Philip Kroonenberg – Some More Time
Format: CD – LP – Digital / Label: Excelsior
Releasedatum: 27 september 2019
Tekst: Fons Delemarre
De foto’s op de cover van ‘Some More Time’, het meest recente album van Americana-veteraan Philip Kroonenberg, beloven niet veel goeds. Een lege, cleane wachtkamer in het ziekenhuis, een verlaten strand en donkere wolken die zich dreigend samenpakken. Dat belooft niet veel goeds…
En dat klopt. Kroonenberg schreef de teksten voor ‘Some More Time’ gedurende de vele, vele uren die hij wachtend in ziekenhuizen doorbracht. Hij was daar omdat zijn vrouw –en hij dus ook- geconfronteerd werden met een onverwachte en ongenode gast.
Zoals hij zegt in That Was The Day: “That was the day that cancer came to live in our sweet home. A minute ago we could still believe there was nothing wrong, but that was the day that cancer came to live in our sweet home.”
Natuurlijk is de wachtkamer in het ziekenhuis vaak een deprimerende plek, zeker als je daar moet afwachten hoe het met je geliefde af gaat lopen. Desondanks (of misschien wel juist daardoor) ontstonden volgens Kroonenberg de ideeën en de teksten, op die zakelijke en medische locaties, vanzelf. Inspiratie blijkt maar weer eens een onnavolgbaar fenomeen te zijn.
Luisterend naar Kroonenberg beleef je een beetje wat hij heeft meegemaakt-en vooral-hoe hij daar mee omgaat. De muziek, de klank, de toon van het album laat dat duidelijk horen. ‘Some More Time’ ademt niet alleen maar narigheid, zorgen en onzekerheid. Kroonenberg koestert de warme liefde tussen zijn vrouw en hem (vele liedjes) en realiseert zich de waarde van goede, dierbare vrienden (I Am Not Alone).
Acceptatie blijkt het motto in huize Kroonenberg te zijn, daar helpt geen lieve Heer aan (No Use Praying). Ondertussen realiseert Kroonenberg zich in Holding On: “Then I Had to learn about love, but there was no one to teach me. Untill I met you, you taught me how to love you, and told me that I can.”
De muziek op ‘Some More Time’ past perfect bij de sfeer die de teksten van het album uitstralen. Want ondanks de zware thematiek staan er op ‘Some More Time’ dertien opvallend luchtige liedjes met de onmiskenbare Kroonenberg-groove.
Zo nu en dan Latin-achtig ingekleurd, maar altijd sober en vrijwel honderd procent akoestisch. Hier en daar een klein drummetje (Jeroen Kleijn), wat percussie en een paar extra gitaar- en pianolijntjes. Op bijna alle songs horen we een vrouwelijke tweede stem. “Dochter Patsy”, zegt vader Philip trots. “En op That Was The Day en I Am Not Alone speelt mijn andere dochter Dunja piano!” Zelf speelt hij akoestische en elektrische gitaar, ukelele en mondharmonica. Opvallend is de aanwezigheid van Hermine Deurloo, die op een paar nummers onnavolgbaar en fraai chromatische mondharmonica speelt. Producer Reyer Zwart speelt bas, diverse gitaren en banjo op het album, dat in de studio van Excelsior is opgenomen.
Kroonenberg is al jarenlang een verteller pur sang, die op ‘Some More Time’ dicht bij de luisteraar komt zitten en nuchter vertelt over wat hij en zijn vrouw hebben meegemaakt. Het resultaat is een zeer persoonlijk album. Als begenadigd songwriter zorgt Kroonberg er voor dat het nergens loodzwaar of klagend wordt. Eerlijk en echt is het wel. “Trying to put down in words what’s happening in our little world, so you can remember how it felt, when it’s all disappeared into the past.” Kippenvel…
Tracks:
01. Some More Time
02. Traveling
03. Love To Hate
04. Streets
05. No Use Praying
06. Changed
07. I Am Not Alone
08. Flowers
09. Dna
10. That Was The Day
11. Holding On
12. Being Together
13. The Best Song
Website: Philip Kroonenberg
We horen graag je mening! Voeg reactie toe