CD recensie: Jon Amor Blues Group – Villa Del Vibro
Format / Label / Release: CD / SixSixRecords / 12 november 2012
Tekst: Patrick Struijker Boudier (http://twitter.com/p_okee)
Ruim een jaar na hun debuutalbum is de tweede worp van de Jon Amor Blues Group ter wereld gekomen. De zompige en low-key sound van dat debuut is ingeruild voor een harder geluid en meer striemende gitaren. Villa Del Vibro pakt in eerste instantie minder dan de eerste plaat, maar wint aan kracht en diepgang na herhaaldelijk draaien.
‘The Black Keys meets the early Rolling Stones met een flinke scheut The Hoax’ schreef ik naar aanleiding van Jon Amor Blues Groups eerste plaat. De Rolling Stones en The Black Keys zijn wat betreft muzikale invloed vrijwel verdwenen; daarvoor in de plaats zijn invloeden van de Jon Spencer Blues Explosion, Radio Moscow en hier en daar zelfs The White Stripes gekomen. De Jon Amor Blues Group bestaat net zoals de debuutplaat uit Jon Amor (gitaar & zang), Dave Doherty (gitaar & backing vocals), Chris Doherty (bas) en Simon Small (drums). De plaat is geproduceerd door Jesse Davey die we kennen van onder andere The Hoax.
In een interview met Nineke Loedeman van Bluesmagazine zegt Jon over dit album: ‘Waren de songs voor het debuutalbum nog voornamelijk mijn muzikale ideeën, voor het nieuwe album is het echt een groepsgebeuren geworden, waarbij het instrumentale gedeelte voornamelijk door Chris en Dave is gedaan. We wilden dat het wat minder Lo-Fi zou klinken, het heeft nu zeg maar, een meer eigentijds geluid. Ook bij het opnemen ervan gingen we iets anders te werk, en hebben, ipv alles in één take, de zang en sommige gitaarpartijen later apart opgenomen. Zo hadden we meer controle over, onder andere, de drumpartij. Maar uiteindelijk is het wel weer een live opname geworden.’
Inderdaad is de zompige en low-key sound verdwenen, maar is de livesfeer gebleven. De zo kenmerkende sound van the Black Keys, die voelbaar doorklonk op het debuut, heeft plaatsgemaakt voor een meer rock-georiënteerd geluid, zonder de blues uit het oog te verliezen. De Jon Amor Blues Group knalt op Villa Del Vibro volop uit de boxen met weinig ruimte om even naar adem te happen.
Waiting For Midnight opent de release met een straf drumtempo voordat de striemende gitaren van Jon Amor en Dave Doherty het nummer helemaal openbreken. Inhouden, weer opnieuw uitbarsten, inhouden, dat patroon herhaalt zich gedurende het hele nummer, iets dat ook geldt voor Wayfarer. Keep It Underground klinkt als een outake van the Kinks en echoot You Really Got Me en All Day And All Of The Night door de erg fijne riff van het nummer.
Can’t Care No More, Emotional Killer en Medicine Girl doen me daarentegen weer denken aan The White Stripes en Radio Moscow door de hakkelende ritmes en het soms overstuurde geluid. Dat veel nummers me herinneren aan ander bands wil niet zeggen dat de Jon Amor Blues Group geen eigen geluid heeft. In tegendeel, ze putten juist uit de hedendaagse muziek en brouwen daar een smakelijk eigen bluesgeheel van. Kings And Queens (met Dave Doherty op vocals) is het slotstuk van de plaat en bouwt net zoals het openingsnummer rustig op om tot slot uit te barsten in een orkaan van scheurende gitaren. Een knaller van een slottrack.
Villa Del Vibro is niet een plaat die je ‘hebt’ na een eerste luisterbeurt. In vergelijking met de debuutplaat grijpen de nummers je niet meteen bij de eerste keer. Maar wie het tijd geeft en de plaat herhaaldelijk draait, wordt beloond met wederom een uitstekende plaat die wint aan diepgang bij elk draaibeurt. De zang is prima, de ritmesectie strak en straf en de gitaren vechten menig stevig bluesrockduel uit: alles met het nodige vuurwerk tot gevolg. Villa Del Vibro is minder zompig (Fool’s Gold is eigenlijk het enige nummer dat ook op hun debuut had kunnen staan) maar een complexere plaat dan hun eerste.
Het enige dat ik me afvraag is of dit album het laatste zal zijn van de Jon Amor Blues Group. Op hun website biedt de band namelijk de opnameapparatuur van de Villa Del Vibro sessies te koop aan. Laten we hopen dat de band alleen maar een frisse start willen maken from scratch met nieuwe instrumenten. Want hoewel de tweede cd net uit is, kan ik niet wachten op een vervolg.
1. Waiting For Midnight
2. Keep It Underground
3. Wayfarer
4. Can’t Care No More
5. Emotional Killer
6. Medicine Girl
7. 40 Days Of Rain
8. Good Thing Back
9. Fool’s Gold
10. Kings And Queens
Website: www.jonamorbluesgroup.co.uk
We horen graag je mening! Voeg reactie toe