Recensie: JIM BYRNES – St. Louis Times

[bol_product_links block_id=”bol_535f7ca5137c2_selected-products” products=”9200000025738416″ name=”JimByrnes” sub_id=”2014″ link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”0″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Door Dr.Groove / SR&BB

Op zijn nieuwe album eert Jim Byrnes het 250-jarig jubileum van zijn geboortestad St. Louis, Missouri. Hiermee begeeft hij zich weer op het pad van de rhythm & blues.
Ter ondersteuning van de release van St. Louis Times trekt Jim Byrnes langs de verschillende podia. Enige weken geleden mochten wij hem nog live aanschouwen in het Witte Kerkje in Terheijden, samen met Lindsay Mitchell als duo-gitarist. Byrnes & Co. speelden hier voor een uitverkochte kerk (wat denk ik niet zo vaak meer gebeurt tegenwoordig).

Byrnes opent de cd met ‘I Get Evil’ van Albert King dat, net als een groot deel van de tracks, tot het historische materiaal behoort. Het oudste nummer van het album is het honderdjarige ‘St. Louis Blues’. Het album kwam weer tot stand in samenwerking met de ijzersterke gitarist en producer Steve Dawson.
Byrnes en Dawson vieren hier tevens hun tienjarige samenwerkings-jubileum. Zo zijn er drie feestjes verenigd op één album.
Byrnes wordt verder bijgestaan door een uitstekende band bestaande uit bassist Jeremy Holmes en drummer Geoff Hicks. Zelf speelt hij op de elektrische gitaar en Daryl Havers op Hammond en Wurlitzer. Daarnaast zijn er wat gast-optredens van o.m. John Hammond op National slide en mondharp, Colleen Rennison vocal en een meer dan voortreffelijke blazerssectie o.l.v. Jim Hoke.
Zowel het album als het concert worden gedeeltelijk gevuld met historisch materiaal maar ook een aantal zelfgeschreven songs (samen met Dawson). Zo wordt een diepgravende uitvoering ten gehore gebracht van ‘Nadine’ van Chuck Berry en een minder voor de hand liggende song als ‘The Duck’s Yas Yas Yas’ van James ‘Stump’ Johnson waarop wordt samen gezongen met John Hammond.
In het duet ‘ You’ll miss me when I’m gone’ met Colleen Rennison, laat zij haar heerlijke soul stem eroverheen scheuren, bijgestaan door de blazerssectie.
De uitvoering  van ‘StLouis Blues’ is deels in een tango omgetoverd, wat er weer een speciale touch aan geeft.
Byrnes is een van die weinige muzikanten die de natuurlijke gave heeft om van elke song de zijne te maken, wat volgens mij voornamelijk aan zijn stemgeluid te danken is, maar ook aan de feeling en kennis die hij van de Amerikaanse rootsmuziek bezit. Evenzo speelt het charisma van deze man een grote rol (en dat met twee kunstbenen…) Elk lied wat hij zingt, elk verhaal wat hij vertelt klinkt oprecht en uit het hart. Een bijzonder talent!
Alle songs zijn van zeer hoge kwaliteit en klasse; een feest om naar te luisteren, net als de live concerten die ik al mocht meemaken van deze innemende persoonlijkheid.