Jim van der Zee – Starting The Engine
Format: CD – LP – Digital / Label: Butler Records
Releasedatum: 13 september 2019

Tekst: Peter Marinus

Het wordt zo langzamerhand, op een zeer prettige wijze, overbevolkt in ons vaderlandse singer-songwriter landje. Ik noem bijvoorbeeld een Tim Knol, een Danny Vera, een Douwe Bob en nu kan daar moeiteloos de naam van Jim van der Zee bij geplaatst worden.
Ik moet eerlijk toegeven dat het mij totaal ontgaan was dat Jim in 2018 de winnaar was van The Voice. Het hele Voice seizoen heb ik laten schieten omdat ik het vooroordeel had dat je na zo’n seizoen toch nooit meer wat van de winnaar of de andere deelnemers zou horen.
Hoe fout heb ik het gehad! Jim van der Zee bewijst met zijn nieuwe album namelijk gelijk al dat we hier met een zeer getalenteerde blijver te maken hebben. Een singer-songwriter, die van vele markten thuis blijkt te zijn.

De titel van zijn nieuwe album is ook de titel van zijn theater toer waarbij hij begeleid wordt door Reinout Douma (piano), Lorenzo Buffa (bas) en Guy Tristan Salamon (drums).

Het beginnummer van het album, I Do Believe In Time, is een nummer, dat zo in de categorie Chris Isaak of Danny Vera geplaatst kan worden. Een heerlijk warm deinend nummer met een flink countrygehalte waarin Jim’s warme donkere stem prima uitkomt.
My Soul is een broeierig loom stotend nummer met een blij vlagen swamprock-achtig geluid via de raspende gitaarriffs. In All I Know gaat Jim op de soultoer. Op de ontspannen Bill Withers soultoer om precies te zijn. Het geluid van diens “Ain’t No Sunshine” is hier nooit ver weg met jazzy, zacht, gitaarwerk. In het al even ontspannen, maar dan iets meer folky, This Woman, lijken Paul Simon invloeden op te duiken.
Na de zeer intiem klinkende ballad I Will Be The One volgt het loom schuifelende Too Young To Fold waarin Jim zijn meest bronstige stemgeluid laat horen. Een nummer dat soulvol en breekbaar klinkt en dat ook nog eens voorzien is van een “la-la-la” refrein en de onsterfelijke zin “and if in the end I reach the top, I’ll probably be the age of Iggy Pop”!
Het soulgeluid is weer terug te horen in de ballad Come On waarin via de twangende gitaar ook nog wat Mexicana invloeden opduiken. Jim blijkt hier ook nog over een getormenteerde soulstem te beschikken. In het donker dreigende Let’s Live Inside The Rain klinkt Jim af en toe even breekbaar als Neil Young. Mississippi Blue is een stuwend funky nummer met bluesy gitaarwerk.
I Will Go On is het prijsnummer op dit album dat ingeleid wordt door een stemmig strijkorkest, dat zo mooi klinkt dat het kippenvel zich langzaam over je hele lichaam verspreidt. Een ballad, die de beste elementen uit het werk van Nick Cave en Tom Waits in zich heeft. Dezelfde strijkers blijven nog even voor het warm deinende Hold Me Close.
Jim sluit zijn album af met het wiegende And So Away We Go, een nummer waarin een chanson-achtig sfeertje hangt en waarin de blazers voor een New Orleans gevoel zorgen.

Ik ben behoorlijk onder de indruk van de verrichtingen van Jim van der Zee op zijn nieuwe album. Een singer-songwriter van grote klasse! En ik ga toch maar weer eens naar The Voice kijken!


Tracklist:
01. I Do Believe It’s Time
02. My Soul
03. All I Know
04. This Woman
05. I Will Be The One
06. Too Young To Fold
07. Come On
08. Let’s Live Inside The Rain
09. Mississippi Blue
10. I Will Go On
11. Hold Me Close
12. And So Away We Go

 


Ook op Blues Magazine ...