Recensie: MAARIS – Time (EP)
Format: CD / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 27 oktober 2017
Tekst recensie en interview: Bennuman
Het was even wachten, maar nu is ie er dan: de live opgenomen debuut EP ‘Time’ van de Groningse band MAARIS.
Dat de blues van alle leeftijden is blijkt duidelijk uit de muziek die MAARIS speelt. De basis is duidelijk blues, die ingrediënten zijn zeker aanwezig, maar dit is nieuw en fris en alle leden van de band laten je dit uitstekend horen.
Wie is MAARIS?
Om te beginnen frontvrouw en zangeres Mariska Brink. Bekend onder andere van haar optreden in het Glazen Huis in Emmen 2013. Zij heeft een prachtige, heldere, veelzijdige stem, die varieert, afhankelijk van het nummer, van furieus met een ruw randje naar teder en gevoelig.
Gitarist Chiron Schut, finalist Dutch Guitar Awards 2009, eveneens veelzijdig qua spel. Knap spel moet ik zeggen, want niet vaak hoor je een goede gitarist zo vrij en zonder remmingen spelen wat resulteert in allerlei emoties bij de luisteraar.
Hammond en keyboards speler Arnout Arkenbout is naast een kundig speler ook zo’n vrije geest die de muziek en emoties letterlijk uit zijn instrumenten sleurt. Maar ook heel subtiel de begeleiding speelt. Daarnaast neem hij ook de baspartijen voor zijn rekening.
Tot slot de solide basis van de band, drummer Pandu Windartono. Strak, soms dwingend, maar altijd de juiste weg wijzend.
Enkele jaren geleden werkten Mariska en Chiron al samen in verschillende muziekprojecten aan de School voor de Kunsten van Noorderpoort in Groningen. Zij werden gevraagd om op te treden op Kadepop 2015 in Groningen. Samen met een bassist en een drummer van de opleiding formeerden zij een band en hebben daarna nog ongeveer een jaar in deze samenstelling opgetreden. Omdat Mariska en Chiron vonden dat ‘het blues gevoel’ toch mistte bij de ritmesectie hebben zij, na veel praten en proberen, toch besloten om hen te vervangen met eerst Arnout op Hammond en bas en later Pandu op drums: MAARIS was een feit.
De EP opent met Time, een vlot nummer waarmee alle vier zich muzikaal voorstellen. Optimistisch, lekker ritme en een goede start. Direct daarna het rockende The Road met een mooie hoofdrol voor Mariska’s stem, stevig ondersteund door de mannen. Het derde nummer Another State Of Art. Een mooi intro geeft alvast een voorproef op wat je kunt verwachten: een plotseling verlies. Een akoestische riff breekt ruw af en gaat over in een droevige elektrische blues-riff. Later in het nummer komt het nog eens terug als begin van een lange solo van Chiron. Mooi gevonden en prachtig gespeeld. Arnout bespeelt de Hammond rustig als een kerkorgel, maar laat het janken tijdens de gitaarsolo terwijl Pandu op de drums de emotie onderstreept. Mariska’s zang is in het begin beheerst, geeft later toe aan haar verdriet en berust aan het eind. Dit nummer is prachtig, maar hartverscheurend: je wilt blues, dit is blues!
Het volgende I Know is meer up-tempo en stevig. Lekkere pittige solo’s van Chiron en Arnout. Goed nummer. Met War In My Head wordt alweer het laatste nummer ingezet. Prima compositie met ruimte voor iedereen, bijeengehouden door Pandu’s drums en de heldere stem ‘met een rafeltje’ van Mariska. Een mooie afsluiter.
Deze EP is een mooi debuut waarmee MAARIS laat horen wat ze kunnen. Stuk voor stuk getalenteerde, professionele muzikanten die zich geven voor de muziek en voor hun interpretatie van de blues. Ook omdat het live is opgenomen, zonder dubs, geeft deze EP tevens een goede indruk hoe MAARIS presteert op de planken. Ik heb ze een aantal keren gezien en ik kan je vertellen dat het klopt.
