Joe Bonamassa – Live At Carnegie Hall – An Acoustic Evening
Format: CD – DVD – BluRay – Vinyl – Digital
Label: Mascot / Provogue/ J & R Adventures
Releasedatum: 23 juni 2017
Tekst: Bert Ruisch
Joe gaat weer akoestisch, maar toch anders…
Dat er weer een “nieuwe” plaat aankomt van Joe Bonamassa kan (bijna) niemand ontgaan, want als er een ding is naast z’n niet onaanzienlijke muzikale gaven, dan is het wel de gesmeerde pr-machine die hij en z’n management in de loop van de jaren hebben opgetuigd. En daar is niks mis mee. Sterker nog, dat zouden veel meer (blues)muzikanten en hun managers moeten doen.
Joe is een muzikale omnivoor. Hij speelt net zo gemakkelijk en graag slow-blues en gospel met Beth Hart als stampende rock met Black Country Communion, of maakt een ode aan Muddy Waters en B.B. King. Kijk en luister maar eens naar zijn enorme output sinds z’n eerste plaat ‘A New Day Yesterday’, waarvan de titel niet voor niets refereert aan Jethro Tull en Ian Anderson, want daar is hij fan van, zoals hij ook fan is van andere Engelse blues grootheden als Clapton, Rodgers, Kossof en niet te vergeten Gallagher (niet Engels, maar close enough).
Ik vond het dan ook best grappig om te horen dat deze nieuwe plaat opent met de piano intro van Jethro Tull’s Locomotive Breath om dan bijna naadloos over te gaan in This Train, gevolgd door Drive, The Valley Runs en Dust Bowl.
Joe is in vorm geweest bij het opnemen van de concerten die resulteerden in deze plaat. Concerten die zijn opgenomen op 21 en 22 januari 2016, dus men heeft de tijd genomen om ze te mixen en uit te brengen. Zal vast en zeker te maken hebben met de 3 platen die zijn uitgebracht in 2016 en met het uitbrengen van de vierde plaat van BCC dit jaar, met de daaraan gekoppelde tour. Joe werd bij de beide concerten begeleid door een 9-koppige band, bestaand uit Tina Guo op cello, Hossam Ramzy op percussie, Reese Wynans op piano, Anton Fig op drums, Eric Brazilian op snaren, sax, hurdy-gurdy (da’s een draailier!) zang, en de backing voices van Mahalia Barnes, Juanita Tippins en Gary Pinto.
De plaat is lekker, zeker als je houdt van laidback-blues met gospel- en soulinvloeden en een snuifje Americana en Iers. Zeker de hardcore Bonamassa fans zullen weer genieten van de muzikaliteit en het mooie gitaarspel, waarbij de afwijkende muzikale begeleiding (cello, sax, draailier) een aparte twist aan de nummers geeft.
Maar dat een mooi concert eindigt met een nummer als Hummingbird en een draak als The Rose….Daar snap ik helemaal niks van!
Ik wacht met spanning op de nieuwe van Black Country Communion, dat past me toch beter.
Tracklist:
01. This Train
02. Drive
03. The Valley Runs
04. Dust Bowl
05. Driving Towards The Daylight
06. Black Lung Heartache
07. Blue And Evil
08. Livin’ Easy
09. Get Back My Tomorrow
10. Mountain Time
11. How Can A Poor Man Stand Such Times And Live
12. Song Of Yesterday
13. Woke Up Dreaming
14. Hummingbird
15. The Rose
Website: Joe Bonamassa
We horen graag je mening! Voeg reactie toe