Ralph De Jongh – Sun Coming Up
Format: CD / Label: Eigen Beheer: ℗ & ℗ 2015 Ralph de Jongh Recordings KeyProductions
Releasedatum 19 maart 2015
Tekst: Paul Scholman
Deze recensie is eigenlijk een vervolg op mijn interview dat ik in eind december met Ralph heb gehad. Ralph had nog de behoefte om het e.e.a. uit te leggen over deze cd, waardoor we er nog een interview aan hebben gekoppeld. Eerst volgt hier de review en daarna het interview dat een paar weken na zijn terugkeer uit Memphis heeft plaats gevonden.
Deze cd is weer eens met een volledige band opgenomen en voor de afwisseling is dat natuurlijk een prima ontwikkeling.
‘Turn Me On’ is een nummer dat het stempel van The Rolling Stones meedraagt. Hij zegt daarover dat het onbewust toch de beïnvloeding is geweest van de muziek waar hij vroeger graag naar luisterderde. Het intro zou zo door Keith Richards kunnen zijn gespeeld en vliegt meteen je huiskamer binnen waarbij je de neiging krijgt uit je luie stoel op te springen, zoveel energie rolt er uit je speakers. ‘On Your Own’ Is een gevoelig slowblues nummer dat spontaan is geschreven, en puur en vol emotie zit. ‘Sun Coming Up’, kan zo op de radio, heeft een prima swing in zich en is heerlijk uptempo. Lekkere piano arrangementen lopen er doorheen en boeit tot het eind. Ralph leeft zich er ook heerlijk op uit. ‘Easy Day’ start des Ralphs, als ik het zo mag omschrijven. Een beetje onheilspellend intro, een gil zoals we van Ralph gewend zijn aan het eind van een nummer, maar nu aan het begin, maar ontspint zich als een lekker swingend nummer. Let ook op het orgelwerk dat er doorheen loopt en eigenlijk de strijd met de gitaren lijkt aan te gaan. Maar ineens is het afgelopen.
‘Worried Man Blues’ heeft een emotionele lading en waarde vanwege het feit dat het aan Harry Muskee is opgedragen. Het is live opgenomen en daarbij hoor je de kracht van Ralph en de onvoorwaardelijke band die hij met Muskee had terug. ‘Goodmorning Woman’ is zo uit het moeras komen zwermen en op deze cd terecht gekomen. Doet een beetje gospelachtig aan. Verderop vertelt Ralph hoe het nummer is ontstaan.
‘Burning’ past ook op deze cd in de zin van lekker afwisselend. Swingt lekker, pianootje, backing vocals, dampt, rockt, stoomt. ‘Harry’ is al vaker op cd verschenen, maar deze versie is een prima uitgesponnen versie, die ondanks zijn lengte toch nog te kort lijkt. Een nummer met een heerlijke soms jankende gitaarsolo van Christof Bauwens. Tempowisselingen, bijna stiltes die je dwingen te luisteren naar wat komen gaat. De spanning is steeds voelbaar en de emotie grijpt je bij de strot, in deze versie, die live is opgenomen ”in één take goed”, aldus Ralph. De sax van Arend Bouwmeester aan het eind van het nummer klinkt heerlijk. Iedereen mag zijn ding doen tijdens ‘Harry’.
De laatste nummers zijn afwisselend, van tempo, karakter en soms swingt het de pan uit, maar ook een duet in alle rust, zoals op ‘My Yell Bam Bam’.
Ik vind dit een prima cd. Klinkt een beetje retro-achtig, sfeertje jaren zeventig. Met een volledige band die inmiddels na de opnames uit elkaar is gevallen. Alleen Ralph en Arend hebben er nog zitting in. De onderste vijf spelen er nu in de huidige bezetting. Wat mij betreft gaat Ralph hier mee door, maar als solo artiest op de planken zie ik hem ook graag. Met andere woorden: “Hij moet het zelf weten”…..
Bas Mulder – keys, backing vocals
Christof Bauwens – electric guitars, National Reso-Phonic, lapsteel, backing vocals.
Marcel Wolthof – drums
Jasper Mortier – electric and upright bass
Ralph de Jongh – vocals, acoustic and electric guitars, bluesharp.
