het toppunt qua roem en muzikale grootheid brak hier aan voor de man uit Ballyshannon.
De versiersels, hartje en het vogeltje op de hoes is een afbeelding die je meer associeert met een kleurrijke inktvlek gedragen door een matroos uit de bouquet reeks. Een wat kitscherige keuze om uit te drukken wat je voelt, hoogstens kun je bewondering hebben voor de durf om jezelf zo te tonen. Niet  iedere artiest lukt het om goed te  zingen over vriendschap, liefde, sex en verdriet, deze thematiek wordt al snel te klef en zoet gesuikerd. In alles wat hij zingt blijft Rory Gallagher oprecht. Een man die geraakt door het leven begrijpt en voelt waarover hij zingt.

Een blik in het cd rek wijst op de overeenkomst tussen deze albumhoes en latere van Leonard Cohen. Bijna hetzelfde hartje en vogel prijken naast de naam van de artiest. Beide artiesten wiens teksten in teken stonden van de liefde, schoonheid en de hoop aan het einde van een donkere periode. Metaforen die passen bij de gebruikte symbolen op de hoes. Al hebben de heren qua levensloop en muziek niet zoveel met elkaar te maken. Een gelijkenis die het niveau van de fun fact niet echt overstijgt.
Het samenspel met de muzikanten die op het album hebben meegespeeld verdient de aandacht, een vermelding voor de mannen die deze muziek mee hielpen tot leven te komen is op zijn plaats. Als een organisch wezen achter de stem bewegen ze mee met de tekst. Juist een genre als de blues is zo gebaat bij de inzet van brede instrumentarium. De toevoeging van toetsen, blazers of viool maakt de muziek meer dimensies krijgt boven de geijkte 6/8 maat, de inkleuring van de getrokken lijntjes van de stem en gitaar. Om zo terug te komen op de tattoo metafoor.

Op het middelpunt  van stijlen ligt de kracht van Rory Gallagher, zo blijkt ook uit dit album een van de giganten uit de popmuziek was. Op het midden van die overgang van sferen en gevoelens staat hij als bluesman die het allemaal verwoordt in tekst en muziek. Diezelfde ‘crossroads’ waar Robert Johnson ook overheen stak.


Tracklist:
01. Tattoo’d Lady
02. Cradle Rock
03. 20:20 Vision
04. They Don’t Make Them Like You Anymore
05. Livin’ Like a Trucker
06. Sleep on a Clothes-Line
07. Who’s That Coming?
08. A Million Miles Away
09. Admit It
10. Tucson, Arizona (bonus)
11. Just A Little Bit (bonus)

Website: Rory Gallagher


Ook op Blues Magazine ...