John Mayall – Nobody Told Me
Format: CD – LP – Digital / Label: Forty Below Records
Releasedatum: 22 februari 2019

Tekst: Jurgen Bakker

Hij is een van de grote routiniers in de Britse bluesmuziek. Hij draait al meer dan zestig jaar mee en zijn Bluesbreakers band vormde de springplank voor menig succesvol artiest. Inmiddels kan geen enkele introductie meer volledig recht doen aan de naam John Mayall. Ook nu hij de leeftijd van 85 (!) jaar heeft bereikt, gaat deze man onverstoorbaar door met platen maken en optreden. Je zou kunnen zeggen dat alles aan John Mayall indrukwekkend te noemen is. Zijn nieuwe plaat ‘Nobody Told Me’ sluit daar perfect op aan.

Om te beginnen, de lijst met gastartiesten op deze plaat is al indrukwekkend. Todd Rundgren, Steven van Zandt, Alex Lifeson, Joe Bonamassa, Larry McCray en Carolyn Wonderland komen allemaal voorbij. McCray en Wonderland zijn tevens de nieuwe aanwinsten voor Mayall’s band voor de komende tour. Verder horen we Greg Rzab op basgitaar, Jay Davenport op drums, Billy Watts op slaggitaar, en Mayall’s gebruikelijke blazerssectie.

Met deze blazerssectie en het prominente gitaarspel van Joe Bonamassa wordt het album afgetrapt. What Have I Done Wrong is meteen een knallend en swingend nummer, waarbij de overtuigende zang niks laat merken van de hoge leeftijd van Mayall. Ook is dit een ideaal nummer voor Bonamassa om zijn virtuositeit erop los te laten. Vervolgens rolt er een heerlijke groove de speakers uit. Het swingende tempo blijft recht overeind staan bij The Moon Is Full. Ook zingt Mayall de standaard bluesschema’s met evenveel kracht als op de opener.
Als bij Evil And Here To Stay de mondharmonica tevoorschijn komt, weet je dat het helemaal goed zit met deze routinier. Wat wel opvallend is: dit is het nummer waarop Alex Lifeson meespeelt. Het was sowieso al een interessante vraag over hoe de progressieve rocker van Rush zijn plek gaat vinden op deze rasechte bluesplaat, en dan lijkt dit nummer op het eerste gezicht een merkwaardige keus. Lifeson claimt, mede door de rol van de mondharmonica, niet zo’n nadrukkelijke aanwezigheid als Bonamassa, maar aan zijn solo mankeert niks. Met een licht Rush tintje blijkt er dan ook een rauwe bluesgitarist in Lifeson te schuilen.
Een andere merkwaardige keus op dit album is om nummers van gastartiesten te spelen, maar dan zonder de desbetreffende artiest. Distant Lonesome Train is een nummer van Bonamassa’s album ‘Blues Of Desparation’, maar op deze plaat is het Wonderland die het met Mayall mag spelen. Bonamassa doet vervolgens wel weer mee op Delta Hurricane, een nummer van McCray’s gelijknamige tweede album. Bijzonder, maar beide nummers komen toch prima uit de verf.
Naast de covers is er ook nog ruimte voor nieuwe eigen nummers van Mayall. De laatste drie nummers komen van zijn eigen hand en doen niet onder voor de covers. Dit is ook helemaal geen verrassing gezien veel van de gecoverde artiesten op de een of andere manier wel beïnvloed zullen zijn door ‘The Godfather of British Blues’. Het is dus misschien wel andersom: de covers doen niet onder voor de blues-expertise van John Mayall.

De blues is letterlijk ‘alive and well’. En dat geldt trouwens ook voor John Mayall zelf. Na al die jaren en ontelbare albums lukt het hem nog steeds om een puur en sterk bluesalbum uit te brengen. De muziek ademt nog, de kwaliteit is nog hoog, en wellicht het belangrijkste, de muziek klinkt nog steeds relevant.
‘Nobody Told Me’ is exact wat een echte bluesplaat moet zijn.


Tracklist:
01. What Have I Done Wrong
02. The Moon Is Full
03. Evil And Here To Stay
04. That’s What Love Will Make You Do
05. Distant Lonesome Train
06. Delta Hurricane
07. The Hurt Inside
08. It’s So Tough
09. Like It Like You Do
10. Nobody Told Me

Website: John Mayall

Tour:
13.04 – Patronaat, Haarlem
14.04 – De Oosterpoort, Groningen


Ook op Blues Magazine ...