Mud Morganfield & Kim Wilson – For Pops, a tribute to Muddy Waters
Format: CD / Label: Severn Records, Inc. / Released 2014
Tekst: Jan Hogenberg
Je wandelt langs de Chicago River en komt uiteindelijk terecht in Dearbornstreet en opeens hoor je door een openstaande deur van “The House Of Blues” het zuigende en pompende bluesritme klinken. Je wordt gelijk naar binnengezogen door de aantrekkingskracht van de opzwepende gitaar en mondharmonica, maar vooral omdat je denkt de stem van Muddy Waters te herkennen. Eenmaal binnen en dan weet je het helemaal niet meer, droom ik of staat hij er echt?! Een stem uit duizenden ter herkennen en met een fantastisch spelende band die weet hoe je deze pure Chicago Blues neer moet zetten. Echter bij navraag bij de barman komen we er achter dat dit niet zijn halfbroer Big Bill is, want we wisten natuurlijk al dat Muddy al lang niet meer onder ons was, maar zijn oudste zoon Larry.
Mud “Larry” Morganfield is de oudste zoon van Muddy en Mildred McGee, een van de vele buitenechtelijke relaties, en geboren in 1954. Mud Morganfield lijkt griezelig veel op zijn ouwe heer en mag zich gelukkig prijzen met dezelfde stem.
Mud is pas muziek gaan maken op zijn dertigste toen vaderlief allang gestorven was en heeft inmiddels al twee studioalbums gemaakt, “Son Of A Seventh Son” (2012) en “Fall Waters Fall” (2008).
Op deze tribute “For Pops” laat Mud ons genieten van geweldige blues met een zeer ervaren band waaronder Kim Wilson, The Fabulous Thunderbirds, die met vlijmscherpe harmonica de baritone vocalen van Mud ondersteund. De band bestaat verder uit bluesveteranen Billy Flynn en Rusty Zinn op gitaar, Barrelhouse Chuck op piano, Steve Gomes, sideman van Ronnie Earl, op bas en drummer Robb Stupka.
Deze ode aan zijn vader doet hij met verve, echter wel met eigen stijl. Verwacht geen greatest hits, maar gewoon een paar heerlijke herkenbare nummers, “I Want To Be Loved ”, “Nineteen Years Old”, maar ook het onbekendere zelfgeschreven werk van Muddy Waters zoals “Gone To Main Street”, “Still A Fool” en “Blow Wind Blow”.
Mud Morganfield stond dit jaar op menig blues en rootsfestivals in België, ((Ge)Varenwinkel Festival), Engeland en Ierland (Harvest Time Blues), en in een aantal kleinere zalen in Nederland waaronder Paard van Troje en North Sea Jazz Club.
Met deze herinnering aan het grote voorbeeld van de Rolling Stones zullen we het moeten doen totdat hij door de programmamakers van de vele muziektheaters en bluesfestivals in Nederland weer wordt overgehaald om de grote oversteek te maken.
Tot die tijd maar blijven dromen dat je in Chicago loopt als je dit album beluisterd.
01. Gone To Main Street
02. Just To Be With You
03. I Don’t Know Why
04. I Want You To Love Me
05. Still A Fool
06. My Dog Can’t Bark
07. She’s Got It
08. I Love The Life I Live, I Live The Life I Love
09. Blow Wind Blow
10. Nineteen Years Old
11. I Want To Be Loved
12. Trouble No More
13. I Just Want To Make Love To You
14. She Moves Me
mooi verhaal en goede foto’s ! ben zelf van 1954 – goed bouwjaar, muziek-minnend ook !!!!!