Arend Bouwmeester – sax, backing vocals
Maarten Ouweneel – guitar
Arie Verhaar – drums
Moon Anderson & Rita Gemerts– backing vocals
Nico Heilijgers – bas, backing vocals
1. Turn Me On
2. On Your Own
3. Sun Coming Up
4. Easy Day
5. Worried Man Blues
6. Goodmorning Woman
7. Burning
8. Harry
9. Last Goodbye
10. My Yell Bam Bam
11. It’s Allright
Je hebt natuurlijk de halve finale nu meegemaakt. Had je plankenkoorts?
“Ja natuurlijk. Ja en nee…, bij die twee mensen die ervoor waren was er veel publiek en toen ik moest spelen en tegen die tijd waren er heel veel mensen al weg. De jury kreeg net pizza hahaha. De sfeer is dan in een keer weg en dan is het toch wel een beetje apart, want je moet een interactie met het publiek aangaan wat er niet is… en dat je daar überhaupt mee bezig bent dan besef je toch wel dat het een wedstrijd is. Je investeert toch om er naar toe te gaan en dan de jury met al die regeltjes en dan heb je van die “motoragenten” die kan komen kijken want alles moet natuurlijk snel en je hebt wel drie van die gitaren bij je, je bent toch met allerlei dingen bezig en dan verwateren dingen natuurlijk want het gaat natuurlijk helemaal niet om die wedstrijd maar de beleving van het optreden. Maar het zat er helaas niet in dat ik verder kwam. Zonde!!! ”
Maar, heb je nog dingen gezien die je leuk vond?
“Jazeker, die dingen die ik gezien heb en die ik leuk vond die kwamen niet in de halve finale dat is ook wel apart. Mensen waarbij ik in de kwart finale zat vond ik er een mooi en eentje in de halve finale en die hebben het alle twee niet gehaald en die waren echt heel bijzonder. Die ene was een Amerikaan en die andere ook. Ze speelden ook solo, de ene speelde covers op zijn eigen manier en dat was wel bijzonder en die ander was een jaar of 35 en die speelde heel mooi gitaar en had goede teksten, en wat er wel in de finale kwam vond ik eigenlijk meer “publieksvermaak” en daar bedoel ik mee een beetje meer meezing en oppervlakkiger en wat makkelijker in het gehoor liggend.”
Vond je dat niet vreemd dat je jury daar dan niet doorheen prikt?
“Ja dat verbaasde me wel, maar in de finale komt er meer een vakjury zitten, daarvoor zijn het gewoon vrijwilligers en dat kan natuurlijk heel goed uitpakken, maar ook heel slecht. Diegene die als beste solo gitarist in de finale was vond ik persoonlijk niet zo’n geweldige gitarist. Ik denk dat het vooral de smaak van de jury is waar je op wordt beoordeeld. Maar het is natuurlijk zo dat als je als jury iets ziet en hoort wat je pakt dat je daar toch voor gaat? In die zin ben ik natuurlijk wel blij dat ik in de halve finale ben gekomen. Het is heel apart maar ik was gek genoeg toch wel geraakt dat het een wedstrijd is. Je voelt wel dat je goed gespeeld hebt maar tussendoor heb je van die momenten dan zie je gewoon die angst van waar slaat het allemaal op.”
Had je die angst ook nog als je zat te spelen of was het toen helemaal weg?
“Nee, ik zat wel echt in de liedjes, maar wat ik normaal doe, bijvoorbeeld ik ga ter plekke mijn set bepalen en dat heb ik daar niet gedaan dus dan doe ik al een hele grote concessie en dat kan ik beter niet doen. Ik kan beter kijken van hoe is de sfeer, wie zitten er voor me, en wat gaat werken, zo moet ik het doen, maar op een of ander manier ben je daar toch niet vrij genoeg en dan kan je jezelf in de vingers snijden. Alle dingen spelen natuurlijk mee, je moet natuurlijk ook je moment pakken.”
Zie je daar ook verschil in, ik bedoel zie je iedereen met een setlist?
“Iedereen die ik gezien heb had wel een setlist, en de meesten hadden het wel in hun hoofd zitten. Maar je kunt het natuurlijk wel aanpassen want je kijkt zelf wel wat het beste werk, als je een jury voor je hebt zitten dan pas kun je zelf zien wat werkt. Bij de ene jury kan het heel goed uitpakken en heb je een klik terwijl het bij een andere jury weer totaal anders kan uitpakken, en dan kunnen het ook heel andere nummers. Maar ik heb wel bewondering voor de jury want is het wel een lange zit hoor, kun je het voorstellen er komt steeds weer iets anders voor je te zitten die gaat weer even zo goed mogelijk spelen.”
