Hans van Lier Band – Good Wine Needs No Bush
Format: CD / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 26 oktober 2017
Tekst: Martin van der Velde
Begin dit jaar verliet Hans van Lier (1961, Siddeburen) de landelijk bekende band The Sidekicks waarmee hij sinds 2007 de nodige successen mocht binnen halen. De eerste uitgave van de band ‘Blues and More Than Blues’ uit 2012 belandt in de Album Top 100 van Radio 2. Na de singles Happy Song (2013) en No Rolling Stone (2014) die beiden redelijk veel airplay krijgen wordt het tijd voor een opvolger van ‘Blues and More Than Blues’. De opnames van ‘Texas Of The North’ hebben nogal wat voeten in aarde, maar uiteindelijk verschijnt de schijf in februari 2017. Hans van Lier heeft in goed overleg dan de band al verlaten, maar hij is nog wel als muzikant op deze schijf aanwezig.
Wat heeft deze man al een enorme staat van dienst. Op zijn vijftiende speelt hij in zijn eerste bandje Born, een band die in de omgeving van Appelscha actief is en die naast eigenwerk bekende covers van onder andere Creedence Clearwater Revival op hun repertoire lijst heeft staan. Wanneer de band in 1977 uiteenvalt speelt hij een tijdje met zijn broer Harry van Lier in de band Johnny Concrete om vervolgens zijn eerste blueservaringen op te doen in de Halloween Blues Band. Wanneer Hans het solospel flink in de vingers heeft doet hij in 1982 mee aan de Nederlandse gitaarkampioenschappen en haalt de finale, die in Paradiso in Amsterdam plaats vindt en waar hij uiteindelijk een derde plaats in de wacht sleept. Ondertussen heeft hij zijn eigen bluesband geformeerd, met de Southside Blues Band, waarin ook Fokke de Jong (Normaal, King of the World) een tijdje drumde, tourt Hans onder andere door Denemarken. In dezelfde periode formeert hij met bassist Lou Leeuw The Rockaways. Het Gronings dialect vertolkt van Lier samen met Fokke de Jong, tussen 1988 en 1994 in zijn rock & roll band PLAT. Ook van deze band verschijnen meerdere albums. In dezelfde periode speelt deze duizendpoot ook nog eens in de band van Gina de Boer Gina’s Band of Blues, The Dutch Cowboys, met drummer Henk Torpedo van New Adventures en Billy & the Blues Demons, waarvan de cd ‘Alive And Dangerous’ het resultaat is. Diverse malen steekt hij de Atlantische Oceaan over en tourt hij met o.a. GB Leighton in de Verenigde Staten en Canada. Zijn laatste bezoek aan Amerika in 1999 brengt hem naar Austin, Texas alwaar hij gekoppeld wordt aan Tommy Shannon en Chris Layton, de ritmesectie die bekend staat als Double Trouble, de begeleidingsband van Stevie Ray Vaughan en neemt met hen een aantal nummers in de studio op. Terug in Nederland werkt Hans deze opnames verder uit, waarbij hij ondersteuning krijgt van onder andere ex-Rolling Stones gitarist Mick Taylor, Magic Frankie en Marcel Kapteijn (Ten Sharp). Na een korte samenwerking met zanger-gitarist Ralph de Jongh, waarmee hij in de Wisseloord Studio de cd ‘Brainmood’ opneemt, stort Hans zich een tijdje op het slagwerk en formeert hij samen met en paar leerlingen van hem de band Chiron, waarvan de cd ‘Live at Koster’ verschijnt. Zijn samenwerking met Lou Leeuw is na het verlaten van de Sidekicks weer intensiever geworden. Ook Lou Leeuw (1946, Groningen) is uiteraard geen onbekende naam in het circuit. Lou’s muzikale loopbaan loopt als een rode draad door de historie van de Groninger popmuziek, in 2014 verschijnt er zelfs een biografie in boekvorm (Uitgeverij Passage) van deze stad Groninger rock-icoon. Lou Leeuw begint op zijn twaalfde met gitaarlessen en vanaf zijn vijftiende treedt hij met een ontelbaar aantal aan bandjes op als zanger en vooral als bassist in de omgeving van Groningen. Hij formeert the Rocking Tigers, die later The Tykes zullen gaan heten, verzorgt het voorprogramma van The Rolling Stones in de Haagse Houtrusthallen en speelt op het hippiefestival Flight To Lowlands Paradise in de Utrechtse Jaarbeurshal. Maar de meesten van ons zullen Lou kennen als bassist van Harry Muskee en Herman Brood. In de periode ’75 – ’77 maakt Lou met de zoekende Muskee drie platen onder drie bandnamen, respectievelijk ‘Red, White ’n Blue’, ‘Cuby & the Blizzards’ en de ‘Harry Muskee Band’. Daarna werkt Leeuw samen met Herman Brood korte tijd met de internationaal succesvolle, extravagante Duitse rockster Nina Hagen. De Nina Hagen Band met Lourens treedt in 1979 op tijdens een Stadspark-aflevering van het Groninger festival Sterren in het Bos. Voor korte of langere tijd deelt hij het podium met bands als Phoney & the Hardcore, AA & the Doctors, The Seventh Son, Jenne Meinema Quartet en zijn eigen Lou Leeuw Band, Lou Leeuw and Friends en the Shadows Revival Band.
