Robin Trower – Coming Closer To The Day
Format: CD – LP – Digital / Provogue – Mascot Label Group
Releasedatum: 22 maart 2019
Tekst: Stan van der Lugt
Robin Trower is een levende legende onder de liefhebbers van bluesy gitaarrock.
De voormalige The Paramounts en Procol Harum gitarist heeft alweer een 40-jarige (!) solocarrière achter de rug en weet blijkbaar niet van ophouden. Gelukkig maar voor zijn trouwe fans want de inmiddels 74-jarige Trower (9 maart 1945) levert al jarenlang studio albums van hoge kwaliteit af.
‘Coming Closer To The Day’ is alweer album nummer zoveel (de tel ben ik kwijt).
De titeltrack lijkt weinig aan de verbeelding over te laten. Komt inderdaad het einde in zicht voor onze grote held? Nou dat valt gelukkig allemaal best mee. Zo negatief is het allemaal niet maar Trower heeft wel een realistisch kijk op het leven nu hij ouder wordt. Zo vraagt hij zich af in Lonesome Road of het niet eens tijd wordt om te stoppen met toeren. Als fan huiver je bij die gedachte, maar goed het is niet anders.
De totstandkoming van het album is een aardig stukje huisvlijt geweest want, afgezien van de drums, bespeelt Trower alle instrumenten en neemt hij ook nog de vocalen voor zijn rekening.
Bij de eerste luisterbeurt is het nog even wennen maar na twee of drie keer afspelen blijkt hoe rijk en gevarieerd dit album is geworden. Het gitaarwerk van de meester staat op een hoog niveau maar dat zijn we al jaren gewend van de sympathieke Brit.
De twaalf songs zijn gedrenkt in de blues en Trower weet met zijn krachtige en onnavolgbare spel op zijn Stratocaster de luisteraar te boeien met zijn typerende bluesrock. Hoogtepunten te over en die ga ik dus maar niet benoemen.
Trower wordt nog weleens de “witte Hendrix” genoemd en deze reputatie maakt hij weer volledig waar.
Tracks:
01. Diving Bell
02. Truth or Lies
03. Coming Closer To The Day
04. Ghosts
05. Tide Of Confusion
06. The Perfect Wrong
07. Little Girl Blue
08. Someone Of Great Renown
09. Lonesome Road
10. Tell Me
11. Don’t Ever Change
12. Take Me With You
Website: Robin Trower
Goed verhaal Stan, ik denk er net zo over.
Diving Bell klinkt erg mooi en dan volgt de rest in een bluessfeer.
Lonesome road zit in ieder geval in zijn repertoire.Met zijn heerlijke uithaal in de solo.
Misschien doet hij na deze tour ook nog iets in Europa.
Ik hoop het na het afzeggen in Haarlem.
Even een aanvulling op Robin Trower. Toen ik 17 jaar was en voor het eerst de blauwe hoes van zijn eerste album in handen had, zij de medewerker van de platenzaak, deze ga ik even in de winkel opzetten. Dit was in Amsterdam bij Boudisk. Erg hard en op deze zaterdagmiddag had Robin er vele fans bij! Ik wist niet wat ik hoorde, net Sabbath bloody Sabbath aangeschaft ook een meesterwerk,Black Sabbath. Ik was opgegroeid met Cream, Leslie West, mountain en Black Sabbath. Vooral stormy monday van Mountain deed me sidderen! Vooral die langzame keiharde uithalen van deze gitaarmeesters. Robin sloeg wel eerder open voor andere gitaarmelodie., Vooral In city dreams en Caravan to Midnight zijn erg mooi. Tijdloos! Hij had in die tijd een meesterzanger Jimmy Dewar Deze schot stond vaak stijf van de zenuwen op de planken, en dronk zich vaak moet in. Deze trio formatie trower dewar en Lordan waren vooral in de States publiekstrekkers en die foto van zijn live album toonde aan dat het vol zat. Midden in de jaren zeventig waren hun “”top of the bill”‘en trokken ze 60 tot 70.000 mensen! en sloten ze de festivals af.