Een belangrijk punt wil ik niet onvermeld laten, en dat is dat deze EP opgenomen is in de 432 Hertz stemming in plaats van de iets hogere standaardstemming van 440 Hertz. Dit is niet de plek voor een uitvoerige uitleg over het verschil van deze twee frequenties, feit is wel dat steeds meer muzikanten deze iets verlaagde stemming gebruiken omdat veel mensen het ervaren als prettiger en rustiger in hun gevoel en gehoor. En ook omdat het net iets voller klinkt.
Ik realiseer mij dat ik de theorie nu sterk te kort doe, daarom heb ik een interessant en informerend artikel van Roger Spees bijgevoegd.
Als recensent dien je onpartijdig de plus-en minpunten van deze EP te noemen. Onpartijdig ben ik wel, ik heb ook geen belang bij een goede of slechte review. Maar in dit geval kan ik echt geen negatieve dingen melden.
Het geluid is gedaan door Kees van den Berg, de bijbehorende clip van het nummer I Know is geschoten door Panji Widoyono.
Eén ding slechts, hoewel niet echt negatief: ik vond het te weinig, we want more, MAARIS, we want more!
Tracks:
01. Time
02. The Road
03. Another State of Art
04. I Know
05. War In My Head
Website: MAARIS
Interview MAARIS:
Kort voor de release van de debuut EP van MAARIS had ik een gesprek met de band in Groningen. Ik had al eerder kort met ze gesproken en een paar live optredens bezocht, waarvan de openings-act die zij verzorgden voor Doyle Bramhall II op 19 mei dit jaar in Iduna in Drachten, mij het meest was bijgebleven (zie recensie in Blues Magazine). Maar voor een goed onderbouwde recensie en een betere kennismaking wilde ik toch iets meer van ze weten.
Blues Magazine/Bennuman (BM): ‘Hoe zag jullie muzikale jeugd eruit en zijn jullie beïnvloed door de muziek van jullie ouders?’
Chiron Schut (CS): Bij mij wel, ik ben ermee opgegroeid met muziek van vroeger. Stones, Deep Purple, Bob Dylan, eigenlijk alle grote helden van de jaren zestig. Ik hoorde niks anders. Voor mij persoonlijk is dat wel de inspiratie geweest. Maar dat geldt voor mij. Iedereen in de band heeft natuurlijk zijn eigen beïnvloeding.
Mariska Brink (MB): Bij mij thuis niet echt. Hoewel, de moeder van een vriendin zong ook graag en daar zong ik samen ‘Mercedes Benz’ van Janis Joplin mee en dat was al op de basisschool. En sindsdien vind dat te gek. Maar thuis was dat niet zo, mijn moeder luisterde altijd naar Sky Radio, dus daar kan het niet aan liggen en mijn vader luisterde naar Tiësto, dus dat was het ook niet echt. Maar ik speelde goed piano; ik heb ongeveer tien jaar les gehad. Eerst in Haren waar ik woonde en later van mijn buurvrouw die tegen mij zei: ‘oh, je moet erbij gaan zingen’ en dat heb ik toen gedaan. Eerst waren het popliedjes, ik kreeg bladmuziek en dan leer je de tekst lezen en de akkoorden tegelijkertijd. Zo heb het een beetje ontdekt allemaal.
Arnout Arkenbout (AA): Ja, bij mij thuis zeker! Voor zover ik weet ben ik opgegroeid met The Blues Brothers, ik bekeek bijna iedere dag hun film. En verder Deep Purple, Uriah Heep, The Stones, The Police, eigenlijke alle grote jongens in de blues en de rock scene tussen de jaren 60 en 80. Ik kreeg het met de paplepel ingegoten. Later wilde ik het zelf spelen en na lang zeuren en smeken mocht ik dan op pianoles. Eerst klassiek, maar op mijn dertiende nam ik de beslissing om blues te gaan spelen, ben het gaan leren en doen en doe het nu nog steeds.
