Janiva Magness – Love Wins Again
Format: CD / Label: Blue Elan Records
Releasedatum: 8 april 2016
Tekst: Fons Delemarre
In 2008 heette de nieuwe cd van Janiva Magness ‘Do I Move You?’ Het antwoord was toe volmondig: ‘Ja!’ Colin Linden was toen verantwoordelijk voor de productie en speelde ook mee op de cd. Soul en blues voerden de boventoon en covers werden afgewisseld met eigen nummers. Recentelijk verscheen ‘Love Wins Again’, de nieuwe cd van Magness. Sinds 2008 heeft ze heel wat awards en nominaties voor prijzen in de wacht gesleept. Haar vier meest recente cd’s zijn geproduceerd door Dave Darling. Op ‘Love Wins Again’ schreef hij ook mee aan het overgrote deel van de nummers. Het zijn de composities op ‘Love Wins Again’, die -in combinatie met de zang van Magness- niet zo overtuigend zijn als haar vroegere werk, zoals bijvoorbeeld op ‘Do I Move You?’ Ik ben van mening dat Magness beter tot haar recht komt in songs die meer blues-georiënteerd zijn, dan in de knap geconstrueerde nummers zoals die op ‘Love Wins Again’ de boventoon voeren. Knap gecomponeerd is wat mij betreft geen voorwaarde of noodzaak om te kunnen spreken van overtuigende songs. In nummers als Love Wins Again, het ‘Chic-achtige’ Real Slow en Say You Will lijkt het erop dat Magness dat zelf ook aanvoelt. Ze neigt ernaar in orkestratie en zang meer uit te pakken dan nodig is, inclusief de tamelijk obligate toevoeging van female backing vocals. Vandaar dat de meer ingetogen ballads beter tot hun recht komen dan de up tempo nummers. Maar waarom horen we op die langzame, meer soulachtige nummers (When You Hold Me en Rain Down), dan weer van die hopeloos gedateerd klinkende, elektronisch opgepimpte drums? Spaarzaamheid is bij het maken en opnemen van liedjes van een groot goed. Minder is vaak beter, ook in de aankleding van het geluid. Overtuig op eigen kracht, niet op basis van knap gecomponeerde en dik aangezette nummers. Magness heeft een fraaie stem, die in de verte aan die van bijvoorbeeld Elkie Brooks doet denken. Wat dat betreft had ik als cover op deze cd liever háár eigen interpretatie van Brooks Pearl’s A Singer’ gehoord dan de weinig creatieve coverversie van John Fogerty ’s Long As I can See The Light die op het album staat. Your House Is Burnin’, haar imitatie van James Brown, is curieus te noemen. Het nummer start met een onvervalste James Brown blazersrif en gaat het via het onvermijdelijke “Get up!” en een snerpende gitaarsolo’s door tot een staand eind waar de oude Brown zich niet voor zou schamen. Misschien is het nummer bedoeld als tribute, maar het is dan wel erg weinig eigen. Fraai is het erop volgende spaarzaam geïnstrumenteerde Just Another Lesson. Hier laat Magness ondubbelzinnig horen dat ze een begaafd singer-songwriter is die aan een enkele gitaar en een tweede stem voldoende heeft om een overtuigend nummer neer te zetten.
‘Love Wins Again’ is een goed verzorgde cd, maar tegelijkertijd een album dat de in mijn ogen minimaal noodzakelijke dosis bloed, zweet, tranen en passie ontbeert. Jammer, want Magness heeft op eerdere cd’s laten horen dat ze op dat gebied heel wat in haar mars heeft.
Tracks:
01. Love Wins Again
02. Real Slow
03. When You Hold Me
04. Say You Will
05. Doorway
06. Moth To A Flame
07. Your House Is Burnin’
08. Just Another Lesson
09. Rain Down
10. Long as I Can See The Light
11. Who Will Come For Me
Website: Janiva Magness
Niet eens met deze recensie. Op zich ben ook ik een aanhanger van het principe van ‘less is more’, maar juist dit album bewijst het tegendeel. Imo is het een schitterend voorbeeld dat een gelikte productie ook tot een fantastiche plaat kan leiden. Bijna elk nummer is een pareltje dat in ieder geval bij mij tot vochtige ogen leidt. Naar mijn smaak een van de beste albums ooit.
Inmiddels is de opvolger uit: ‘Love is an Army’. Zelfde laken een pak: vrijwel alleen pareltjes.