Marianne Faithfull – Rich Kid Blues
Format: CD – LP – Digital / Label: Demon Records
Releasedatum: 19 juli 2018
Tekst: Paul Op den Kamp
Dat de term blues in de titel voorkomt is een understatement. Tijdens de opnames was het een en al ellende in het leven van Marianne Faithfull. Uit die periode kwam een album dat een essentiële tussenfase zou blijken, zonder ‘Rich Kid Blues’ geen ‘Broken English’ of ‘Strange Weather’.
De jaren zeventig beginnen slecht voor Faithfull. Platenlabels hebben na het uitblijven van nieuwe hits geen interesse in haar. Er volgt een tijd waarin Faithfull zich steeds verder verliest. Ze probeert op een gegeven moment zelfs zelfmoord te plegen. Uit angst voor verslaving en wat dit met haar doet, verbreekt ze haar relatie met Mick Jagger. Toch blijft haar verslaving een grote rol in haar leven spelen. Iedere dag gaat ze ziek van de heroïne in Soho op een muurtje zitten, hier verpoost ze haar dagen, stoned en doodongelukkig. Totdat producer Mike Leander haar vindt. Hij zegt haar dat ze als zangeres nooit de kans heeft gehad om een volwassen album te maken. Hoewel het Marianne weinig uitmaakt op dat moment, stemt ze toe een album op te nemen. Werk levert tenminste geld op voor drugs.
‘Rich Kid Blues’ is een naargeestig album dat je bijna niet voor je plezier luistert. Het volume van de zangeres is verzwakt door het drugsgebruik en de rokerige diepe stem van later ontbreekt nog.
Spookachtig ver zweeft ze van de muziek, de uitzichtloosheid en angst die haar omklemde walmt je tegemoet. De Bob Dylan covers die Faithfull hier zingt, lijden het zwaarst onder de donkere sfeer. Baby Blue en Johanna zijn hier grimmige skelet-achtige junkies die door het nachtmerrie bos dwalen.
Het album heeft een zeer spaarzame begeleiding, een licht folky gitaarspel, drums en orgel. Alsof Mike Leander dacht Sandy Denny of Joan Baez voor zich te hebben. Beide zangeressen die in die tijd soortgelijke instrumenten gebruikte. Maar waar dit bij die dames leidde tot serene, hippie liedjes, klinkt het bij Faithfull als een wolk van doem. Alsof de muzikanten achter die verre zangstem vol drugs het geluid maar opvulde.
Neem ook de oorspronkelijke foto op de hoes, de gemaaktheid druipt ervan af. De foto beoogt haar te portretteren als Carole King of Joni Mitchell. De lege ruimte achter haar bijna als metafoor voor hoe ver ze van de werkelijkheid stond.
Je zou bijna blij zijn dat het label toen besloot om het album niet uit te brengen, een gegarandeerde flop. Het verscheen uiteindelijk pas in 1985 toen de carrière van Faithfull weer in de lift zat. Toch is in deze zee van problemen een lichtpuntje. Na het opnemen van ‘Rich Kid Blues’ keerde Marianne terug naar haar muur. Waar ze vervolgens weer werd afgehaald, deze keer om een country album te maken. Even curieus maar nu scoorde ze een hit, het nummer Dreaming My Dreams. Door dit succes en dito stijgend zelfvertrouwen begon ze weer liedjes te schrijven. Materiaal dat uiteindelijk de klassieker ‘Broken English’ zou worden. Waarmee de eerste stap werd gezet om alle problemen te overwinnen.
Als fan krijg je wel de blues van de manier waarop de platenlabels omgaan met het album. Haast ieder jaar verschijnt het wel, in een goedkope versie met altijd een nieuwe foto op de hoes. Of soms met een andere titel. Een respectloze manier van omgaan met het werk van deze grote zangeres. Toevallig komt binnenkort haar nieuwe album uit. Een teken dat ze gelukkig alle ellende van vroeger achter zich heeft gelaten.
Tracklist
01. Rich Kid Blues
02. Long Black Veil
03. Sad Lisa
04. It’s All Over Now, Baby Blue
05. Southern Butterfly
06. Chords Of Fame
07. Visions Of Johanna
08. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry
09. Beware Of Darkness
10. Corrine, Corrina
11. Mud Slide Slim
12. Crazy Lady Blues
Website: Marianne Faithfull
nog steeds een mooie vrouw met een hele aparte stem
so beautiful !!