standing in the shadows

King King – Standing in the Shadows
Format: CD/ Label: Manhaton Records
Releasedatum 25 Maart 2013
Cosmox.nl, Blues CD’s online bestellen

Tekst: Walter van Heuckelom

Het nieuwe album “Standing In The Shadows” steekt hier nu al voor de vijfde maal in mijn cd speler. Hun debuutalbum en award winnaar “Take My Hand” uit 2011 was al een schot in de roos, maar deze opvolger overtreft zijn voorganger met verve. Hoewel de druk nogal hoog moet geweest zijn om een waardige opvolger van “Take My Hand” te maken zijn de jongens van King King daar met onderscheiding in geslaagd. Alan Nimmo en Wayne Proctor namen de productie voor hun rekening en de opnames werden gedaan in de Superfly Studios in Ollerton.

Net als in ” Take My Hand” zijn de meeste nummers weer geschreven door Alan Nimmo in samenwerking met bassist Lindsay Coulson. Waarom een goed recept veranderen zullen de jongens gedacht hebben. King King is erg hot momenteel, overal waar ze komen trekken ze volle zalen, en dat is niet verwonderlijk met hun aanstekelige muziek, en dat gaat nog meer in stijgende lijn gaan als dit nieuwe album “Standing In The Shadows” op de markt is. Alan Nimmo, één helft van de succesvolle Nimmo Brothers heeft met deze King King een tweede succesvolle band. Hopelijk blijven beide projecten voor Alan te combineren, want als King King zo blijft verder doen zal dit veel energie en tijd van deze goedlachse Schot kosten. Ik zag en hoorde King King voor het eerst in 2011 op het Blues Festival in Peer. Daar stonden ze nog in de vroege namiddag geprogrammeerd, maar ze lieten bij heel veel bezoekers een onvergetelijke indruk. Ze werden door verschillende media zelfs uitgeroepen tot beste band van het festival en aan de kraampjes kon men een half uur na hun optreden geen enkel exemplaar meer vinden van hun debuutalbum “Take My Hand”. Nu bijna vier jaar later bewijst King King dat het geen eendagsvlieg is maar een stevige en vaste blijver in de wereld van dansbare bluesrock.

Het album “Standing In The shadows” start dadelijk met het voortreffelijke ” More Than I Can Take“. Dadelijk veel enthousiasme in deze geweldige rocksong. Een aanstekelijk refrein, Alan die zoals altijd vol overgave zingt. Dit is een klasse nummer met voortreffelijke strakke drums van één der beste drummers in de UK. Wayne Proctor won deze onderscheiding al een paar maal. Ook Bennett Holland is met zijn keyboard weer van de partij, en zelfs nog uitdrukkelijker dan in de vorige cd. Dat hoort men dadelijk in het eerste nummer maar ook in het rustiger harmonieuze “Taken What’s Mine“. “A Long History Of Love” kennen we al langer. Het was tijdens de wintertour in 2012 het nummer dat gespeeld werd om dit nieuwe album te promoten. En wees maar zeker dat Alan toen al wist dat dit één van de beste nummers op het album zou worden. Het is een indrukwekkend slowblues nummer. In het tussenstuk geven de keyboards de aanloop van een geweldige vette gitaarsolo van Alan op zijn Gibson. Er zijn ook twee covers op dit album. Het eerste is er eentje van Frankie Miller, niet ongevaarlijk voor een Schotse band want Frankie Miller is toch een monument in de Schotse muziekwereld. Maar King King heeft van Frankie’s “Jealousy” een heel knappe eigen versie gemaakt. Prachtig gitaarwerk samen met strak drumwerk en knappe bas krijgen we in “What Am I Supposed To Do“. Het nummer heeft een meeslepend ritme en de keyboards zijn erg mooi en belangrijk. En net zoals in een voorafgaand nummer rolt Bennett met zijn toetsenspel de rode loper uit voor een korte maar verschroeiende solo van Alan.

Wayne Proctor begint met strakke drums “One More Time Around“. Het is een rocksong met een stevige ritmesectie die staat voor kwaliteit en Alan zijn gitaar met veel wah wah pedaal. Een poppy rocksong met heel wat hit kwaliteit is “Can’t Keep From Trying” met Bennett Holland in de hoofdrol. Het is een nummer dat in je hoofd blijft hangen. Een gevoelige en ontroerende song zoals “Coming Home” mag zeker ook niet ontbreken op dit album waar heel wat variatie inzit. “Heavy Load” is de tweede coversong. Het is een nummer van The Free geschreven door Paul Rodgers. En ook hier mogen Alan en zijn jongens blijgezind op terug blikken. Het is voller van geluid dan het origineel. Veel te vlug komen we aan het laatste nummer “Let Love In“, een dansbare en moderne bluessound. Nog één maal laat Alan zijn gitaar hemelse geluiden maken en laat Bennett de toetsen juist op de goede momenten de boventoon halen. Ook Lindsay en Wayne laten weer horen waarom zij de drummer en bassist zijn van King King. Gewoonweg omdat zij de beste en gedroomde ritmesectie voor King King. Bovendien heeft “Let Love In” zo een knap refrein dat je er nu al zeker kan van zijn dat dit op elk live optreden zal meegebruld worden.

Conclusie is dat Alan Nimmo en zijn jongens hier een prachtig en gevarieerd album afgeleverd hebben. Dat ze nog populairder gaan worden dan ze al zijn. Als je de kans hebt moet je deze jongens echt eens live gaan bewonderen. Ze zijn meer dan de moeite waard, het is een aanrader. Voor de vrouwen misschien nog dit. Alan Nimmo en Lindsay Coulson treden nog op als rasechte Schotten. Dus in kilt en zonder …….

Wie ze wil gaan beluisteren heeft niet zoveel keuze. Maar beter weinig keuze dan geen. De jongens hebben heel veel optredens in de UK. Maar houd de concertagenda maar in het oog, er zal hopelijk hier en daar nog wel een datum bijkomen in onze lage landen. http://www.kingkingblues.com/gigs.html
https://www.facebook.com/kingkingalannimmo

In België op 30 april in De Casino in Sint-Niklaas,
In Nederland op 1 juni op het Zoetermeers Bluesfestival in Zoetermeer.


Ook op Blues Magazine ...