Johnny Winter – Step Back
Format: CD / label: Megaforce / released 2 September 2014
Tekst: Daan Zeegers
De wereld is een legende armer. Op zeventig jarige leeftijd overleed Johnny Winter op 16 juli dit jaar. Het is daarom bijzonder dat er op twee september zijn laatste album werd uitgebracht, getiteld ‘Step Back’. Het album is een tweede deel van een bedoelde reeks van vier studioalbums, waarvan het eerste ‘Roots’ al in 2011 werd uitgebracht.
In 2013 heb ik Johnny Winter nog live gezien in Paradiso, waar het geluid niet al te best was en Johnny Winter toch niet meer deed denken aan de tijden waar zijn vingers zo onnavolgbaar snel de gitaar bespeelden. Johnny Winter was oud geworden en de nummers die hij speelden kwamen niet meer zo tot zijn recht. Om deze reden was ik doodsbenauwd dat de nieuwe albumserie van Winter een afgezaagde serie bluesklassiekers zou zijn, die voornamelijk gedragen zouden worden door de vele gastartiesten.
Echter, gelukkig werd het negatieve beeld dat ik vooraf had snel de kop ingedrukt toen ik het album te beluisteren kreeg. Het album is “gewoon” ijzersterk. Johnny Winter is explosief, dynamisch, strak en verrassend. Zowel het gitaarspel als de zang zijn uitmuntend. Dit is de Johnny Winter die wij kennen, maar dan ouder – en niet per definitie daarom slechter. Winter komt op het album tot zijn recht als muzikant.
Doorgaans zijn hele carrière heeft Winter met legendarische artiesten gewerkt en dit maal zijn het tevens niet de minste namen die Winter vergezellen. Ben Harper, Eric Clapton, Paul Nelson, Brian Setzer, Billy Gibson, Joe Bonamassa, Jason Ricci, Leslie West, Joe Perry en Dr. John zijn de geweldenaren die Winter bijstaan op ‘Step Back’. De covers die gespeeld worden, zijn onder andere geschreven door Willy Dixon, Howlin’ Wolf, Bo Diddley, Son House en Lightnin’ Hopkins. De namen verhullen het al: ‘Step Back’ heeft en meer Delta Blues-georiënteerde insteek dan ‘Roots’. In het eerste album van de reeks lag de nadruk meer op de bluesrock.
Persoonlijk springen er een aantal nummers uit, waaronder “Death Letter”. Winter speelt hier, in tegenstelling tot het merendeel van de nummers, in zijn eentje. De geboren Texaan laat horen dat hij met zijn gitaar en zang alleen makkelijk past tussen Delta Blues grootheden.
Naast “Death Letter” komt het gevoelige “Sweet Sixteen” goed uit de verf. In het nummer van B.B. King wordt Winter ondersteund door Joe Bonamassa, wie tot één van de beste bluesgitaristen van het moment behoort. Denk tussen die twee een orgeltje en een blazers, en daar staat een slowblues van niveau.
Ten slotte kan ik niet anders dan nog even stil te staan bij “Don’t Want No Woman”, waar Eric Clapton van zich laat horen. Je weet dat iemand een groots artiest is als je “hun sound” binnen no-time herkent. Clapton is er daar één van. Vanaf de eerste paar akkoorden straalt het nummer een hoog Clapton-gehalte uit. De combinatie met Johnny Winter is er dan ook één om je vingers bij af te likken.
Concluderend: Winter laat nogmaals horen dat hij een legendarische muzikant was, ook al is dat niet de drijfveer van deze albumreeks. ‘Step Back’ is wederom een project zoals alleen Johnny Winter dat kan. Grote namen en bluesklassiekers lijken cliché, maar Winter presenteert het fantastisch. ‘Step Back’ laat het maar weer zien: Je kunt niet om Johnny Winter heen.
Track listing
1. Unchain My Heart – Johnny Winter
2. Can’t Hold Out (Talk To Me Baby) – Johnny Winter with Ben Harper
3. Don’t Want No Woman – Johnny Winter with Eric Clapton
4. Killing Floor – Johnny Winter with Paul Nelson
5. Who Do You Love – Johnny Winter
6. Okie Dokie Stomp – Johnny Winter with Brian Setzer
7. Where Can You Be – Johnny Winter with Billy Gibbons
8. Sweet Sixteen – Johnny Winter with Joe Bonamassa
9. Death Letter -Johnny Winter
10. My Babe – Johnny Winter with Jason Ricci
11. Long Tall Sally – Johnny Winter with Leslie West
12. Mojo Hand – Johnny Winter with Joe Perry
13. Blue Monday – Johnny Winter with Dr. John
mooie recensie over een mooi man – vind de titel van het album treffend “Step Back”…