Jimi Hendrix – People, Hell & Angels
Label: Sony Music
Cosmox.nl, BluesCD’s online bestellen
Tekst: Jan Marius Franzen
Beetje laat met het schrijven van een recensie over het tiende postume album van Jimi Hendrix People, Hell & Angels. Bijna alle feiten over dit album zijn al gepubliceerd. Bijvoorbeeld op Bluesmagazine.nl. Hier volgt een iets andere recensie dan die tot nog toe verschenen zijn. Met de conclusie van de meeste recensies ben ik het overigens (gedeeltelijk) oneens.
Hendrix bracht tijdens leven drie studioalbums uit met zijn groep The Jimi Hendrix Experience: Are You Experienced (1967), Axis: Bold As Love (1967) en Electric Ladyland (1968). In 1970 werkt Jimi Hendrix aan een de opvolger van Electric Ladyland, die de werktitel had First Rays of the New Rising Sun, uit te brengen eind 1970, begin 1971. Hendrix had een dubbellp, of wellicht zelfs een triple LP voor ogen. Door zijn dood op 18 september 1970 bleef dit materiaal op de plank liggen en pas in 1997 uitgebracht. Getracht werd om het te laten klinken zoals Hendrix dat gewild zou hebben. Op basis van notities en recordings van Hendrix werd een ‘reconstructie’ gemaakt.
In de zomer van 1970 schijnt Hendrix het over nog een LP gehad te hebben met tracks die niet in dit project pasten. Die LP zou People, Hell & Angels gaan heten. Deze opnamen zijn nu dus uitgebracht . Het betreft unieke en nooit uitgebrachte studio opnamen opgenomen in verschillende studio’s met wisselende bezettingen met als basis naast Jimi Hendrix (gitaar, zang, bas): Billy Cox (bas), Buddy Miles (drums), Mitch Mitchell (drums) en Juma Sultan (congas).
Op People, Hell & Angels is goed hoorbaar dat Jimi Hendrix zich als muzikant en songschrijver verder ontwikkelt. Hendrix wilde een nieuw soort blues creëren. Dat is goed te horen op het nummer Hear My Train A Comin’. En ook funk en vooral soul elementen toevoegen, dat bijvoorbeeld te horen is in het nummer Let Me Love You. Op dit album is veel meer ‘zwarte muziek’ te horen dan op de voorgaande studio albums. In alle recensies lees ik dat dit album het uitbrengen meer dan waard was, hetgeen ik volledig onderschrijf. Maar dat dit album minder is dan de voorgaande studioalbums daar ben ik het niet mee eens. Want hoe zou het geweest zijn als dit album destijds in deze vorm was uitgebracht? Dan was vast dit zeer vernieuwende album ook een sensatie geweest! En dus nu ook zo’n klassieker zijn!
Donna Grantis vroeg mij eens of de muziek van ‘vroeger’ beter was dan de muziek van nu. Ik moest daar in die broodjeszaak in Leiden even over nadenken. Toen ik bij het concert van Jimi Hendrix was, was dat meer dan die grandioze, nooit vertoonde muziek. Het was ook muziek waarmee je door de tijdgeest sterk verbonden voelde. De nieuwe jeugdcultuur die vorm kreeg mede door deze muziek. Toen ik Donna zag spelen vond ik haar muziek verschrikkelijk goed, maar ik voelde mij er minder mee verbonden. Het euforische van vroeger ontbrak. Maar dat wil niet zeggen dat de muziek minder is. Ik denk zelfs dat de muziek nu beter is. Daarom lijkt het wellicht dat dit album minder goed is dan de voorgaande albums voor de net zoals ik verstokte Hendrix fans. Ook schrijven de recensenten dat als je nog niets hebt van Hendrix beter de eerste studioalbums (eerst) kunt aanschaffen. Kan zijn, maar dat is natuurlijk de mening van mensen die er ook niet onbevangen tegenover staan.
Dan nog even iets over de productie. Sommigen zeggen dat het opruiender en avontuurlijker had geklonken als Hendrix het zelf had geproduceerd. Ik vind de glasheldere productie erg zorgvuldig en met veel gevoel gedaan door Eddie Kramer en John MrDermot. Als Hendrix nu nog geleefd had, was het vast ook op een andere manier geproduceerd dan in de jaren 60. Hoewel al de nummers buitencategorie goed zijn vind ik het nummer Somewhere met een andere held van mij Steve Stills (hier op bas) het hoogtepunt met waanzinnig gitaarspel van Jimi! Nog steeds vernieuwend en tot nog toe niet geëvenaard.
Conclusie: Geweldig album! Een klassieker naast de eerdere studioalbums van Jimi Hendrix: Are You Experienced , Axis: Bold As Love en Electric Ladyland. Een absolute aanrader dus.
Zie ook persbericht: www.bluesmagazine.nl/jimi-hendrix-people-hell-and-angels
Bedankt voor geweldige recensie! Zelf heb ik hem gekocht bij Classic Rock. Kreeg er een geweldig mooi en dik tijdschrift bij propvol met alleen Hendrix nieuws. Hierdoor gaat deze CD nog meer tot de verbeelding spreken.
Ja, dat heb ik gezien in texas, alleen hadden ze hem niet meer vriend, ik heb hem toch gewoon gekocht dus ook.
Voor mij is deze cd een grote teleurstelling.
Ik heb nog geen tijd gehad om de beweringen van Fernado http://www.antiquiet.com/news/2012/11/how-much-of-jimi-hendrixs-people-hell-and-angels-is-actually-new/ te controleren met mijn verzameling.
Doch het zijn veel reststukken. Geef mij inderdaad maar de officiele albums en in de West met de mooiste uitvoering van Red House. Het kan ook niet anders als iemand al ruim veertig jaar dood is.
ja, wat zal ik zeggen, eerst maar even dit, het zijn inderdaad dingen die al eerder zijn uitgebracht en eigenlijk verbeterde versies van nummers ook vooral, somewhere is ook al eerder op een boks gezet, U weet wel die paarse geweldig samengestelde box door kramer, |Dan Red House op hendrix in the west wat ook een samneraapsel is trouwens, van san diego en andere live optredens. deze uitvoering komg t oo van dat concert dus, en vind ik ook de beste die er ooit is gemaakt. Neemt niet weg dat dit nieuwe album niet interessant is, want de invloeden zijn heel goed te horen die hendrix heeft gehad en de genoemde ontwikkelingen zeker ookm, waar als het om de band of Gypsies ging de Black Panthers weer hun eigen idee hadden hoe Hendrix dan moest verer gaan, en toen werd het allemaal heel erg grimmig. Het overzicht is op zijn minst grappig wel, en goed gespeeld, maar vernioeuwend , nee niet echt, van dit soort dikngen is bveel meer, Studio outtakes noemt men dat ook wel.
Ik vond de cd in tegenstelling tot Bert wel vrij goed, maar je kan wel horen dat de nummers net niet
af waren, eindigen bijna allemaal het zelfde, dus geluid steeds zachter een must voor de Hendrix fan.
Kan me nog herinneren dat je zijn lp's grijs draaide broeder ;-)
Aansteller, die Hendrix…..
Jalousie?