Kun je je goed voorbereiden op alles?
“Nee, dat kun je niet. Je ontmoet natuurlijk zoveel mensen. In één van de jury zat iemand die zelf een radio zender heeft. Van de eerste twee jury’s moet ik zeggen, waren leuke mensen. Die wilden bijvoorbeeld ook een foto hebben, want die wilde hij op de site zetten. Ik heb heel veel visitekaartjes gekregen, maar die moet ik allemaal nog gaan bekijken, want die heb ik maar even weggelegd. Ik dacht bij mezelf dat komt nog wel, eerst maar eens even hier in Nederland naar de presentatie toe werken. Daar heb ik het al druk genoeg mee.”
Alles bij elkaar heb je dus wel weer een avontuur meegemaakt?
“Dat kun je wel zeggen ja.”
Zullen we het eens over je Sun Coming Up hebben?
“Goed idee!!!”
Zullen we het per nummer even gaan bespreken?
“Ja prima, Turn Me On: Dit nummer heb ik in de repetitieruimte geschreven met Marcel en Jasper, de bassist en drummer. Het nummer heette eerst “Dancing With A Gun In My Hand” toen was het eigenlijk een ander nummer, er zaten veel loopjes in. De tekst zat er al in, maar dan in een andere volgorde en toen hebben we die opgestuurd naar Bas (toetsenist) die ook de plaat heeft opgenomen en met wie ik ook nummers heb geschreven. Vervolgens heeft hij dat nummer genomen. Het refrein zat er al in en de coupletten natuurlijk ook en hij heeft er een aantal akkoorden aan toegevoegd. Toen ben ik bij hem gekomen om het nummer in te zingen op zijn akkoordenlijn zeg maar, toen de gitaar er over heen gespeeld, daarna hebben de andere muzikanten hun stuk gespeeld. Dus uit het stuk wat ik naar Bas had gestuurd heeft hij een soort raamwerk gemaakt waar dus alles mooi in moet passen en daar ben ik thuis natuurlijk ook nog wel een tijdje mee bezig geweest om alles in te passen.”
Het tweede nummer On Your Own dat is natuurlijk weer een heel ander nummer?
“Bij Christof zou ik een heel ander nummer gaan doen genaamd Burning dat had hij naar me opgestuurd en daar zouden we nog iets meer mee proberen te doen en het is niet geflopt hoor, maar hij was bezig om de microfoons klaar te zetten en ik improviseerde en toen heb ik dit nummer ter plekke geschreven. Ik had het op mijn telefoon opgenomen gelukkig en toen konden we de tekst uitschrijven en toen heb ik het meteen daar ter plekke ingespeeld met mijn akoestische gitaar en de zang. Dat is daar dus gewoon live ingespeeld en verder ook niets meer aan veranderd. Marcel heeft later met zijn basedrum er wat aan toegevoegd en daarna heeft Christof daar een hele mooie pedalsteal er overheen gezet en een heel klein beetje contrabas en een heel klein beetje percussie maar dat is echt bijna niets. Het is eigenlijk alleen maar mijn gitaar en zang en die drum er een beetje bij. Een puur basic nummer.”
Nummer drie Sun Coming Up?
“Dat nummer had ik thuis geschreven op die oude epiphoon met slide een beetje bluesachtig zeg maar, en Bas heeft er een paar akkoorden aan toegevoegd, die vond het al heel lekker en die had zoiets van er moet nog een refrein inkomen en dat hebben we er toen bijgeschreven en hebben de basis toen samen opgenomen, gitaar ingespeeld, zang ingezongen en later zijn de andere muzikanten er ook bijgekomen en zo is dit nummer ontstaan.”
Nummer vier Easy Day?
“Dat is gebaseerd op een nummer wat ik al had uitgebracht Back Down geheten. Dit nummer is ook ter plekke geschreven en opgenomen. Het was een hele ruwe versie, maar nu ook een cd versie en met dit nummer is Bas er ook mee aan de slag gegaan, zoals op het andere nummer, he? Ik heb het refrein aangepast aan de nieuwe vorm van het nummer en de gitaar lick heb ik in de studio verzonnen waar het nummer mee begint en later natuurlijk ook weer de andere muzikanten die hun bijdrage hebben geleverd.
