Papa Juke – Out Of The Blues
Format: CD/ Label: Eigen beheer/ Release: december 2011
Cosmox.nl, Blues CD’s online bestellen
Tekst: Hans Wolven
Papa Juke is blues met een verschil, blues met een erfenis, blues met een houding. Hun bedwelmende en besmettelijke originele geluid is moedig creatief en verleidelijk dansbaar. Papa Juke bestaat uit Christine Webb op bas en zang, Dave Dougherty op gitaar en zang, Mad Dog Friedman op mondharmonica en zang en Dan Creco op drums.
Hun cd Out of the blues kenmerkt zich door de gedrevenheid en het plezier van muziek maken. Deze groep weet op een wel heel speciale manier de blues te brengen. Dragend op het perfecte basspel en de vocale inbreng van Christine gaat de groep wegen in die een ander nog niet heeft bewandeld.
Ik heb toch heel wat blues voorbij horen komen in de afgelopen jaren, maar dit klonk wel heel uniek. Het begint al bijzonder met het nummer Never Lost Love. Dave Dougherty laat even horen dat hij er is, samen met Dan Creco. Dan komen de anderen in beeld met hun vocale inbreng.
Verrassend, zo zou je de opening kunnen noemen. Sizzle, het tweede nummer gaat van start met een lekker lopende bas. Christine volgt uitstekend met haar stem. I am Ready for action tonight, zo begint dit nummer, en ik kan mij voorstellen dat een Live optreden van Papa Juke zo zou kunnen beginnen. Mad Dog Friedman heeft een behoorlijke partij in dit nummer. Hij volgt op de achtergrond. Ook weer een apart arrangement.
Well Babe, klinkt mij bekend in de oren. Het swing gehalte komt lekker boven drijven, mede door Friedman. Het samenspel tussen de mondharmonica en de bas is werkelijk van grote klasse.
Love Ladder, nummer vier van deze schijf geeft je de indruk om mee te moeten springen op de denderende trein. Christine zingt als een voorzanger en dan gaan Dave Dougherty en Mad Dog Friedman los. Het arangement klinkt misschien niet helemaal als blues, maar de muziek wel degelijk.
Grocery Store, doet mij direct denken aan Bo Diddley. Zeker het gebruik van zijn ritme. Ook hier weer bijna het opzeggen van de tekst in verhalende vorm. Het klinkt heel bijzonder. Het had zelfs een arrangement kunnen zijn van Dr. John.
Delivery Man, nummer zes, komt binnen als een langzaam op stoom komende trein. Maar de trein blijkt een stoptrein te zijn, die niet helemaal op volle toeren komt. Dit nummer blijft wat hangen.
Never Enough, daar komt Christine met haar bas binnen. Samen met de mondharmonica lijkt dit een samenspel van een autotoeter met een basgitaar.
Het gitaarspel van Dave Dougherty past hier geweldig en dan de voortdreinende mondharmonica. Het is een samenspel dat je niet zo vaak hoort.
Blused And Confused, nummer acht alweer gaat lekker relaxed van start. Christine opent lekker met haar stem en basgitaar. Door de inbreng van Mad Dog Friedman op zijn mondharmonica drijft dit nummer als het ware.
Mojo Queen. Het nummer gaat van start met het tikken van de maat op een ketel, denk ik. Een opzeggende stem volgt. De bas heeft de riff te pakken. Iedereen komt aan bod in dit nummer. En eveneens zoals al eerder bij andere nummers opgemerkt, een bijzonder arrangement. Zou zo ook kunnen passen in de sfeer van Dr. John.
Weak and Weary is het sluitstuk van deze bijzondere schijf. Als een echte bluesband sluiten ze hier af. Christine drijft het nummer op met haar stem en haar bas. Mad Dog Friedman perst nog behoorlijk wat lucht door zijn mondharmonica. Toch is hier het arrangement wederom niet alledaags.
Deze cd weet zo te boeien, dat je nieuwsgierig gaat worden naar meer. Een bijzonder album van een bijzondere groep. Christine speelde o.a.voor Joe Bonamassa en Bernard Allisson.
Christine ’s basspel omvat vele stijlen. Haar levendige prestaties en geweldige vocale talent is precies Papa Juke ’s unieke sound. Een klasse cd !!
Website artiest: www.papajuke.com
We horen graag je mening! Voeg reactie toe