Mark Pontin Group – Textures
Format: CD / Label: Mochee Records/Sonic Rendezvous
Releasedatum: 1 april 2016
Tekst: Jan Hogenberg
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat een recensie schrijven niet altijd vanzelf gaat. Soms moet je gewoon ervoor gaan zitten en diep nadenken en soms vloeit het ervan zelf uit. Dit keer dus een lastige, maar evengoed een leuke onderneming om er iets van op papier te zetten.
Ik begin dit keer bij Walter Trout. Deze man heeft mij in de loop der jaren altijd geboeid en doet net als vele anderen ook verrassende ontdekkingen. Zo was hij een aantal jaren geleden te gast op het Ribs & Blues Festival te Raalte waar hij het slotstuk van het weekend mocht doen. Alvorens hij begon moest hij even kwijt dat de avond qua muziek er niet beter op zou worden omdat voor hem net The Brew van het podium stapte. Deze jonge gasten, met toen nog een meespelende vader op bas, speelden werkelijk alles plat met overtuigende classic bluesrock. Walter deed zijn set op geheel eigen wijze en was daarmee de publiekstrekker, maar The Brew had bij velen goede herinneringen achtergelaten.
Zo stond Walter Trout vorig jaar ook in het mooie Carré. Volgepakt met de echte bluesfanaten. En wederom werd een ieder verrast door een memorabele support-act. SIMO uit Nashville. Meedogenloze bluesrock welke bij velen de oorhaartjes plat heeft geslagen. Walter weet hoe hij zijn publiek warm krijgt en goede herinneringen achter kan laten. Hij weet dus blijkbaar goed waar de voortzetters van goede bluesmuziek vandaan komen.
Zo ook voor de Mark Pontin Group, een topper in dit genre. Met het uitbrengen van het debuut album ‘Days Of Destiny’ riep Walter wederom naar zijn fans: KICK-ASS BAND!!
En inderdaad, ik moet het album een aantal malen goed beluisteren en moet uiteindelijk tot diezelfde conclusie komen. Dit album is namelijk niet zomaar te labelen aan het bluesrock genre zoals al gauw wordt gedacht als Walter Trout zo’n uitspraak doet.
Het album ‘Textures’ is wat het label proces een moeilijke. Deze titel is dus ook niet zomaar een titel. Textures kan verwijzen naar de structuur van het album maar betekent ook de bewerking aan een stof meegeven zodat er een ander indruk van het product ontstaat, een ander gevoel of beleving. Ik denk dat dit laatste zeker op dit album van toepassing is. Want Mark Pontin grossiert in diversiteit qua stijlen waardoor je telkens met een andere invalshoek naar dit album luistert.
Mark Pontin geeft elk nummer zijn eigen bewerking mee waardoor elke track anders is en veel variatie biedt voor de luisteraar. Soms net iets te veel of net niet in de juiste volgorde qua opbouw. Zo start het album met het stevige bluesrock nummer Outside Inside, op Amerikaanse leest gemaakt. Echter daarna volgt een westcoast-achtig popnummer. In dit nummer Change is de harmonie tussen zang en band het patroon met een kleine uithaal naar blues middels een mooie gitaarsolo. Dit nummer staat eigenlijk haaks op het volgende Three Days.
Deze track laat ons zeer rauwe, harde bluesrock vol psychedelische uithalen horen. Jimi Hendrix meets Black Sabbath. Vervolgens slaat de wijzer weer volledig de andere kant op middels het soft rock/easy listening nummer Rising Up Before Dawn. Blijkbaar moest de inspiratie keer op keer uit een ander vaatje worden getapt. Gelukkig hervindt Mark Pontin zich hierna een fantastisch progressief bluesrocknummer, Delirious, waarvan Joe Bonamassa nog wat kan leren.
Na deze krachtpatser komt er weer een wending in het album. De blues krijgt een nieuwe toevoeging in het bewerkingsproces. In The Middle is een instrumentaal hoogstandje van bluesrock met jazz improvisaties. Mark Pontin laat hier een ware meester in zichzelf horen.
Deze zelfde progessieve jazz invloeden krijgt het nummer The Sea mee waarbij de gelijkenis naar Steely Dan wordt getrokken. Het jazzy intro van het nummer wordt fenomenaal opgebouwd en krijgt een fantastisch eindstuk ingeweven vol bluesrock á la Bonamassa.
Illusion begint sterk met stevige riffs en gaat over in een intellectueel muziekstuk vol diverse wendingen. Jazz, blues en prog door elkaar geweven. Zeer indrukwekkend want de uiteindelijke gitaarsolo maakt dit nummer wederom een topstuk.Good Stuff is ook zo’n voorbeeld van een andere bewerking toevoegen aan het materiaal. Ditmaal zorgt een met funk overgoten bluesnummer weer een geheel andere kijk op deze band.
Three Wishes part 1 en 2 zijn voor mij de topstukken van dit meesterwerk. Blues op z’n best waarvan de live uitvoering wellicht nog verder uitgebouwd zal worden. Beide stukken sluiten naadloos op elkaar aan ondanks de andere maat en stijl. Hieruit blijkt niet alleen de virtuoosheid van Martin Pontin maar ook zijn veelzijdigheid qua tekstschrijver en vooral zanger.
Het album sluit af in stijl. Een mooi ingetogen akoestisch werkje. Zo blijkt maar dat veel variatie in een album ook voor veel verrassingen zorgt. Een klasse album. Live zal deze band voor het grote na-effect kunnen zorgen, KICK ASS!
Tracklist:
01. Outside Inside
02. Change
03. Three Days
04. Rising Up Before Dawn
05. Delirious
06. In The Middle
07. The Sea
08. Illusion
09. Good Stuff
10. Three Wishes Part 1
11. Three Wishes Part 2
12. Going Home
Website: Mark Pontin Group
We horen graag je mening! Voeg reactie toe