Roger Daltrey – The Who’s Tommy Orchestral
Format: CD – LP – Digital / Label: Polydor Records
Releasedatum: 14 juni 2019
Tekst: Peter Marinus
Als je het over “Classic Rock” hebt kan je met geen mogelijkheid om de rockopera ‘Tommy’ heen. Deze opera bestaat dit jaar 50 jaar en werd geschreven door Pete Townshend en in 1969 als dubbelaar door The Who uitgebracht. Het verhaal over de autistische Tommy mag als bekend worden verondersteld en ook de muziek is wereldwijd bekend.
Na een symfonische versie samen met het London Symphony Orchestra (en de nodige muzikale gasten) in 1972 en de soundtrack van de verfilmde Tommy in 1975 is er nu dan ,ter gelegenheid van het 50-jarige jubileum, een orkestrale versie met zanger Roger Daltrey en nieuwe orkestraties van David Campbell.
Ik moet eerlijk bekennen dat er bij mij de nodige twijfels naar boven kwamen. Een uitvoering van Tommy zonder Pete Townshend, en de overleden John Entwistle en Keith Moon? Blijft er dan nog wel wat over van de rock klassieker?
Ik kan echter met een gerust hart dit album aanraden aan elke rockliefhebber.
Daltrey en Campbell hebben het voor elkaar gekregen om de klassieker van een verfrissende energie te voorzien. Dit aan de ene kant door de magistrale sound van het Budapest Scoring Orchestra onder leiding van producer Keith Levenson en aan de andere kant de nog steeds magistrale stem van Roger Daltrey. Hij mag dan 75 jaar zijn maar zijn stembanden lijken nog lang niet versleten te zijn.
En laten we de band ook niet vergeten. Een band, die bestaat uit leden van The Who’s toerband, namelijk Simon Townshend (zang, gitaar, ja…de zoon van), Frank Simes (gitaar), Scott Devours (drums), Jon Button (bas) en Loren Gold (keyboards).
De liveopnames voor dit album werden gemaakt in New York en Boedapest. Het is niet nodig, om elk nummer van Tommy te bespreken. Elk nummer is namelijk bekend. Bij de prachtige bombast van de opener Overture pink ik toch echt een traantje weg. Wat blijft deze muziek toch mooi!
Verder valt op dat Simon Townshend’s stem verdraaid veel weg heeft van zijn vader’s stem. Luister maar eens naar It’s A Boy. Drummer Scott Devours had de, naar mijn idee, ontzettend zware rol om Keith Moon’s woeste drumgeluid te benaderen. En ik moet zeggen, dat hij bijna net zo maniakaal klinkt als Moonie.
Het Budapest Scoring Orchestra klinkt prachtig en pompeus. In Amazing Journey klinkt het orkest haast Oosters. En dan die stem van Roger Daltrey! Hij is gewoon in topvorm op dit album en heeft in nummers als 1921, Eyesight To The Blind (The Hawker) en I’m Free nog net zoveel power in zijn stem als in de 60’s.
Ook prachtig om te horen is de publieks particiatie in We’re Not Gonna Take It.
Ik neem mijn pet diep af voor Roger Daltrey en David Campbell, die het voor elkaar hebben gekregen om de 50-jarige Tommy zo ontzettend verfrissend en krachtig neer te zetten. Met recht dus een Classic Rock album!
Tracklist:
01. Overture
02. It’s A Boy
03. 1921
04. Amazing Journey
05. Sparks
06. Eyesight To The Blind (The Hawker)
07. Christmas
08. Cousin Kevin
09. The Acid Queen
10. Do You Think It’s Alright
11. Fiddle About
12. Pinball Wizard
13. There’s A Doctor
14. Go To The Mirror
15. Tommy, Can You Hear Me
16. Smash The Mirror
17. Refrain – It’s A Boy
18. I’m Free
19. Miracle Cure
20. Sensation
21. Sally Simpson – Gospel Piano Interlude
22. Welcome
23. Tommy’s Holiday Camp
24. We’re Not Gonna Take It
Website: The Who
Simon is de broer van Pete en dus niet de zoon