De nummers worden eigenlijk vanuit mijn gevoel en die van Bas geschreven en daarbij komen dan de andere muzikanten die dan hun ding kunnen doen. Dus de nummers ontstaan in de studio en de muzikanten kunnen dan thuis het nog eens beluisteren en hun eigen gevoel er in stoppen.
Worried Man Blues is bijvoorbeeld een nummer wat ik heb gemaakt voor Harry Muskee en heb het geschreven voor zijn 70e verjaardag om hem dan te overhandigen. Toen speelde ik dit in de Magnuskerk akoestisch met Bas en Chris samen en toen hebben we dit aan hem overhandigd en ik moet zeggen dat was toen wel een heel bijzonder moment en de versie die Harry Muskee toen heeft gekregen die staat ook op deze cd. Dit nummer is dus ook live opgenomen. Bas heeft het gelijk ingespeeld en de tweede stem voor zijn rekening genomen en ook Christof heeft het gelijk ingespeeld. Toen ik het aan Harry overhandigde kreeg ik een dikke omhelzing en ik zag zijn emotie en dat was wel heel mooi!!”
Good Morning Woman:
“Is een nummer wat ik in 1995 al had geschreven in het Vondelpark en dit nummer is live ingespeeld in de studio in Friesland dus het hele nummer is live opgenomen met de band. We hebben er drie versies van opgenomen en de derde was het leukste en later hebben we de achtergrondzang toegevoegd ook het klappen.”
Nummer zeven Burning:
“Dit nummer heb ik ook als ruwe versie opgestuurd naar Bas en hij heeft er mooie akkoorden aan toegevoegd en het refrein duidelijker gemaakt dus eigenlijk ook weer op dezelfde manier opgebouwd met een raamwerk en eerst weer de gitaar ingespeeld daarna inzingen en later de andere muzikanten er weer bij. Dit is het eerst nummer waarbij ik de akoestische Gibson heb gebruikt en met de snear krijg je ineens een veel voller geluid. Bij Sun Coming Up had ik bijvoorbeeld ook akoestische gitaar gebruikt maar dat was nog met epiphoon dan krijg je een heel ander geluid dus dat hoor je wel.”
Nummer acht Harry:
“Is ook in een keer opgenomen in de studio in Friesland. De eerste take meteen want die was gelijk goed. Verder ook niets meer aan veranderd dus echt live in de studio.”
Nummer negen A Last Goodbye:
“Dit nummer is na Turn Me On, want Bas was nog even aan het werk. Ik was nog even bezig en heb ter plekke dit nummer geschreven, een bluesnummer. Bas vond het gelijk mooi maar vond wel dat er een ander ritme in moest, net zo’n New Orleans ritme dus heb ik het nummer over het ritme wat hij had bedacht overheen gespeeld en toen wilde hij er nog een refrein in en dat hebben we toen gedaan. Als je een liedje schrijft dan heb je vaak geen refrein en het refrein is ook maar een keer.”
Nummer tien My Yell Bam Bam:
“Dit is een nummer wat ik in de wei heb geschreven in Galderen waar ik woon, in een hele speciale stemming: een open C stemming. In ieder geval dat vind ik een mooie stemming en ik heb hem opgestuurd naar Bas zo ingespeeld en Bas heeft me daar goed bij geholpen want ik wist zelf bijna niet meer hoe ik hem moest spelen. Bas heeft gekozen van: daar doe je dat, en dan deed ik dat, en toen heeft Bas het tweede deel een akoestische piano eronder gezet en een tweede stem en we hebben samen gekeken hoe en waar en toen was het nummer het nummer geworden.
Het laatste nummer It’s Allright is een nummer wat we altijd al speelden maar dit nummer is door ons allemaal verzonnen zeg maar en die hebben we ook in een keer ingespeeld in de studio, die grote studio in Friesland.”
Harry Muskee z’n naam graag goed schrijven . Ook Christof Bauwens z’n naam staat op diverse manieren in de tekst !
Dank voor je reactie Dick, het is inmiddels aangepast.
Lekker uitgebreid stuk,mooi details prima gedaan Paul