Joe Pitts – Ten Shades Of Blue
Formaat : CD
Label : Kijam Records
Release : September 2010
Cosmox.nl, Blues CD’s online bestellen
Tekst : Frank van Engelen
Joe Pitts, geboren op 26 september in Pine Bluff- Arkansas is een Hard Rocking blues fanaat, die zowel moderne Amerikaanse Blues invloeden combineert met Southern Roots stuff.
Zijn inspiratie komt in beginsel van de sixties mannen die de blues vertolkte toen, als Eric Clapton, Jimi Hendrix, Johnny Winter, maar net zo gemakkelijk ook Muddy Waters, en Elmore James. Vele van deze mensen krijgen dan ook een stukje eerbetoon op dit nieuwe album van Joe dus. Joe heeft een lekkere strot die heel af en toe aan Warren Haynes doet denken, maar ook aan de zanger van Blood Sweat and Tears .
Helemaal goed kan ik je dan zeggen. Hij wordt bijgestaan door een aantal zeer goede muzikanten en speelt zelf voortreffelijk gitaar kan ik je melden.
De nummers op dit album Ten Shades Of Blue zijn covers dus, maar wel met een eigen passie neergezet, en zeg maar gerust erg goed.
Het album klinkt qua productie ook nog eens goed, dus ik zou zeggen als je van Clapton en dat soort dingen houd, kopen dit ding, Wederom bewijst Blind Racoon een neus voor groot talent te hebben.
We zullen eens even een aantal track’s etaleren.
Het album opent met Breaking Up Somebody’s home (wie kent het niet), maar geeft wel een andere feel aan het nummer, met prima en pittige vocals en idem dito gitaar werk
Dan Muddy Waters Crosseyed Cat, luistert gewoon heerlijk weg, en hij komt er vooral ook goed mee weg. Dan Clouds On The Horizon, een uitstekende versie van Walter Trout zijn compositie, vuurwerk in stem en gitaar dus.
Ondanks het gitaar werk kan dan toch de cover van Luther Allison me dan niet helemaal bekoren, Pain In the Streets, maar dan een slow blues van alure als je het mij vraagt, Freedom From My Demons van Eric Gales dus oorspronkelijk, met heftig gitaar werk en maar liefst 7 en een halve minuut bijna.
Hoogtepunt ook is de uitvoering van Collins Put The Shoe On The Other Foot, en zelfs zijn stem klinkt als Collins, erg goed. Dan slide werk in een cover van Elmore james, die niet helemaal lijkt te lopen qua ritme, maar voor de rest prima, zelfs zijn stem komt in de buurt van James. Ook Walking on Sunset van Mayall komt heel goed uit de verf, met die heerlijke Hammond er in.
Bezetting :
Jim Lynn – bass gitaar,
Lance Womack – drums,
Rober Frisbee Coleman – key’s,
Terry Bradley – slide gitaar,
Gary Getts – harmonica,
Chicken james Dorris – piano, en natuurlijk
Joe Pitts, vocals en lead gitaar.
Well well, bekende nummers, maar erg de moeite waard vind ik, en ik nodig je dan ook van harte uit om een een luister beurt te wagen aan deze uitstekende gitarist die zijn sporen allang heeft verdiend denk ik, want hij heeft al met heel wat mensen gespeeld. kwestie van tijd, dat we weer van hem gaan horen, In the meantime
Enjoy
Tracks
01. Breaking Up somebody’s Home
02. Crosseyed Cat
03. Clouds On The Horizon
04. Pain In The Streets
05. Freedom From My Demons
06. Put The Shoe On The Other Foot
07. I”m Worried
08. No Stranger To The Blues
09. Walkin’ On Sunset
10. The World keeps On Turning
Website : www.joepitts.com
Het enthousiasme is weer groot maar is er dan niemand op de redactie die eens naar het taal gebruik kijkt?
Hey Ruud, ik denk dat je misschien taalfouten bedoeld, of stijlfouten, maar dat is mijn manier van schrijven en die taalfouten zijn er soms en dat heeft met mijn gezondheid te maken qua concentratie. Ik had het eigenlijk leuker gevonden als je op het album zou hebben gereageerd, dus misschien kan je dat alsnog doen. Frank
Ruud: taalgebruik moet aan elkaar geschreven worden en tussen groot en maar moet een komma.
Ik bedoel maar…………………….
Ik snap die Ruud niet zo.
Volgens mij schrijft Frank altijd prima stukjes die goed weglezen.
Of moet iedereen tegenwoordig het groot dictee der Nederlandse Taal beheersen?
Iedereen moet vooral doorgaan met recencies schrijven e.d. Met name het enthousiasme is geweldig. En we kunnen gelukkig van Frank’s know how meegenieten!
Dank jullie wel allemaal! grtz. maar het album is vooral ook erg de moeite waard. Frank
Leuk, weer zo een toch wel kritische recensie van Frank, die altijd duidelijk zijn eigen mening over een cd in zijn recensie weergeeft. Menige recensie van hem geeft in ieder geval reden om eens even stukjes te gaan luisteren ervan.
Misschien kan de redactie zuurpruimerij zoals van deze Ruud van deze site weren?
Mijn kennis van de Nederlandse taal is ook beperkt maar ik laat er altijd iemand anders naar kijken. En Frank blijf vooral doorgaan met je recensies die zijn inderdaad altijd enthousiast. Op de recensie kan ik verder niet reageren want ik ken deze cd niet.
@Ruud Monde je leest het:Naast al de OPBOUWENDE opmerkingen van BM’ers is die 1e van jou richting onze hardwerkende Frank van Engelen een losse flodder. Enfin gelukkig heeft Frank in zijn recensie niet een intro gebruikt met bijvoorbeeld de achtergrond informatie v.d. bandleden.Wat soms wel eens gebeurd. Want dan zou het wellicht teveel lijken op een recensie van… Enfin ik heb je website bekeken….
Blijf de informatie van Bluesmagazine o.m. kleurrijker qua inhoud enz. vinden. Met name door de prima inzet en het enthousiasme van Frank van Engelen en al die andere vrijwilligers.
Je zult begrip moeten hebben dat een “echte” eindredactie niet altijd mogelijk is, gezien de hoeveelheid mooie muziek content die de lezers bijna dagelijks wordt aangeboden op Bluesmagazine.nl door al die vrijwilligers.Die dit met veel liefde voor de muziek doen voor al die vele lezers van Bluesmagazine.nl.