Recensie: Karen Lovely – Fish Outta Water

Karen Lovely – Fish Outta Water
Format: CD / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 16 juni 2017

Tekst: Peter Marinus

Het is hoog tijd dat zangeres Karen Lovely eens aan ons voorgesteld wordt. Alleen de echte diehards zullen haar kennen van haar vorige drie albums. Voor het “grote” publiek zal zij echter behoorlijk onbekend zijn.
Karen komt uit Massachusetts en begon, zoals zoveel zangeressen, in de kerk. Het duurde tot 2008 tot zij debuteerde met haar album ‘Lucky Girl’. Zij is een blues zangeres die niet te beroerd is om ook elementen uit de soul, country en bluegrass door haar muziek te mengen. Qua zang combineert zij de beste eigenschappen van zangeressen als Maria Muldaur, Tracy Nelson en Beth Hart. En dat zegt heel wat over haar zangcapaciteiten.

Dit vierde album werd geproduceerd door Eric Corne, die in het verleden al werkte met Walter Trout en John Mayall. Er doet een hele trits muzikanten aan dit album mee waarvan de gitaristen Rock Holmstrom en Doug Pettibone de bekendsten zijn. De laatstgenoemde deed al heel wat sessie werk voor zangeressen als Jewel, Joan Baez en Lucinda Williams.
Rick Holmstrom is te horen met zijn twang gitaar in het openingsnummer van het album, Fish Outta Water. Een dreigende shuffle met Skip Edwards op het Farfisa orgel en merkwaardig genoeg, maar zeker niet storend, steeldrums.
Under The Midnight Sun is een lekker loom swingend soul nummer met een lui knorrende saxofoon. In de shuffle Twist My Fate laat Karen horen dat zij over hetzelfde vibrato beschikt als bijvoorbeeld Beth Hart. De country shuffle Waking Up The Dead heeft een galopperend ritme en swingt onweerstaanbaar. Doug Pettibone gaat lekker los op zijn rauwe slide gitaar. Onverwachts duiken er ineens Mexicaanse elementen op zoals een tijuana trompet en marimba.
Big Black Cadillac is een rootsrock ballad in de beste Tom Petty traditie met Rick Holmstrom op priemende gitaar. Bij het beluisteren van Everything Means Nothing word je automatisch herinnerd aan het  funky geluid van The Staples Singers. Broeierige funky rock met een flinke dosis soul. Diezelfde sound komt terug in Nice And Easy. De zwoele zang van Karen zorgt er voor dat de songtitel ineens een sensuele betekenis krijgt.
Hades’ Bride (There Was A Time) is een prachtige akoestische ballad met stemmig viool en cello spel. Next Time is een blues shuffle die wel wat weg heeft van Howlin’ Wolf’s “Spoonful”. Prima swingend pianowerk van Phil Parlapiano trouwens!
In tegenstelling van wat je van een songtitel als “Punk Rock Johnny Cash” zou verwachten, is dit een luchtig zwierend, haast bluegrass-achtig nummer met Ben Rice op de dobro en Eric Gorfain op de fiddle.
Karen sluit het album op gepaste wijze af met de smachtende soul ballad The River’s Wide.

Hopelijk krijgt Karen door dit album een groter publiek, Ik heb maar één woord voor dit album…..”Lovely”! (ik weet dat dit een inkoppertje was)

Tracklist:
01. Fish Outta Water
02. Under The Midnight Sun
03. Twist My Fate
04. Waking Up The Dead
05. Big Black Cadillac
06. Everything Means Nothing
07. Hades’ Bride (There Was A Time)
08. Molotov Cocktails
09. Next Time
10. Nice And Easy
11. Punk Rock Johnny Cash
12. The River’s Wide

Website: Karen Lovely

Ook op Blues Magazine ...