Muddy Waters 100
A Tribute From John Primer And Special Friends
Label: Raisin’ Music Records
Releasedatum: 24 juli 2015
Tekst: Rien Wisse
Op 4 april jl. zou Muddy Waters honderd zijn geworden. Die leeftijd heeft hij bij lange na niet gehaald, want de op 4 april 1915 geboren bluesicoon reisde op 30 april 1983 definitief af. Niettemin waart zijn geest nog altijd rond. Op 43rd Street in Chicago, staat op een bankje in het L-(trein)station zijn afbeelding en heet een deel van de straat Muddy Waters Drive. Verderop wordt de straat doorkruist door South Parkway, waaraan Muddy woonde. Bandleden Pee Wee Madison en Willie ‘Big Eyes’ Smith woonden tot aan het einde van hun leven aan het kruispunt 43rd/South Parkway. Andere medemuzikanten (Otis Spann, Paul Oscher) logeerden in het souterain van Muddy, waar de repetities plaatsvonden.
Wie Muddy ooit aan het werk heeft gezien, begrijpt waarom hij zo’n legende is. Nadat de band met twee nummers had geopend, kwam Muddy op om met ‘Mannish Boy/Hoochie Coochie’ te openen en meteen had hij het publiek bij de strot. Het repertoire dat volgde had als steevaste hoekstenen ‘Still A Fool’, ‘I’m Ready’, ‘Can’t Get No Grindin’’ en als afsluiter ‘Got My Mojo Working’.
De in blakende vorm stekende John Primer, die in Muddy’s laatste band speelde, voert ze gedreven en met gastbijdragen van James Cotton, Johnny Winter, Bob Margolin, Gary Clark Jr., Billy Branch, Shemekia Copeland en Derek Trucks, schitterend uit. Producer Larry Skoller is niet over één nacht ijs gegaan. Hier wordt bevlogen gespeeld in nummers die in sommige gevallen een geheel nieuwe interpretatie hebben gekregen. Aardig is ook dat niet is gekozen voor uitsluitend obligaat repertoire. Zo ontbreken ‘She’s Nineteen Years Old’, ‘Blow Wind Blow’ en ‘Baby Please Don’t Go.
De cd zit verpakt in een schitterend uitgevoerde hardgebonden digipak, met uitgebreide geschiedschrijving, informatie per nummer (inclusief vermelding van het jaar waarin de versie van Muddy is uitgebracht) en een selectie aan foto’s vanaf Muddy’s jeugd op Stovall’s Plantation, Mississippi, zijn Chessjaren en natuurlijk met popidolen als Clapton, Stones, Winter voor wie hij een God was. Een gepast eerbetoon aan de man wiens compositie ‘Rollin’ Stone’ een Engelse band en het grootste Amerikaanse muziektijdschrift hun naam bezorgde. Mick Jagger deed daarover in een dubbelinterview met een hotemetoot van het Amerikaanse tijdschrift een onvergetelijke uitspraak: ‘Wees maar blij dat deze band zich ooit zo noemde, anders had jouw blaadje wellicht Herman’s Hermits geheten’.
1. Got My Mojo Working
2. Still A Fool
3. I Be’s Troubled
4. I’m Ready
5. Mannish Boy
6. Rosalie
7. Why Don’t You Live So God Can Use You
8. Good News
9. Trouble No More
10. She Moves Me
11. Can’t Get No Grindin’
12. 40 Days And 40 Nights
13. Last Time I Fool; Around With You
14. I Feel So Good
15. Feel Like Going Home
We horen graag je mening! Voeg reactie toe