Format: Cd, Vinyl, Digital
Label: Redtone Records
Release: 14 oktober 2022

Tekst: Jos Verhagen

De aanhouder wint dat is een gezegde wat van toepassing is op Miko Marks. Deze zangeres stond als 15 jarige al op het podium in de beroemde Carnegie Hall New York, met the Madrigals, een klassiek koor. Het was niet haar ding soul gospel en vooral country daar voelde ze zich meer in thuis. In 2005 en 2007 nam ze twee country albums op met haar zoon, toen 11 jaar en begenadigd gitarist. De familie band zou maar kort bestaan, het viel voor een zwarte vrouw niet mee in de Country wereld. Ze keerde de muziek de rug toe en weidde zich aan haar gezin en werk. Tussendoor trad ze nog wel eens op als zangeres in cover bands tot ze The Bill Pickett Rodeo bezocht een rodeo wedstrijd voor de zwarte Cowboy’s. Ze voelde dat het tijd was terug te keren aan het muziek front. Ze zocht twee vrienden op uit haar cover band tijd, Steve Wyreman die inmiddels een veel gezocht gitarist, songwriter en producer was en Justin Phipps die net een eigen platenlabel had opgericht. De connectie, de klik was er direct en Feel like going home is hun tweede album samen.

Muziek in een hokje stoppen is wat een recensent graag doet om zijn lezers/luisterpubliek richting te geven, dat was voor deze plaat niet nodig. Het gevoel dat ik bij deze plaat kreeg overstijgt elk genre, goede muziek heeft geen hokje nodig. Feel like Going Home kun je op meerdere manieren uitleggen, is het terug naar de blues, of toch de country, ik leg het uit als terugkeren naar je roots en muziek maken waar je je goed bij voelt. De openings tracks Feels like going home en one more night zijn heerlijk blues, roots of zo gewild country nummers maar met fijne gospel koortjes. Na dit vrolijke begin brengt het nummer River de rillingen op je lijf, dit is muziek in zijn puurste vorm. “Take my body take my soul never let me go”. Op de gevonden stroom, The river, neemt Miko Marks je mee, Steve Wyreman, Justin Phipps en Brian Braziel doen muzikaal de rest, fantastisch nummer. Miko Marks is een zangeres die zich met gemakt door genres heen beweegt, de steel pedal geeft This time country mee maar soul in haar stem laat het meer zijn dan country alleen.

 
Peace of mind, is een soulvolle ballad van wonderlijke schoonheid; het vinden van je innerlijke rust kan al je problemen overwinnen zo bezingt Miko in dit nummer, de verstilde gitaarsolo van Steve Wyreman draagt bij aan de kracht van dit nummer. De upbeat shuffle Trouble brengt met heerlijk mondharmonica en knisperende gitaarwerk je weer terug in de blues. De terugkeer naar het moederschap bezigt ze in the good life, openlijk uitkomend voor haar dromen, bezingt ze ook de offers die heeft gebracht als moeder. Dit soort inkijkjes in haar persoonlijke leven maken dit zo’n mooi album. Veelzijdigheid kenmerkt Miko Marks, een schoolvoorbeeld hiervan is de gospel Deliver me, ook die jankende gitaar in de achtergrond draagt de pijn uit. Vanuit de gospel duiken we de swamp in met The other side, weer zo’n wending in dit album, een album dat je blijft verbazen. De echte country komt boven in de ballad Lay your burden down, ontroerend en wat een manier om zo de pijn van verlies van je af te kunnen zingen. Het album besluit met de enigste cover op dit album, Lee Bob Watson’s Jubilee. Een nummer dat verhaald hoop en vergiffenis en is een mooie lied als afsluiting van dit album.

Miko Marks een veelzijdig zangeres die met haar Resurrectors een wondermooi album aflevert vol blues, soul gospel en country,. De veelzijdigheid van deze vrouw en haar band kent geen grenzen. Samen met hun debuut album Our Country, een album dat je zeker moet beluisteren.

Tracklist:
1. Feel Like Going Home
2. One More Night
3. River
4. This Time
5. Peace of Mind
6. Trouble
7. The Good Life
8. Deliver Me
9. The Other Side
10. Lay Your Burdens Down
11. Jubilee

 
Website: https://www.mikomarks.com/


Ook op Blues Magazine ...