BM: Waarom blues?
AA: Tja, waarom, ik denk dat het door mijn vroege kennismaking met de muziek is, de Blues Brothers, mijn muzikale roots. Ik vind jazz ook hartstikke interessant, maar ik vind blues toch boeiender.
CS: Jazz zijn allemaal foutjes, ze doen alsof het allemaal klopt, maar eigenlijk is het allemaal fout.
BM: Pandu, hoe was het bij jou thuis?
Pandu Windartono (PW): Ben eigenlijk ook opgegroeid met dezelfde bands, Deep Purple, Led Zeppelin en zo. Ik ben op mijn zevende begonnen met gitaar, ook door mijn oom die toen bij ons in huis woonde en gitaar speelde en fan was van Van Halen. Later mocht ik van mijn ouders alle instrumenten kiezen behalve drums. Maar ja, ik wilde drummen. Op school stond een drumstel en ik probeerde daar zoveel mogelijk achter te zitten en te spelen. Maar op mijn vijftiende mocht ik op drum-les. In mijn familie, behalve door mijn oom dan, werd geen muziek gespeeld, maar wel veel geluisterd.
CS: Je had natuurlijk ook niet veel te kiezen qua muziek, je luisterde waar je ouders naar luisterden, toch?
MB: Ja, eigenlijk werd het door je strot gedouwd, haha.
BM: heeft de hedendaagse muziek invloed op jullie?
MB: Wat er nu in de hitlijsten staat? Nee, voor mij niet, ik kijk of luister er niet eens meer naar.
CS: Ik ook niet, soms heb ik de radio aanstaan voor wat achtergrondmuziek, maar elke keer als ik iets hoor, dan denk ik, ‘wat verschrikkelijk’.
BM: hoe schrijven jullie je nummers, doen jullie dat samen?
MB: Nee, tot nu toe niet, maar dat willen we wel gaan doen.
CS: Ik schrijf weleens, maar Mariska schrijft meestal de teksten, ik schrijf de muziek. Maar binnenkort krijgen we muziek van Arnout, kijken wat we daarmee kunnen doen. We hebben ook nog een hele stapel liggen wat Mariska en ik geschreven hebben waar we ook nog iets mee moeten doen.
MB: Als ik schrijf heb ik wel iets van een melodie bij de tekst, maar voor de muziek zorgt Chiron, hij giet ook het Chiron-sausje er over heen en dat is het af. Chiron en ik kennen elkaar al best lang dus dan wordt schrijven ook wat makkelijker. Maar het lijkt mij wel erg vet om met ons vieren te gaan schrijven.
BM: vertel eens hoe de opname van de EP ging.
CS: Alles is tegelijkertijd opgenomen. We hebben de meeste nummers een aantal keer gespeeld en de beste gekozen. Behalve de slowblues (Another State of Art BM), die hebben we slechts een keer gespeeld.
MB: Ja, maar die moest er ook in één keer goed op.
AA: We hadden tijdens de opname ook cameramensen erbij dus sommige nummers moesten we opnieuw spelen puur omdat het beeld niet goed was.Maar we hebben het in een dag opgenomen, ook omdat de camera’s daglicht nodig hadden.
CS: Live opnemen is ook het mooiste vind ik, je kan dan op elkaar reageren en je hebt de juiste energie. Als je het in de studio opneemt, laag voor laag, is het toch anders.
AA: We hebben ook niet bezuinigd op opnameapparatuur, alles wat er in een studio staat hadden we daar wel.
BM: laatste vraag, hebben jullie nog optredens gepland staan?
MB: Ja, zaterdag 4 november in muziekcafe De Tibbe (Kees de Haanstraat 73, Sappemeer, BM), tijdens de Woodgrain BluesRockNight samen met Veldman Brothers, Senna Black en anderen.
Be there!
Band:
Mariska Brink – zang
Chiron Schut – gitaar
Pandu Windartono – drums
Arnout Arkenbout – hammond orgel
We horen graag je mening! Voeg reactie toe