Foto Recensie: Jeff Dale & The South Woodlawners - Blues Power

Jeff Dale & The South Woodlawners – Blues Power
Format: CD – Digital / Label: Sho Bidness Records
Releasedatum: 21 juni 2019

Tekst: Peter Marinus

 Soms kan je van een album genieten zonder dat er meteen sprake is van een “hoogvlieger”. Zoals in het geval van het nieuwe album van Jeff Dale & The South Woodlawners. Dit is een “band” rond zanger en gitarist Jeff Dale uit Chicago. Hij was er al vroeg bij want op dertienjarige leeftijd zat hij al in de bands van Lowell Fulsom, Pee Wee Crayton en Honeyboy Edwards. In de 80’er jaren bracht Jeff een tweetal soloalbums uit waarna hij “even” sabattical ging om in 2009 (!) weer terug te keren.

Op zijn nieuwe album wordt Jeff begeleid door The South Woodlawners. Dat is niet echt een band maar een grote verzameling van muzikanten. Hunter Ackerman (harmonica), Tim Austin (drums), Aaron Barnes (bas), Carmelo Bonaventura (gitaar), Glen Doll (harmonica), Nora Germain (viool), Andre Howard (bas), Brian Lara (drums), Darryl Lieberstein (bas), Dane Little (cello), Charlie Love (gitaar), Lee Loughnane (trompet), Mark Mack (drums), Clark Pardee (drums), Derek Phillips (keyboards), Sherry Pruitt (zang), Jon Siembieda (gitaar), Orlando Wright (bas) en Pat Zicari (saxofoon).

Het is niet zo gek dat je van dit album best kan genieten deze muzikanten vertegenwoordigen ruim 40 jaar blueservaring! Zo zou je Lee Loughnane kunnen kennen als trompettist van de band Chicago.
Het album begint meteen al erg lekker met de broeierige funky bluesrock van Toxic Stew. Dit nummer klinkt als een mix van Little Feat en New Orleans funk met Jeff’s scherp snijdende slidegitaar als lekker extraatje. Ook funky is het al even luie Middle Class Moan waarin een Meters geluid vermengd wordt met lichte reggae invloeden. In dit nummer hoor je de genoemde Lee Loughnane. Uiterst verrassend is de combinatie van blues en cello in One Step From A Broken Man. Een slepende blues met een stemmige cellosolo van Dane Little.
Een dreunende Diddley beat fungeert in Best Kind Of Trouble als stevige fundering waarover Jeff zijn slidegitaar lekker laat snijden. Ondanks het feit dat er flink bij “Oh, Pretty Woman” is gesnoept is Undercover Man een lekker loom funky nummer met de messcherpe gitaar van Jeff. Het feit, dat er bij dit album geen sprake is van een “hoogvlieger” komt door het feit dat niet alle nummers even overtuigend zijn.
Zo klinkt Good Luck Woman als een jazzy shuffle maar door de achtergrondzang gaat dit nummer toch behoorlijk lullig klinken. Dat gebeurt trouwens ook in de afsluiter Can I Boogie, dat op zich een prima boogie woogie nummer is met lekker spel van Derek Phillips op de piano.
Let’s Buzz is een rock & roll nummer waarin Jeff de vibrerende zang van Elvis Presley heeft overgenomen en deze mengt met een “Wish You Would”-achtige melodie.

Gelukkig overheersen de lekkere nummers op dit album waardoor Jeff Dale & The South Woodlawners dus gewoon een erg lekker blues(rock) album hebben afgeleverd.

Middle Class Moan - Jeff Dale & The South Woodlawners


Tracklist:
01. Toxic Stew
02. Good Luck Woman
03. Blues Power
04. Middle Class Moan
05. One Step From A Broken Man
06. Best Kind Of Trouble
07. Stone Cold
08. Let’s Buzz
09. Undercover Man
10. Black Crow
11. Can I Boogie

Website: Jeff Dale


Ook op Blues Magazine ...

Geen berichten gevonden.