En nu ligt daar ‘Good Wine Needs No Bush’ van de Hans van Lier Band, waarop Lou, naast het baswerk voor een groot deel van de tracks voor de vocalen verantwoordelijk is. Samen met de uitstekende en zeer ervaren drummer Harry Groenewold (The Rockaways, VanderLinde, Moonshine, The OutTakes, The Experts en The Heat) legt hij een gedegen fundament neer. Dat blijkt meteen wel in de stevige, naar Southern rock neigende openingstrack The Rose, waarin van Lier met een stevige overstuurde gitaar begeleidt. Dan klinkt het funky Favorable Man een stuk cleaner, een track waarin Remco Windt op toetsen komt ondersteunen. Pas in het stevige blues rock nummer Harder To Kill laat van Lier op solistisch vlak van zich horen. Door het veelvuldig gebruik van de reverb zorgt Hans in het vlotte poppy Hold Your Hand dat de song een heel eigen sound mee krijgt en ontstaat haast een Americana sfeertje. Vol vaart wordt de rocker Shake Your Hips ingezet, van Lier rockt er nog even lekker op gitaar op los en in nog geen drie minuten tijd is het een en ander ook al weer voorbij. (even repeaten, gewoon een lekker vlot nummer, dat blijft hangen). Tijd voor de gastzangeres Petra Coolman, die Lonely Seagull zingt, dat een poppy sfeervol melodieus nummer blijkt te zijn. Naast elf zelfgeschreven stukken bevat de schijf twee covers. One Night, het door Dave Bartholomew, Pearl King en Anita Steinman geschreven nummer dat een wereldhit hit is geworden in de uitvoering van Elvis Presley en het door Chuck Berry geschreven Sweet Little Sixteen, twee songs waar Lou Leeuw wel mee uit de voeten kan en hem op zijn lijf lijken geschreven. Ook Hans neemt qua vocalen een aantal tracks voor zijn rekening, de vlotte Texas shuffle I’m In Love en de strakke medium shuffle She’s Allright, waarin we het herkenbare gitaarwerk van deze prima bluesgitarist terug horen komen. Op het, met piano en orgel spel van Remco Windt ondersteunde What Ever You Want verlaat hij het bluespad en schuift van Lier op richting een mix van rhythm and blues, Americana en roots. Na het funky Plaese Let Me Into, waarin Lou Leeuw weer de vocalen voor zijn rekening neemt, zijn we aangeland bij de laatste track van de schijf en besluit de band met het poppy klinkende Maybe.
Op ‘Good Wine Needs No Bush’ komt het verloop van van Liers muzikale carrière een beetje samen, de blues waar hij uiteindelijk mee begonnen is en altijd onderdeel van zijn repertoire is geweest. De rock ‘n’ roll die hij altijd met The Rockaways, maar ook met Plat heeft vertolkt en vervolgens de laatste jaren met de Sidekicks, waarin veel ruimte was voor zijpaden van de blues en opgeschoven werd richting populaire muziek.
Hier zijn drie zeer ervaren rotten aan het werk, drie mannen die hun sporen in de muziek allang hebben verdient en die onlosmakelijk verbonden zijn met de Groninger muziekcultuur. De cd is onder de naam Hans van Lier Band uitgebracht maar zowel Leeuw als Groenewold zijn even essentieel voor het tot stand komen van het resultaat.
En dat mag er zijn.
Tracks:
01. The Rose
02. Favorable Man
03. Harder To Kill
04. Hold Your Hand
05. Shake Your Hips
06. Lonely Seagull
07. One Night
08. Sweet Little Sixteen
09. I’m In Love
10. She’s Allright
11. What Ever You Want
12. Please Let Me Into
13. Maybe
Website: Hans van Lier Band
mooi verhaal over mooie mensen